Roeipraet 4-SEPT-2014

R O E I

P R A E T

S E P T E M B E R

2 0 1 4

Hoe kon ik zo stom zijn Elke poging zou tevergeefs zijn En dat liet ze me voelen op de wortels die uitwaaierden van Vaison tot Carpentras Ze had me verslagen nog voor ik haar had gezien En met een soort volhardend cynisme wat gevoeloze reuzen typeert herinnerde ze mij daar elke omwenteling aan Alsof het haar plezier deed, of was het wat anders dat haar volhardde in haar missie? De pijn trok niet weg, ook niet nadat ik me in schaamte terugtrok van weer een nieuwe poging Ze gaf me een been terug waarmee ik mezelf maar moest redden als teken dat ze mijn overgave leek te accepteren maar de controle wilde houden Met 1 been fiets ik terug maar elke omwenteling word ik nu sterker Mijn benen zijn leeg en de spieren voel ik diep van binnen, maar daar maak ik mij geen zorgen om Ik ga alle variabelen af die nodig zullen zijn om haar te overtuigen Ik sterk de gedachte dat dit nooit meer zal gebeuren Nu zit ik in de auto onderweg naar huis realiseer ik me dat ze haar werk goed heeft gedaan Het ging niet om verslaan of verslagen worden Om wel of geen gevecht Triomf of verlies Het ging om respect, en ik zie nu dat ze dat heeft afgedwongen nog voordat ik haar zag Petje af, Madame Ventoux, à bientôt!

Floris Lievens, 31 Mei 2014, Vaison la Romaine

31