PanPost 2017 -1

Club Pan-European Nederland | nummer 1 | maart 2017

Hoogtepunt va n m ijn heenreis En verder ging de reis naar beneden over de D48, D8043, D53, D224, om na Apremont op een Duitse begraafplaats WO-1 uit te komen als pauzeplek. Het was een echt warme dag, pfff, en hier onder de bomen was het echt heerlijk koel, perfect dus. En wat was het heerlijk rustig daar. Alleen het ritse- len van de bladeren door de wind. Mijn motorjas met geel en reflectie had ik uit gedaan en nu stond ik dus helemaal in het zwart in de schaduw onder de bomen te chil- len, zoals dat tegenwoordig heet. Plotseling zie ik een vos 200 m van mij vandaan uit het bos komen. Je mag gerust weten, dat er nu best wat adrenaline vrij kwam zonder hard te rijden, zo spannend was het. De wind stond ook nog eens mijn kan op, waardoor de vos mijn aan- wezigheid helemaal niet opmerkte. Ik ben nog nooit zo stil geweest. Daardoor liep de vos onbezorgd van de ene naar de andere kant gewoon op mij toe! Het hoogte- punt voor mij was dat hij mij (als een standbeeld stond ik) op 15 m pas- seerde, zonder mij echt waar te nemen.

Keek even, maar liep gewoon weer door. Iets verder bij het bord van de begraafplaats, ging zijn neus wel omhoog (van hey, een oude geur van een mens). Op die plek had ik 20 min. geleden namelijk een foto gemaakt. Zo’n “out in the wilderness” moment maak je niet elke dag mee. Zeker omdat je verrast bent, en omdat je aan het motorrijden bent en niet kwam om vosjes te spotten. Nadat Reintje zijn weg vervolgde en weer het bos in dook, ging ook ik weer op pad. Via D484, D85 richting Auxerre en bij Pouilly sur Loire de rivier over te steken om te eindigen in een klein plaatsje Piney (bij Troyes). Zaterdag 3 september De volgende dag was minder opwindend, omdat ik in deze etappe dwars door een militair terrein reed. De wegen waren beveiligd met slagbomen, zodat de wegen tijdens een oefening gesloten konden worden. Dit gebeurde dus wel op de terugweg. Ik zou dan 1½ uur moeten wachten of iets omrijden. Op de terugweg moest ik dus wel omrijden. Het mili- tair gedeelte was het minst leuke van de hele trip, maar ik heb daar dan wel weer 2 herten gezien. De enige foto die ik geschoten heb is die van na de oversteek van de Loire. Zondag 4 september Na de “militaire” doorsteek werd de omgeving weer mooier en de wegen bochtiger. Met veel plezier reed ik dan ook het gebied van de wijnen binnen. Mooie wegen langs

wijngaarden met daaraan mooie trossen druiven die hingen te rijpen voor de wijn Saint-Émilion (volgens het bordje). Aan het einde van de dag kon ik tijdens het rijden maar niets ontdekken om te overnach- ten. Toen ben ik maar een bar in gelopen en gevraagd naar een hotel.

Uiteindelijk belandde ik in een B&B met een roze trap. Wel uniek! De locatie is bekend bij

Booking.com-Apart 'Hôtel Les Tilleuls, dus de trap is te bezichtigen. Maandag 5 september Onderweg merkte je wel dat je steeds zuidelijker kwam en door het warme gedeelte van Frankrijk reed. Ik passeerde veel borden i.v.m. bosbrandge- vaar .

Leuk moment voor mij daar was, dat ik in dat stuk (500 kmvoor León ) de 90.000 km op de teller zette.

Vanwege de kleine wegen kwam ik bijna niemand tegen. Daarom was het een leuke break (even de motor gestopt) om te zien hoe iemand bezig was met landen met zijn parapente in het weiland pal naast de weg. Dit duurde zo’n 10

23