PanPost 2017 -1

Club Pan-European Nederland | nummer 1 | maart 2017

helemaal leeg staan. Een ver- vreemdend idee, en geen kip te zien! Aan het einde van de route ga je de vallei van Boi in (spreek uit bwie, b-o-i, ‘bowie’ maar dan snel). Lange brede bochtenwegen brengen je snel verder richting bestemming. Die van mij lag een dorpje verder dan Boi, in Taüll . Een mini-gehuchtje naast een mooi oud kerkje dat heel veel toeristen trekt. Gezellig cafeetje erbij, mooie huizen. Het personeel van mijn hotel “Alberge la Coma”, hoe toepasselijk, waren superbehulp- zaam! Wat een dag later onver- wachts nog eens bleek. De dag erna ging het via een omweg naar Tremp . De route liep door wat centraler gelegen gebie- den en begon zienderogen op te ruigen. Hier waan je je regelmatig in klein Amerika, alsof je door vari- anten van de bekende canyons rijdt, een prachtige natuur komt voorbij! Wat in deze gebieden opvalt zijn de vele stuwmeren die je tegenkomt. Leuk af en toe zo’n meertje onderweg en het levert nog energie op voor het land ook! Mijn hotel in Tremp, SegleXX, lag tegen het oude centrum aan en had nota bene een eigen zwembad met olympische afme- tingen: 25m lang en 3m diep. Heerlijk om na zes uur in het zadel jezelf te trakteren op een lekkere, koele plons. Van die kleine zalig- makertjes zijn dat! Alleen werd me in dat zwembad ook pijnlijk duide- lijk dat in die zon je nek voortdu- rend aan de zon wordt blootgesteld. Gelukkig had ik after-

sun bij me, wat meteen verlichting gaf na het douchen. En de rest van de dagen heb ik regelmatig onderweg zonnebrand gesmeerd. Het stadje is zeker de moeite van het doorstruinen waard, zo groot is het niet en je kunt je alvast een beeld vormen van de plek waar je later gaat eten. Hier geldt heel sterk het Spaanse gebruik van de lunch als hoofdmaaltijd. ’s Avonds is er niet heel veel meer te doen bij de restaurants. En wat er dan nog is, begint ook nog eens pas rond 21.30 uur. Blijkbaar wordt er in Tremp ook niet zoveel buiten de deur gegeten. Ik ben echt diverse keren rondgelopen en heb weinig aanstalten gezien om de terrasjes te openen voor publiek. Net tegenover het hotel ben ik uitein- delijk terechtgekomen voor een gemengde salade en een forel. Lekker! Er zaten welgeteld drie eetgroepjes op het terras, mezelf incluis. Intussen had een vriendin van mij via Facebook in de gaten dat ik in Catalonië aan het reizen was en dat ik misschien wel heel dicht bij haar in de buurt zou komen. Ze hadden een 2e huis gekocht in ‘El Prats de Rei’, een dorpje tussen Tremp en Barcelona. En laat ik nu net naar Barcelona willen. Alleen liep mijn oorspronkelijke route een weg zuidelijker dan waar het dorpje lag, maar dankzij Base- camp was het ombouwen zó gepiept. Dácht ik (…).

Toen ik de route wilde gaan ombouwen, zocht ik naar mijn brillenvoorzetclipje met de compu- terglazen erin. Vanwege het motorrijden heb ik geen bril met multifocusglazen, omdat ik anders in de spiegels hele vreemde waar- nemingen heb. Daarentegen heb ik voor elke toepassing een speci- ale zonneclip laten ombouwen tot leesclip (met alleen onderin halve maantjes) en twee computerclips, één van monitor naar dichtbij (toetsenbord) en één voor wat verder naar dichtbij. Hiermee kan ik ook redelijk in een ruimte zien en net díe kon ik nergens vinden. Ik zou hem toch niet hebben laten liggen in Taüll, het vorige hotel? Om 23.00 uur meteen maar gebeld om te vragen of ze daar mijn clip hadden gevonden en ja hoor, hij was tussen de lakens opgedoken bij het opruimen van het beddengoed. Pfoe, wat was ik blij!! Maar wat nu?? Opsturen per post? Gaan halen? Dat laatste was eigenlijk niet zo’n gekke optie, omdat ik van Taüll naar Tremps een grote omweg had gemaakt. Direct via de kortste weg was het dik een uur rijden, over kleinere weggetjes met veel stuurwerk. Uiteindelijk zou ik om 14.00 uur bij mijn vriendin in El Prats de Rei kunnen zijn. En van daaruit was het nog maar een klein uurtje naar Barcelona. Dus naar beide betrokkenen gebeld en afgespro- ken dat er iemand in Alberge la Coma was om de clip te overhan- digen en dat Marjan rond 14.00 uur thuis zou zijn in El Prats.

16