Roeipraet 6-2018

R O E I

P R A E T

D E C E M B E R

2 0 1 8

Stichting kinderen van Kathmandu

Ook afgelopen lente was ik weer 3 maanden in Nepal om samen met de Nepalese mensen, die het dagelijks werk doen, te kijken hoe het gaat, waar vooruitgang is en wat er nodig is. Vooruitgang? Ik schrok bij aankomst van het stof, smog en de slechte wegen. Eigenlijk waren bijna alle wegen opengebroken om leidingen te leggen. Door de droogte is er veel stof, als het regent spiegelglad. Maar dit went ook weer snel en het is dan vooral opletten voor alle kuilen en gaten in de weg, mondkapje om en ’s avonds goede zaklamp mee! Dit is uiteraard buitenkant. Heel mooi om de mensen, kinderen weer te ontmoeten. Om Engelse les in het kindertehuis (inmiddels 90 kinderen) voor de “staf”, die varieert van leiding t/m poetsvrouw, geschoold en analfabeet, weer op te pakken. Om samen te werken met het dagverblijf “Maitri Griha”, dat steeds meer inhoud krijgt voor de kinderen met een beperking en er ook gedacht en gewerkt wordt aan de toekomst voor deze kinderen. Om te zien hoe het NOH (Nepal Orthopaedic Hospital) mogelijkheden blijft bieden voor de operaties van kinderen. Inmiddels kunnen we (KinderenvanKathmandu) ong. 100 operaties op jaarbasis geheel of gedeeltelijk betalen. Om mee te maken hoe blij en gemotiveerd de schoolkinderen zijn, hoe ze groeien en leren. Ik volg ze inmiddels 5 jaar en denk telkens weer “wat ben je groot geworden!”

26