Roeipraet 2-2018

R O E I

P R A E T

M E I

2 0 1 8

Een vrolijke ochtend Het is dinsdag 12 december. Koud, vochtig, net boven nul, buienradar dreigt met regen. Ik besluit toch te gaan roeien, want ook al ga je niet het water op dan is er nog altijd de ergometer. Wel met de auto, niet met de fiets. Het niet helemaal overtuigende argument hiervoor is dat al nat beginnen niet leuk is. Bij “Beatrix” zijn er niet maar weinig makkertjes, maar helemaal geen. De gecompliceerde afweging hoeft niet te worden gemaakt. Het wordt gewoon ergometer. Daar zit ik dan; ben ontevreden over mijn tijd over de eerste kilometer. Kommer en kwel.

Maar dan plotseling komen er plotseling vier jonge meiden van een jaar of tien binnengelopen, vergezeld van hun moeders. De onderwijzers (ik kan het niet van mezelf verkrijgen om ze leraren te noemen) staken. Gezocht een leuke bezigheid. En daar zitten zij dan; naast elkaar op de ergometer. Een korte uitleg hoe het in z’n werk gaat en daar begint het. Wat een feest, wat een inzet en wat een plezier. Wij kijken toe. En het is geweldig, wat een lol! Wel moet je het een half uur volhouden, want een beetje prestatiemoraal mag er zijn! En dan naar boven! Chocomel en als je die niet lust, Fanta. De volwassenen praten na bij de koffie. De suggestie valt om voortaan op dinsdagochtend niet meer naar school te gaan maar naar “Beatrix”. Goed voor lichaam en geest, werken in kleine groepen en aandacht voor een individuele aanpak. Wat wil je nog meer vanuit pedagogisch perspectief. Voor mij is deze sombere dag opeens goed. Zelfs mijn prestatie op de ergometer verbetert! Ab Stevels Filmpje: VID-20171212-WA0010.mp4

31