Sjitze de Roos - Diagnostiek en planning

tegelijkertijd voegennaar steeds dwingender organisatorische kaders. Helaas lijken de cliënten daar niet echt beter van te worden, en verdwijnen ook de wachtlijstenniet.Wie het veld observeert kanniet anders dan tot de slotsom komendat onderwijs en sociaalwerkerbepaaldnietflorissant voor staan.Al leenalde rampendiede jeugdzorgdeafgelopen jarenhebbengetroffenwijzen uit dat een goede beheersing van het diagnostisch procesmeer dan ooit van wezenlijkbelang is.Goeden systematischobserverenenbetrouwbaar rappor terenmakendekernuit vanMWD, SPH enCMV. Maar wordt dat in het hbo nog voldoende aan de orde gesteld?Worden aankomende sociale werkers goed op de hedendaagse praktijk voorbereid? Leren zij in de huidige opleidingen wat ze moeten leren? Aandacht voor de methodischebasis vanhetwerk lijktmeernodigdanooit. Daarom is dit boek aangepast aande veranderingen inopleiding enprak tijk. Vergelekenmet de vorige drukken is de kern – de plancyclus – gehand haafd.Omhet boekhanteerbaar tehouden inhethuidigeonderwijs is erflink gesneden in de omvang en de samenstelling. Bestond het boek vroeger uit drie delen, nu zijn het zeven hoofdstukken, die stuk voor stuk strakker zijn vormgegeven.Het geheel is daarmee compacter geworden. En ten slotte richt ikmemeer dan voorheenophet geheel vande sociale beroepen. Verouderde voorbeelden zijnvervangendoormeerdiverse en actuele voorbeelden. Ik ben John enMarianne Bassant dankbaar voor hun voortreffelijke redactie van de gewijzigde tekst, enGeke Flier (SaxionHogeschool Enschede), Peter vanGils (AvansHogeschool, ’s-Hertogenbosch) enValentineWijnen (Hoge school Utrecht) voor hun opmerkingen, aanvullingen en suggesties. Zonder hun zeer waardevolle bijdragen zou deze herziening niet tot stand zijn geko men.

SijtzedeRoos Delft, juli 2008