Roeipraet 2-2016

R

O

E

I

P

R

A

E

T

M E

I

2

0

1

6

Memorabele Maand Maart voor HVF “the older we get, the better we were”

Weer een derde plaats op de Head bij de Veteranen F. Dankzij - of ondanks - de hoogtestage van een deel van de bemanning? We zullen het nooit weten, maar een kwartet uit de Nijman Acht heeft begin maart flink wat rode bloedlichaampjes aangemaakt in een Oostenrijks plaatsje met de bijzondere naam ‘Au’. Drie volle dagen stonden in het teken van langlaufen, alpineskiën, rodeln - i.e. sleetje rijden als een bezetene - en

consumeren. Ton Bielderman bleek niet alleen een snelheidsduivel bij de afdalingen (85 km p/u!), maar liep bovendien als een supergems bergopwaarts. Marcel Grooten verlegde zijn fysieke grenzen in het spoor van Ton. Daarbij droeg hij gelukkig een helm. De avonden konden hem niet genoeg ‘HelaHolaHeidi’ zijn, zoals hij het zelf uitdrukte. Vandaar het extra fotootje in ons midden. Hans Geertman en Robin Sterk konden het dit jaar met langlaufen iets kalmer aan doen omdat Herman van Kleffens vanwege een rugblessure verstek moest laten gaan. Dat gaf hun de gelegenheid om letterlijk en figuurlijk bij van alles stil te staan, op hoog niveau uiteraard. Ook Onko Domela was ditmaal niet bij de groep, maar vermaakte zich 100 kilometer verder in Saalbach op vergelijkbare wijze.

Een week later wonnen we zoals gezegd virtueel brons op de Head. Peter Nijman sloeg voor zoals we gewend zijn, d.w.z. onwrikbaar ritmisch in tempo 30; Eugène Raemaekers volgde zijn twee-maat met één oog op oneindig en het andere op zijn Polar-gadget; het

32