PanPost nummer 3 juli 2016

Club Pan-European Nederland | nummer 3 | september 2016

vaak een beetje niet netjes en als een Henk dit hoort zou dat gênant zijn. Volgens mij doet iedereen dat, bijnamen geven dus. Ik weet ook wel, dat wij die “lange” met die “blonde” worden genoemd. Tja, heel duidelijk en vergissen niet mogelijk. De volgende ochtend gelijk maar een paar mooie stuurweggetjes gepakt via de Dientnersattel, de Hohe Tauern en Katschberg, en via de mooie Nassfeldpas naar Slovenië. De Nassfeldpas was voor ons nieuw, erg mooi, dus even op je verlanglijstje zetten. Kranjska Gora in Slovenië In deze plaats bleven we drie nachten en hadden dus twee dagen de tijd om een rondrit te maken. De eerst tour ging door de Karawanken ten oosten van Kranjska Gora en we kwamen o.a. langs het toeristische meer Van Bled , dat we wel van plaatjes hadden gezien, maar nog nooit in het echt. Wel een mooi plekje voor een koffiestop.

De tweede dagtour ging west- waarts door de Julische Alpen. We reden over kleine bergen en prachtige dalen via de Passo Predil met als hoogtepunt de zgn. Mangart Strasse , een topper op een verder al heel mooie dag. Vanwege de sneeuw die er nog lag, konden we niet helemaal aan de top komen, maar evengoed genoten we van de overwel- digende uitzichten. Deze pas ook even op je verlanglijstje zetten, die mag je niet gemist hebben. Is ook te rijden vanuit Oostenrijk, dus je hoeft er niet per se voor in Slovenië te zijn. De oversteek zuidwaarts, richting Istrië, begonnen we met de on- uitspreekbare Vrsc-pas , die met 50 haarspeldbochten begint. In alle bochten kinderkopjes, dus pittig stuurwerk. Hoewel ik alleen maar achterop zat, voelde ik wel dat Ben hard moest werken. Lekker smal, gelijk een fietspad, wel erg ruig en slecht wegdek, zodat ik af en toe bijna gelan- ceerd werd. Dus ik moest ook hard werken.

Goed vastknijpen met de knieën, af en toe in de verlichte zit om de kuilen en gaten op te vangen. Ik hoef helemaal niet naar een sportschool om conditie op te bouwen, ook goed voor de buikspieren trouwens. Istrië en Portroz Hoe meer zuidwaarts we kwamen, hoe meer het landschap ver- anderde; een Mediterraan land- schapmet cipressen kwam voorbij . In het plaatsje Portoroz, westelijk aan de kust gelegen, zouden we ook drie nachten verblijven. We kwamen in een super-de-luxe hotel, met mooie, zoutwater zwembaden en direct gelegen aan de Adriatische zee. Eigenlijk niet echt een hotel dat je als motorrijder zou opzoeken. Wij tenminste niet. We hadden een kamer met balkon, waar je vanwege de hitte niet kon vertoeven. Wel met uitzicht op het haventje, helemaal leuk.

9