Ineke Heemskerk - Een delictvrije toekomst

1

Op zoeknaarbalans

  Abdel (17)heeft in zijn jonge levenafwisselend thuis en ineen instel- ling gewoond. Zijn vader is bij het gezinweggegaan toen Abdel vier jaar wasenheeftmetzijntweedevrouweennieuwgezinopgebouwd.Zijnmoe- derheeft veel aandacht voorAbdel,maarkandeopvoedingniet goedaan. Vader vindt zijn zoon ‘een sukkel en eenmislukkeling’ en eist dat Abdel alleen langskomt alsergeenvisite is. Abdel bewondert enmist zijnvader. Abdel heeft geen afgeronde schoolopleiding. Hij is op zijn vijftiende inde criminaliteit terechtgekomen, als loopjongenvaneendealer.Hij liepalbin- nen een jaar tegen de lamp, heeft kort in detentie gezeten en kon onder zogenoemde schorsende voorwaarden (opschorting resterende straf) terecht ineen terugkeervoorziening. Hij heeft last van somberheid en start binnenkort met een ambulante behandelingbijdeggz.Alshijoverde toekomstnadenkt, ziethijnietsvoor zich: Ik…, ikhebnietechteen idee,nee ik ...,mijnhele leven leef ik inonzeker heid, dus ikweetniet, ikkanerniksoverbedenken, snap je? Ikzit erwel over na tedenken, toekomst, ikweetnietwat ikdaaronderkanverstaan, snap je? De laatste jaren is er is veel aandacht voor jongerenmet probleemgedrag die, in een aantal gevallen, de samenleving flinke overlast bezorgen. Vaak wordt hierbij de overkoepelende term ‘risicojongeren’ gehanteerd. In het dagelijks taalgebruik wordt deze term breed ingevuld: lopend van jonge- renmetpsychosocialeklachten totdegenendiezichmanifesterenviamaat- schappelijk grensoverschrijdend gedrag tot delictplegers. Dit is niet zo vreemd; erkan immers sprake zijnvaneenglijdende schaal of vanoverlap. Uit onderzoek komt bijvoorbeeldnaar vorendat veel gedetineerde jeugdi- gen last hebben van psychische stoornissen (Doreleijers, 1995; Vreugden- hil, 2003). Ook zijn er aanwijzingendat eendeel vande kinderendie voor hun twaalfde levensjaaralnormovertredendgedrag latenzien, eencrimine- lecarrièreopbouwenendesamenleving laterveel schadeberokkenen (Van Domburghe.a., 2004).

17