PanPost nummer 4 november 2018

Club Pan-European Nederland | nummer 4 | december 2018

en zien we een complete bakkers- zaak met toonbank en vitrines. De bestelling voor het restaurant wordt aan een toegesnelde dien- ster overhandigd. Kijk, zegt de mevrouw, daar komt je koek, koop maar gauw. Dat laten we ons geen tweemaal zeggen. Zitten we toch nog aan koffie met gebak. Het restaurant levert bij de koffie taart- vorkjes. Ongekende service. Nog 95 km te gaan. Eerst lángs de Moezel en dan er óver en steil omhoog de Eifel in. Weer een prachtige rit. In Vianden weer het ritueel van motor in garage, zwem- men, dineren. Tijd voor een klein ommetje langs de rivier. Hier wordt gevist, gegeten, gedronken en niet te geloven een waterpijp gerookt. Dag 3 Vandaag een rondje Luxemburg. Kasteel Vianden onder een stra- lend blauwe lucht belooft een mooie motordag. Luxemburg, een lieflijk land, doet af en toe aan Zuid-Limburg denken en dan weer aan de Eifel. De geplande route gaat door Klein Zwitserland maar helaas, alle wegen afgesloten. Wat we wel krijgen, een passage van honderden wielrenners aan een liefhebberstoer en die komen we tweemaal tegen. Politie stuurt ons de berm in. Het peloton is in vele stukken gebroken en de passage duurt lang, heel lang. We toeren heerlijk over het meest goed onderhouden wegen. Geen

drempels en dat is een zegen. De paar rammelwegen nemen we maar voor lief. In de loop van de middag toenemende stapelwolken die de zon uiteindelijk verduisteren, maar de temperatuur rond de 21 graden blijft goed. Wat ons opvalt deze dagen is dat er al zoveel maïs is geoogst. Anders gebeurt dat pas laat in oktober. Kennelijk hebben de hittegolven de maïs geen goed gedaan. We eindigen de dag met zwemmen en dineren. We gaan aan tafel. Wil bestelt een visfilet- schotel. Op de kaart staat uitdruk- kelijk vermeld “met garnalen” , maar die zijn er niet. Na het nuttigen komt de gebruike- lijke vraag of het gesmaakt heeft. “ Dat wel, maar geen garnaal gezien ” zegt Wil. Serveerster op naar de kok. Zijn antwoord is dat de garnalen zijn opgelost. Nadat we zijn uitgelachen, laat het hotel zich niet kennen en schrapt de toetjes van de rekening. Daar komen we graag terug. Morgen een slingerroute naar Maastricht. De voucher met wel- komstdrankje kwam al binnen in de mailbox. Dag 4 Bij het opstaan een licht bewolkte lucht. Zo te zien weinig wind en de temperatuur voelt goed op het balkon. Op naar het ontbijtbuffet, waar het bedrijvig is door een bus- lading Nederlandse senioren.

Dan de rekening voldoen, tassen pakken en naar de garage waar de R18 op ons wacht. We verwen- nen hem met in onze ogen goed- kope benzine, € 1,26 per liter, en dan op pad. We hebben een route op de gps gemaakt op het motor- profiel. Dat belooft niet een recht- streekse rit naar Maastricht en dat komt uit. We krijgen een mix van wegen en weggetjes. Steil, smal, breed, scherpe bochten en zelfs een stukje half-verhard. Dan ben je blij met 3 wielen. Hoogste punt was vandaag 510m. Ongemerkt zijn we de grens gepas- seerd. Je merkt het aan de vorm van de plaatsnaamborden. Na heel veel voor ons onbekend Luxemburg en België komen nu bekende namen als Stavelot en Trois Ponts voorbij. En zowaar om 12 uur een klein hotel-restaurant dat op maandag open is. Gelaafd weer verder. De gps voor- spelt aankomst in Maastricht om half 3 en dat komt uit. Easy check-in bij vanderValk Maastricht en 20 minuten later trekken we ons eerste baantje in het zwembad, dat we voor ons zelf hebben. Nu op de kamer een bakkie, de menukaart bekijken en verslag tikken. Morgen richting huis langs onze vaste route via België en Bra- bant. Al tientallen keren gereden, maar het verveelt nooit. Het waren weer heerlijke dagen! De hartelijke Pangroeten van Dick en Wil Bakker ■

17