PanPost nummer 3 juli 2016

Club Pan-European Nederland | nummer 3 | september 2016

Een eetzaal waar wel 500 gasten kwamen ontbijten, brrrr, dat is iets wat ik dus echt helemaal niet leuk vind; erger nog, ik heb daar een heel erge hekel aan. In de rij gaan staan om de eetzaal in te kunnen, in de rij gaan staan om je eten op te scheppen, in de rij gaan staan om je dessert te halen. Nee, niet mijn keuze. Maar dat was het ergste nog niet, dat moest nog komen. Er werd een weersalarm afgegeven vanwege de hitte. Code Rood. Het zou 38 graden worden, maar wel met een gevoelstemperatuur van 44! graden. De eerste dag daar ben ik nog mee geweest, maar ik werd zo oververhit, dat ik besloot om de tweede tour niet meer mee te gaan en lekker bij het hotel te blijven. Ben is dus alleen gaan rijden door Kroatië, met nog een paar groepsleden. Toen hij ’s middags weer in het hotel kwam, leek het alsof hij uit de sauna kwam, helemaal bezweet, zijn helm helemaal nat van binnen en zijn ogen stonden zowat achterstevoren in zijn hoofd. Eigenlijk onverantwoord. Je con- centratie gaat achteruit en je hele lijf raakt oververhit en overbelast. Natuurlijk geen zomerpak bij je. Dus snel douchen en dan afkoeling zoeken in de zee. Daar waren wij helaas getuige van een tragische verdrinking van een vrouw, op nog geen 15 meter bij ons vandaan. De hitte en de leuke ober De meeste groepsleden besloten deze hete dag om bij het hotel te blijven en net zoals ik afkoeling te zoeken bij de zwembaden en een plekje in de schaduw te zoeken. Ik was niet berekend op deze temperaturen. Al jaren heb ik dezelfde makkelijke instap- schoenen bij me, maar met deze hitte leken mijn voeten wel twee

maten groter te worden. Ik besloot een paar slippers te kopen, maar hun maat 41 leek wel een maat 36, wat een rare maatvoering daar. Dus ik was genoodzaakt om maar door te blijven kreupelen op mijn eigen schoenen, zodat ik getrakteerd werd op drie forse blaren, waar ik lang plezier van heb gehad. Ik vond het dan ook niet zo erg dat we na een paar dagen weer noordwaarts zouden gaan richting Oostenrijk, waar het ongetwijfeld wel wat koeler zou zijn.

Ik probeerde hem uit te leggen wat dekgeld in Nederland betekent, maar dat kwam niet goed bij hem binnen. We com- municeerden in een mengeling van Engels, Frans en Duits. Ik kreeg het er benauwd van en het was al zo warm. Het was gelukkig de laatste dag daar, want ik durfde hem niet meer onder ogen te komen. Die arme man heeft vast gedacht dat ik hem een oneerbaar voorstel deed. Pfff. Ben moet mij dan ook maar niet meer alleen laten, want dat gaat niet goed. De terugreis Vanuit Istrië was het ongeveer 380 kilometer richting Sankt Johan in Oostenrijk, waar de tour eindigde en we afscheid namen van de leuke groep. Wat een heerlijk land is Oostenrijk toch. De temperatuur daalde naar een heerlijke 25 graden en we lunchten in een van de vele leuke berghutten op de mooie Plockenpass (ook op je verlang- lijstje zetten), net op de grens van Oostenrijk/Slovenië. Halverwege deze pas zag ik een bordje met een verwijzing naar de Valentinshütte 2 km. Klinkt roman- tisch, dus ik stuur Ben meteen die kant op. We kwamen op een smal bergweggetje, door een bos met diepe geulen en hobbels en geheel onverhard en vrij steil en volgens mij veel langer dan 2 km. En geen gemopper hoor, want Ben vindt het ook heel leuk om off road te rijden. Een paar kilometer naar boven en daar ontwaarden we de berghut, waar we heerlijk geluncht hebben met een traditionele Speck und Käseplätte: het voelde direct weer als thuiskomen. De weidse uitzichten, de hoge bergen, de authentieke dorpjes, de

Tussen de middag een terras bij het hotel opgezocht, waar ik de enige gast was. De leuke ober was uitermate vriendelijk (hij zag zeker aan me, dat ik dat even nodig had) en gaf mij het mooiste plekje van het terras onder een boom in de schaduw met uitzicht op zee. Een mooi gedekt tafeltje en een verkoelend briesje, heerlijk. Ik bestelde een maaltijdsalade voor maar € 7,50 en al snel werd er een amuse gebracht. Die had ik helemaal niet besteld, maar goed, laat maar komen. Het was gewoon lekker. De leuke ober is een paar keer terug geweest om even te kletsen en na een uurtje was ik weer helemaal het vrouwtje, op de zere voeten na. Toen moest ik afrekenen en de ober vroeg mij € 1,20 dekgeld. Ja ja, die snoeperd.

10