PanPost nummer 3 juli 2016

Club Pan-European Nederland | nummer 3 | september 2016

Nadat de buiken weer gevuld zijn gaan we verder. En ja, het is me gelukt er een foto van te maken, maar kijk dan even goed op de foto. Voor de zekerheid plaats ik een afbeelding van het Vrouwtje en welk verhaal erbij hoort.

enkele keer door de vingers wordt gezien. Een enkele keer komt er een zeer zeldzame bruine variant voor. Schofthoogte: tussen 1,55 m (voor opname in stamboek) en 1,70 m. Op driejarige leeftijd wordt 1,60 m als ideaal beschouwd. We rijden via Sloten door richting Gaasterland. Hier heb ik als kind heel wat voetstappen gezet in het Rijsterbos. Verder het ernaast gelegen Sybrandy’s speelpark, dat ik nog kende met allerlei vogeltjes. De speeltuin waar ik menig keer schoolreisje heb gehad en vooral de luchtfietsen super vond! Mocht je er nog eens heen gaan, zoek dan het Rode Klif eens op. De basis van het Roode Klif werd gevormd in het Pleistoceen, toen het oprukkende gletsjerijs materi- aal uit Scandinavië afzette in dit Friese gebied. In latere tijden ont- stonden door de golfafslag van de Zuiderzee steile wanden, de kliffen . Behalve de Roode Klif zijn ook het Mirnser Klif en het Oudemirdumer Klif in Gaasterland op deze wijze gevormd. De oorspronkelijke kei- leemwand van het Roode Klif is op het eind van de 19e-eeuw vergra- ven. Wat rest is een glooiende helling van circa 10 meter hoogte. Boven op het Roode Klif staat een in 1951 gemaakt monument ter herinnering aan de slag bij Warns in 1345. Op de steen staat de tekst leaver dea as slaef , liever dood dan slaaf. Op naar Stavoren, waar ik hoop het Vrouwtje te gaan zien. Maar eerst even een kop koffie en lunch halen. We hebben er inmid- dels een derde van de rit op zitten denk ik.

het paard vertoont het nog steeds overeenkomsten met zijn verre voorouders. Friese paarden werden waarschijnlijk al meer dan drieduizend jaar geleden gebruikt. Uit bronnen blijkt dat de Romeinen het ras zeer waardeerden. Ze namen de Fries mee als oorlogs- paard voor veldtochten in Brittan- nië. Ook in de middeleeuwen werd de Fries vooral als krijgspaard gebruikt. Gedurende de Tachtig- jarige Oorlog leverden kruisingen met Spaanse paarden, voorname- lijk Andalusiërs, een actief en veel- zijdig type Fries op. Het Friese paard is een sierlijk ogend paard met veel behang en een fiere houding. Het lichaam is compact en sterk. Haren: de manen zijn lang, vol en golvend, evenals de staart. Hoofd: De Fries heeft een fijn hoofd met korte, spitse en beweeglijke oren. Hals: hoge hals aanzet, lang, licht gebogen. S chouders: de schouders zijn krachtig ont- wikkeld. Benen: tamelijk kort, maar stevig, lang behaard en met een vetlok. Kleur: een Fries is vrijwel altijd zwart zonder aftekeningen. Aftekeningen zijn dan ook verboden, hoewel een klein kolletje een

Het vrouwtje van Stavoren of De weduwe van Staveren (Fries: Starum) is een sage die pas in de 19e eeuw zijn huidige vorm kreeg. Leeswaarschuwing : onderstaande tekst bevat details over de inhoud en/of de afloop van het verhaal. Een van de versies van de sage vertelt van een rijke koopmanswe- duwe in Stavoren, die woonde in een huis met gouden vloeren en zilveren muren. Ze bezat meer schepen dan alle kooplieden van de stad tezamen en werd met de dag rijker. Ondanks haar enorme rijkdom was ze niet tevreden, ze wilde het kostbaarste bezit dat er te vinden was en stuurde een schipper eropuit om dat te halen. Deze kwam na lang zoeken thuis met een lading graan uit Danzig,

19