PanPost nummer 4 november 2018

Club Pan-European Nederland | nummer 4 | december 2018

route van 350 km op het pro- gramma en ik was er even klaar mee. Ben moest maar een keer alleen gaan, vond ie niet erg. Wat ik niet wist dat de twee Nestors van de groep, Jan van 83 uit Franeker en Renee van 70 uit Maastricht, ook hadden besloten om “thuis” te blijven en een dagje te chillen. Zij wisten niet wat chillen was, dat is dus relaxen. Heb ik van mijn kleindochters geleerd. We hebben ‘s morgens met zijn drietjes de groep uit staan zwaaien en daarna lekker buiten koffie gedronken. Het kwam opeens op serieuze gesprekken over hoe onze levens verlopen zijn. Dat was wel uniek en waardevol, zeker omdat wij elkaar pas een paar dagen eerder hadden ontmoet. Jan ging later binnen wat lezen en Renee ging in de kapel piano spelen en zo zaten we met zijn drietjes in een heel apart en bijzon- der kloostersfeertje. Tussen de middag ben ik naar het dorpje gelopen om iets te eten, maar er is daar bijna niks. Al lopend door het dorpje rook ik pizza of bbq lucht en ik vond een pizzeria met een intiem klein terras aan de achterkant. Ik zat er nog geen 5 minuten en toen kwam Renee er aan. Stom toeval, maar we hebben samen uitermate gezellig de lunch gebruikt. Ook Ben had gelukkig een leuke dag

gehad en lekker gereden. Serieus, zelfs zonder mij……. . Ongelukjes Eén van de rijders is op een berg- weggetje onderuit gegaan door de vele gravelin, kleine steentjes die op de wegen lag. Hij had zijn arm en heup geschaafd, de motor was licht beschadigd, maar hij kon gelukkig weer door. En was weer een ervaring rijker, alhoewel niemand op zoiets zit te wachten. Een andere deelnemer kreeg tijdens een dagtoer, na de koffie- stop, zijn motor niet meer aan de praat. Hij heeft een hoop gedoe gehad met de ANWB, veel mis- communicatie en het kwam er dus op neer dat de motor naar Nederland gerepatrieerd moest worden en hijzelf ook. Jammer, hij had pas twee routes gereden. Op de laatste dag naar huis is er een deelnemer door aquaplaning op de snelweg bij Luxemburg onderuit gegaan. Motor total loss, rijder alleen maar kneuzingen. Die had dus wel een engeltje op zijn schouder. Deze drie mannen hadden thuis natuurlijk wel een verhaal …. . Terugreis De terugreis hebben we in twee dagen gedaan, dus twee keer 500 km. Eerst een overnachting in Neufchateau en daar hoorden we dat het de volgende dag (zondag 23 september) heel erg

slecht weer zou worden…… En we moesten nog ruim 500km naar huis. Een van de rijders besloot om een dag langer in Neufchateau bij te boeken en dan pas op maandag te gaan rijden. Achteraf een zeer wijze beslissing. Meestal valt het wel mee met de regen, maar dit keer kwam de voorspelling uit. Wat een regen en wat een kou; de thermometer gaf slechts 9 graden aan. Dat is nog niet zo’n ramp maar met de harde regen erbij was de gevoelstemperatuur veel lager. Oh, wat heb ik het slecht gehad die dag. Op een gegeven moment kreeg ik ook nog een slapend been. Thuis aangekomen heeft Ben de motor vlakbij een muur gezet zodat ik me er bijna af kon laten rollen tegen die muur aan. Hij heeft me in de schuur gezet en uitgekleed en daarna onder de warme douche gezet. Ik was zowat of misschien wel helemaal onderkoeld. Ik kon zelf niet eens meer mijn helm afkrijgen, hele- maal verstijfd van de kou. Maar voorlopig heeft Ben ons wel veilig naar huis gebracht! Achteraf was het eigenlijk onverantwoord met zoveel water op de weg en aquaplaning. ’s Maandags hoorden we in het nieuws dat het die zondag de koudste 23 e september is geweest

32