Sjitze de Roos - Diagnostiek en planning

15

Inleidingenverantwoording

dere sectoren vande hulp- endienstverlening is er een toenemende behoefte om alleendiehulp toe tepassenwaarvanbewezen isdat diehelpt. Deze ontwikkelingen zijnnauw verbondenmet de stormachtige groei vande zorg enmet de toegenomenwens om die groei in te perken en de kosten te beheersen. Het palet van levensproblemen lijkt met de dag veelkleuriger te worden.De vraagomhulp is principieel oneindig. Hoezeer tegenwoordig ookmarktgericht gewerkt wordt, in de zorg is het intussende vraag of demarkt wel werkt. In ieder geval stelt de overheid zich ten doel om de kosten te beheersen, niet in de laatste plaats door instellin gen tot financieel-economische rationaliteit te verplichten. De verwoede po gingendaartoe blijvenniet zonder gevolgen, zekerwaar de vraag het aanbod structureel overstijgt enhet budget altijd tekrap zal zijn. Zoontstaat relatieve schaarste, vooral alshet gaat omdemeer ernstigevormenvanontregelingdie doorgaans gecompliceerdworden door het ontbreken van enige koopkracht vanbetekenis. Voegdaarbij de toenemende vergrijzing vande bevolkingmet de daarbij behorende (verwachte) toename van de vraag om hulp en onder steuning, enhet zal duidelijk zijndat devrees bestaat dat het aanboddevraag niet aan zal kunnen. Langs deze lijnwordt de drukopde (budgettaire) ratio naliseringvanhet diagnostischproces verder opgevoerd. Of je numet kinderenwerkt, met vluchtelingen, bejaarden of psychiatrische patiënten, in een residentiële instelling of in een buurthuis, altijd zal uitge zochtmoetenwordenwat ermet de betrokkenen aan de hand is, hoe zij het best verzorgd, begeleid of behandeld kunnenworden enwat het doel van de hulp- endienstverleningmoet zijn. Elke vorm van hulpverlening berust op een aantal stappen die in onder linge samenhang gezet zullenworden. Het gaat om oriëntatie opde cliënt en op zijn leefmilieu, om classificatie (het globaal indelen op het vermoedelijke probleemtype) en omhet formuleren van voorlopige conclusies en (observa tie)doelen.Vervolgens gaat het omobserveren, vragen stellen, rapporteren en diagnostischebeslissingennemen, dieuitgewerktworden ineenplanvanaan pak (zorgplan, begeleidingsplan, behandelingsplan). Dan volgen de uitvoe ring, de evaluatie ende eventuelebijstellingvandehulpverlening. Het geheel vandeze activiteitenwordt op een samenhangendemanier on dergebracht inhet concept vande ‘plancyclus’, die inde eerste zes hoofdstuk kenwordt gepresenteerd. Aandeorde komende verschillende kenmerken en eigenschappen van het concept, en de fasen en stappen waaruit de cyclus is opgebouwd. Onderwerpenvraagstelling:deplancyclusals leidraad envalkuil

3