Hans Siepel, Frank Regtvoort, Gerald Morssinkhof en Floor de Ruiter - Congruente overheidscommunicatie

1  Typeringvandeoverheidencommunicatie

De (formele) leiding vanhet overheidsbestuur ligt inhanden vanpolitieke bestuurders. Over de keuzes die zemaken en het beleid dat zewillen ont- wikkelen enuitvoeren, leggen zij als gezagsdragers verantwoording af aan democratisch gekozen vertegenwoordigende organen. Denk hierbij aan de TweedeKamer, degemeenteraadendeProvincialeStaten.Hetpolitiekebe- stuur in ons land kent dus twee grootheden. Een soort algemeen bestuur van de volksvertegenwoordigers van de diverse vertegenwoordigende or- ganen, endatwatwehetdagelijksbestuurkunnennoemen.Op landelijkni- veaubestaat het dagelijksbestuuruitministers en staatssecretarissen (het kabinet), ophet provinciale niveauuit de Commissaris vandeKoningin en het collegevanGedeputeerdeStaten, enophet gemeentelijkeniveauuit de burgemeester enhet collegevanBurgemeester enWethouders (B&W). Het dagelijksbestuurwordt ondersteunddoorambtenaren. Sinds het begin van de vorige eeuw vervullen politieke partijen in de Ne- derlandse democratie eenduidelijk herkenbare rol. Zij staan eenbepaalde vormgevingvandemaatschappij voorvanuitbijvoorbeeld religieuzebegin- selen, welbegrepen eigen groepsbelang, of vanuit idealen en waarden als het rechtop individuelevrijheid, zelfontplooiingen/of solidariteit.Opbasis vandesamenlevingdiehenvoorogenstaat schrijvenpolitiekepartijenpar- tijprogramma’s; programma’s die zewillen realiseren als ze op grond van hun verkiezingsresultaat na verkiezingen kunnen toetreden tot het ‘dage- lijksbestuur’. Het is aanelkepolitiekepartij omeenvisieopdemaatschap- pij te ontwikkelen, vanuit deze visie tot eenpartijprogramma te komen en omkwalitatief goedemensen tewervendie zittingkunnennemen indedi- versevertegenwoordigendebestuursorganen. De laatste decennia zijnwe er getuige van dat politieke partijen druk zijn met een interne heroriëntatie. De grondbeginselenworden tegen het licht gehouden en een ‘nieuwe koers voor de toekomst’ wordt op papier gezet. Steedsmindermensen zijnpartijpolitiek actief ennogmaarweinig kiezers Commando (RMC) ofwel de krijgsmacht. Daarnaast zijn er nog andere (private) organisaties dieeenbelangrijke rol kunnen spelenbij decrisisbeheersingvanwegehunessentiële functie in de samenleving, hun expertise en capaciteiten. Denkdaarbij aan ziekenhuizen, deKoninklijke Nederlandse Reddingsmaatschappij (KNRM), het Rode Kruis, ProRail, NS, en aan bedrijven, zoals energiebedrijven (stroomuitval) en industrie (chemischongeluk). Een veiligheidsregio voert op verzoek vande gemeentenopbasis van gemeenschappelijkheid takenuit ophet gebiedvan rampenbestrijdingen crisisbeheersing. Alleburgemeesters vande gemeenten inde regio vormenhet algemeenbestuur. De veiligheidsregiowordt aangestuurd doormiddel van ‘verlengd lokaal bestuur’. Dit betekent dat elke gemeenteraad invloedheeft opbijvoorbeelddebegrotingendaarmeeophet beleiddatdeveiligheidsregiovoert.

28