Roeipraet 6-2018

R O E I

P R A E T

D E C E M B E R

2 0 1 8

VAN 030 naar 040: WILLEMIJN NIEUWENHUIS

In 2018 hebben in de Roeipraet interviews gestaan van Robin Sterk met achtereenvolgens Eliene Meijer, Angelique Stokvis en Roelof Kleppe. Wat dit viertal deelt, is de dat ze ooit begonnen zijn met roeien bij het Utrechtse Orca en uiteindelijk beland zijn bij Beatrix. In de loop van dit jaar kwamen we erachter dat ook Willemijn Nieuwenhuis in dit rijtje thuishoort. Willemijn roeit in de ploeg die bekendstaat onder toepasselijke - en welluidende naam ‘De Sirenes’. Willemijn, kun je ons iets vertellen over jouw Utrechtse tijd? Om te beginnen zoo grappig dat, nu ik bij Beatrix ben, ineens ook Orca weer opgerakeld wordt. Terwijl ik daar maar één roeiseizoen heb meegedraaid (en dan zeg ik tegen mijn dochters,: ‘maar wel wedstrijdgeroeid en meteen twee blikken getrokken, hah!’.

Bij die twee blikken is het overigens gebleven. Ik voel me dan ook wat gegeneerd dat ik het verhaal over mijn Orca- verledentje hier mag vertellen in navolging van mijn illustere voorgangers. Ondanks mijn beperkte roeiervaring bij Orca was het heel mooi om te beleven hoe je van ‘kroegconditie’ in een paar maanden naar supersterk kan gaan. Ik herinner me bijvoorbeeld dat ik in het voorjaar van 1983 een keer van de buitenwijk Lunetten naar mijn studentenkamer in het centrum van Utrecht ben gefietst met op mijn schouder een heel zware herenfiets met lekke band, alsof het niks was. Ik heb trouwens psychologie gestudeerd in Utrecht.

Waarom werd je lid van Orca? En niet van Triton? Ik was al lid van Unitas, een studentengezelligheids- vereniging. Orca was nog een soort van ondervereniging daarvan. Ik werd gelubd voor een afroeiperiode, wat me wel iets leek omdat de studiediscipline enigszins zoek was. Met Triton waren de verhoudingen sportief. Voor deelname aan de Head hebben we bijvoorbeeld twee eerstejaars combi-achten gemaakt. Zo heb ik in een

20