Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

و ﻧﺎﺧﻮدآ ﮔﺎه در اذﻫﺎن ﺟﺮﯾﺎن داﺷﺖ . ﺑﺎزﺗﺎب ﻫﺎی اﯾﻦ آ ﮔﺎﻫﯽ را ﺗﻮا ﻣﯽ ن در زﺑﺎن و ﺑﻪ وﯾﮋه در زﺑﺎن ادﺑﯽ ﯾﺎﻓﺖ آﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﻧﻪ اﯾﺪه ﻫﺎ ، ﺑﻠﮑﻪ ﺧﻮد واژه ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﻣﯽ درﺧﺸﻨﺪ.

ﻫﺎ

« ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻠﯽ ﮔﺮاﯾﯽ )ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟﯿﺴﻢ ( ﻋﺼﺮ ﻋﺎرف ﺑﻮد، اﻣﺎ واژه

وﻃﻨﯽ آرﻣﺎﻧﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم اﯾﺮان »

اﯾﺮان، و ﯾﺎ ﻫﻤﭽﻮن ﯾﮏ واژه، ﯾﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﮐﻼﻣﯽ، ﻧ ﺗﻮا ﻤﯽ ﻧﺴﺖ در زﺑﺎن ﺑﯽ ﻫﯿﭻ ﭘﯿﺸﯿﻨﻪ ای ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺪون اﯾﻦ ﭘﯿﺸﯿﻨﮕﯽ ﮐﻠﻤﻪ ﻓﻘﻂ اﺻﻮات اﺳﺖ ﯾﺎ ﻧﺸﺎﻧﻪ ای ﺧﺎﻟﯽ ﻫﻤﭽﻮن ﻋﻼﯾﻢ ﺧﻂ ﻣﻮﺳﯿﻘﯽ. اﯾﻦ ﭘﯿﺸﯿﻨﮕﯽ ، ﯾﺎ در اﯾﻨﺠﺎ و ﺑﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﻣﺎ « ﯾﺎد»، در ﮐﻠﻤﻪ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ؟ از ﻣﻨﻈﺮی ﮐﻠﯽ ن ﺗﻮا ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ زﺑﺎن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺤﻤﻠﯽ از آ ﮔﺎﻫﯽ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، ا ﮔﺮ ﻧﮕﻮﯾﯿﻢ ﺧﻮد ﻓﺮﻫﻨﮓ، ﻋﺮﺻﻪ ای از ﯾﺎدﻫﺎﺳﺖ. در اﯾﻦ ﻋﺮﺻﻪ، ای « ﮔﺬﺷﺘﻪ » واژه اﺳﺖ ﻫﻤﻮاره در اﯾﻦ. «ﺣﺎل» زﻣﺎن ﺣﺎل را ﻟﺤﻈ ا ﮐﻨﻮن ﻫﺮﺑﺎر ﺧﻮاﻧﺶ از ﻣﺘﻦ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. از ﺳﻮی دﯾﮕﺮ، ا ﮔﺮ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻧﻈﺮی ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ ﮐﻪ ﻧﺸﺎﻧﻪ ﻫﺎی زﺑﺎﻧﯽ، و در اﯾﻨﺠﺎ و اژه ﻫﺎﯾ ﯽ ﻫﻤﭽﻮن وﻃﻦ، ﻣﯿﻬﻦ و اﯾﺮان ، ﺑﻪ ﻫﯿﭻ واﻗﻌﯿﺘﯽ ﺑﯿﺮون از زﺑﺎن دﻻﻟﺖ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﻨﺪ؛ ﭼﺮاﮐﻪ، ﻫﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﺑﯿﺮون از زﺑﺎن و ﯾﺎ ﻓﺎرغ از زﺑﺎن ﻧﯿﺴﺖ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﭙﺬﯾﺮﯾﻢ ﮐﻪ اﺑﺪاع ادﺑﯽ ﻧﯿﺰ ﺑﯿﺮون از زﺑﺎن اﺗﻔﺎق ﻧ ﻤﯽ اﻓﺘﺪ. ﺷﺎﻟﻮد اﺑﺪاع ﻋﺎرف در ﺧﻮد زﺑﺎن ﺑﻪ ﺻﻮرت در ﻓﺮادﻫﺶ ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ - ادﺑﯽ ﺟﺎﻣﻌﻪ وﺟﻮد داﺷﺖ. از اﯾﻦ ﻧﮕﺎه ﺗﻮا ﻣﯽ ن ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﻪ اﯾﺮان و ﻣﯿﻬﻨﯽ ﺑﻪ ﻧﺎم اﯾﺮان در زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﻫﺮﮔﺰ ﻧﺸﺎﻧﻪ ای ﺗﻬﯽ ﻓﻘﻂ ﻟﻔﻈﯽ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻣﻌﻨﺎ در ﻗﺎﻣﻮس ﻟﻐﺖ ﻧﺒﻮده و ﻧﯿﺴﺖ. واژه اﯾﺮان ﺑﻪ وﯾﮋه آﻧﮕﺎه ﮐﻪ در ﻣﺘﻦ ادﺑﯽ ﺷﻮ ﻣﯽ وارد د، ﺟﺎﯾﮕﺎﻫ ) ﯽ ﻣﯿﺎﻧﯿﻦ mediato ، ( واﺳﻂ ۹۰ را ﻣﯿﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ ﯾﮏ ﻓﺮﻫﻨﮓ و اﮐﻨﻮن ﺧﻮاﻧﺶ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﯾﺎ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ دﯾﮕﺮ، ﻓﻀﺎﯾﯽ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﮔﺬﺷﺘﻪ ای را در ﺧﻮد ﺑﻪ زﻣﺎن ﺣﺎل درﻣﯽ آود . از اﯾﻦ ﻧﮕﺎه ، واژه اﯾﺮان و وﻃﻦ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی اﯾﺮان ﺑﺎ » ﮔﻠﺪان راﻏﻪ « در ﺑﻮف ﮐﻮر ﻫﺪاﯾﺖ ﻣﺸﺎﺑﻬﺖ ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﺧﺎﻃﺮ ای ه ﺷﯿﺌﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻤﭽﻮن آن ﮔﻠﺪان در ﺧﻠﻞ و ﻓﺮج ﺳﻔﺎﻟﯿﻨﺶ ﻧﻔﺲ اﻋﺼﺎر و ﻗﺮون دﻣﯿﺪه ﺷﺪه اﺳﺖ. یواژه اﯾﺮان را ﻧ ﺗﻮا ﻤﯽ ن ﺟﺪا از ﺑﻌﺪ ﻣﻌﻨﺎﺷﻨﺎﺧﺘﯽ زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت درآورد؛ ﻫﻤﭽﻨﺎن ﮐﻪ، ﮔﻮﻫﺮ زﻧﺎﻧﻪ آن را ﻫﻤﭽﻮن واژه ﻣﯿﻬﻦ و ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﻧ ﺗﻮا ﻤﯽ ن از آن ﺟﺪا . ﺳﺎﺧﺖ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ دﯾﮕﺮ، واژه اﯾﺮان ﻣﺪام در ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺑﺎ ﮐﻞ ﭘﯿﮑﺮه زﺑﺎن اﺳﺖ و در ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺑﺎرﻫﺎی ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﮔﻮﻧﺎ ﮔﻮﻧﯽ را در ﺑﺎﻓﺘﮕﺎن و ﻣﺘﻮن ﮔﻮﻧﺎ ﮔﻮن ﺑﻪ ﺟﻠﻮه در ﻣﯽ آورد. ﺑﺪﻋﺖ ﻋﺎرف ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺳﺎﺧﺘﺎرﻫﺎی ادﺑﯽ ﭘﯿﺸﯿﻨﯽ و ﺑﻪ ﺑﯿﺎﻧﯽ ﮐﻠﯽ

وﻃﻦ،

یﻪ

یه

ﺗﺮ

ﯾﺎ

ﻫﺎی

یه

ﻫﺎ

90 Julia Kristeva: Revolution in Poetic Language (Colombia university press 1980).

٦٤