PanPost nummer 3 juli 2016

Club Pan-European Nederland | nummer 3 | september 2016

hoog in het vaandel heeft staan. Wij zijn zeer benieuwd naar de beelden. Onze ‘leider’ was Jos. Jos had aan het begin wat ruzie met zijn navigator. Op diverse momenten konden wij de welbekende U- bocht weer eens praktiseren. Zo zie je maar, zo’n toertocht is tegelijk een veredelde vaardig- heidstraining. Ik sluit ook niet uit dat dit in het geniep ook zo afgesproken was. Een duidelijke win-win situatie zullen we maar zeggen. Gezegd moet worden dat Jos ons verder keurig door het Friese landschap heeft geleid. Ook snel trouwens, want vanwege de verschillende U-bochten hebben wij diverse groepjes namelijk meerdere keren in- gehaald. Een mooi moment om weer even te zwaaien. De uitgezette rit was prachtig. Onze complimenten rayonhoofd! Een leuke manier om met al die plaatsjes kennis te maken. De waterpoort in Sneek was inder- daad niet te missen. Hier hebben we nog even stil gestaan en foto’s genomen. En ook prachtige stuurwegen. Hier had ik moeite om Jos en Gerard bij te houden. Met hun ST1300 ‘vlogen’ ze door de bochten, hun machines van rechts naar links gooiend. Ik moest de jonge honden regelmatig tanden- knarsend laten gaan. De ST1100 is echt een geweldige fiets, maar voor het betere gooi- en smijtwerk de mindere. Ja, ja, het ligt natuur- lijk aan de fiets en niet aan mij!). Bij de meeste plaatsjes waar we langs kwamen, hadden we wel even willen blijven. Leuk, oud en uitnodigend. Wij gaan zeker nog

eens terug, maar dan gericht naar een of twee van die leuke stadskernen. Het rijden door de oude straatjes vraagt ook wel wat van de fiets. Verkeersdrempels, kuilen en diepe putten kwamen we regelmatig tegen. Af en toe klapten we door de vering heen. Onze techneut Gerard heeft dit deskundig opgelost en tegelijk nog wat handige tips gegeven. Een van de hoogtepunten was toch wel de bekende Elfstedenbrug over het riviertje de Murk tussen Giekerk en Lekkum,

tezamen vormen een mozaiek van een groep voorbij snellende schaatsenrijders. De paal (finish) en de scheve toren hebben we helaas gemist. Maar daar stond het nodige tegenover. Na een mooie rit, vermoeid maar voldaan, er nog één op gedron- ken. Daarna nog 212 km voor de boeg richting huis. Jos en Lenneke vertrokken iets voor ons. Kort daarna Elia en Ben. Na zo’n 150 km even naar de kant van de weg om de benen te strekken en het bloed weer door de billen te laten stromen. Daar stond al een ST1300 op ons te wachten. Het bleek Hans (van der Tol) te zijn. Mooi, konden we gelijk even kennis maken en de ervaringen van de dag delen. Kort daarop verscheen er wederom een Pan. Het bleken warempel Jos en Lenneke te zijn. Onze leider die eerder vertrokken was. Tja, hij had wederom een afslagje gemist. Leve de U- bocht…..

een voor schaatsers en liefhebbers van de Elfstedentocht. Duizenden portret- ten van elfstedenschaatsers zijn verwerkt in het 'It sil heve elf- stedenmonument'. Alle tegeltjes bedevaartsoord

13