Sjitze de Roos - Diagnostiek en planning

17

Inleidingenverantwoording

dellenzijndebegrippenregulatievecyclusenpraktijkcyclus,maar ikkiesvoor de term ‘plancyclus’.Datdoe ikvoornamelijkomdathet eenkort enhandzaam woord is,maarookomdathetdeverhoogdebelangstellingvoordeplanmatige hanteringvanhet diagnostischeproces tot uitingbrengt. Mijn inzet isom jehandelingsperspectieven tebieden, jediagnostischhan delingsrepertoireuit tebreidenen jevaardigheid inhet opstellenenuitvoeren van een voor de cliënt nuttighandelingsprogramma te vergroten. Almet al is het doel vandit boek je competentie indiagnostiek enplanning te vergroten. Hoe belangrijk ook, met alleen competentie in diagnostiek en planning ben je er niet. Van jou als professionalmag verwachtwordendat jehet praktische effect van je (diagnostisch) handelen onderzoekt en reflecteert op jemetho disch instrumentarium en de toepassing daarvan. Ik beperkme dus niet tot depresentatie vandeplancyclus als concept.We zullende cyclus aandehand vanpraktische ervaringenuit depraktijkkritischbekijken inhet licht van een aantal reflectieveoverwegingen. Daar is nog een andere reden voor; namelijk de aard vanhet conceptuele denken zelf. Elk concept is eenmentalevoorstellingvande realiteit,maar valt daar nietmee samen. Concepten zijnnuttig ennoodzakelijk omdat we er de warrigewerkelijkheidmeekunnenordenen.Wemoeteneralleenwelmeeop passen. Vooralmethodische concepten leveren sterk vereenvoudigde plaatjes op, diepragmatischvanaarden samenstelling zijn. Zebieden richtlijnenvoor het handelen en zijn inde eerste plaats gericht oppraktische toepasbaarheid. Doorslaggevende criteria zijnwerkzaamheid, feitelijkheid en zakelijkheid. Ophunbeurt zijn echter ook begrippen als ‘zakelijkheid’ en ‘feitelijkheid’ niet vrij van ideologische geladenheid, evenmin als de exclusieve hang naar rationaliteit en systematiek. De plancyclus systematiseert het diagnostisch handelen. Systematiek is alleenmogelijk op grond van selectie van bij elkaar passende categorieëndie zichbovendienophetzelfde logischeniveaumoeten bevinden.Wat niet aansluit wordt verwijderd,maar daarmee dreigt ook alles wat niet in het afgesproken stelsel past buiten beeld te raken. Zo berust elke systematiek op het principe van de reductie. Dat geldt ook voor de plancy clus, waarmee de werkelijkheid van diagnostische processen tot hanteerbare proportieswordt teruggebracht. De vraagstelling vandit boek is daarom: wat wordt in de cyclus buiten beschouwing gelaten, hoe terecht is dat en welke gevolgenheeftdat indepraktijk?Andersgezegd: zouhet concept vandeplan cyclus behalve een leidraadook eenvalkuil kunnen zijn? 3.2 Vraagstelling