Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

sameness «( ﺑﻪ ﺳﻮد ﭘﺪﯾﺪ آوردن ﯾﮏ دﯾﮕﺮﯾﺖ »

ﮔﺴﺴﺘﯽ ﺑﻮد از ) ﻫﻤﺎﻧﯿﺖ » ﯾﮏ

) otherness «(. اﻣﺎ اﯾﻦ دﯾﮕﺮﯾﺖ در زﻧﺠﯿﺮه ای از ﻫﻤﺎﻧﯿﺖ ﺑﻮد ﮐﻪ ﻣﻌﻨﺎ ﭘﯿﺪا ﮐﺮد ﻣﯽ . ﻫﯿﭻ اﺑﺪاﻋﯽ از اﯾﻦ ﻧﻮع ﻧ ﺗﻮا ﻤﯽ ﻧﺪ ﮐﻠﻤﻪ را از ﯾﺎد ﮐﻠﻤﻪ ﺧﺎﻟﯽ ﮐﻨﺪ. ﻫﺮ واژه ای در زﺑﺎن ﮔﺮه ﮔﺎﻫﯽ از ﯾﺎدﻫﺎﺳﺖ و ﯾﺎ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮی از ﺷﺎﻫﺮخ ﻣﺴﮑﻮب ﻋﺮﺻﻪ ای » از ﯾﺎداﯾﺎد زﺑﺎن « اﺳﺖ، ﺳﻠﺴﻠﻪ ای از ، ﯾﺎدﻫﺎ ﻣﺜﻞ ﺳﻠﺴﻠﻪ زﻟﻒ ﺑﺘﺎن... . ۹۱ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﯾﺎداﯾﺎد را ﻫﺮﭼﻨﺪ ﻣﺴﮑﻮب در زﻣﯿﻨﻪ ای دﯾﮕﺮ، آ ﮔﺎﻫﯽ ﺗﺎرﯾﺨﯽ، ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮده ) ﺑﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮ او ﻟﺤﻈﻪ ﮐﻪ ﺗﺎرﯾﺦ در اﺛﺮ روﯾﺪادی وﯾﺮاﻧﺴﺎز ﯾﺎ دوران ﺳﺎز ﺑﻪ ﻣﯽ ﺧﻮد وا ﻧﮕﺮد، و ﺑﻪ ﯾﺎد ﻣﯽ آورد، ﺗﺎ ﺧﻮد را در وﺿﻌﯿﺖ ﭘﯿﺸﺂﻣﺪه ﺑﺎزﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﻨﺪ(، اﻣﺎ ن ﺗﻮا ﻣﯽ آن را ﺑﻪ ﺟﺎی اﺻﻄﻼح ﺑﯿ» ﻨﺎﻣﺘﻨﯿﺖ « ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد داد. اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ را ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺗﻮﺿﯿﺢ ﺧﻮاﻫﯿﻢ داد. ﻣﺎ در ﻣﺘﻦ ادﺑﯽ واژه اﯾﺮان را در ﯾﺎداﯾﺎد زﺑﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮا ﻣﯽ ﻧﯿﻢ؛ و ازﯾﻨﺮوﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮا ﻣﯽ ن ﮔﻔﺖ، اﯾﺮاﻧﯿﺖ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﯾﮏ ﻣﻔﻬﻮم ﺑﻠﮑﻪ ﯾﮏ ﺑﯿﻨﺎﻣﺘ ) ﯿﺖﻨ intertextuality ( اﺳﺖ. ﯾﺎ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ دﯾﮕﺮ، آﻧﭽﻪ در زﺑﺎن ﺑﺎ ﯾﺎد آورده ﻣ ﯽ ﺷﻮد. ﺣﻘﯿﻘﺖ اﯾﻦ ﯾﺎد در ﻣﺘﻦ ادﺑﯽ ﺧﻮد اﯾﻦ ﯾﺎد اﺳﺖ. ﺑﺎ ﻧﮕﺎﻫﯽ ﮔﺬرا ﺑﻪ ﭘﯿﺸﯿﻨﻪ اﺻﻄﻼح ﺑﯿﻨﺎﻣﺘﻨﯿﺖ در ﻧﻈﺮات ﺑﺎﺧﺘﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﯿﻢ ﮐﻪ ا ﮔﺮ ﺑﺮای زﺑﺎن ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯿﺘﯽ ﮔﻔﺘﺎ ﮔﻮ » ﯾﯽ ) dialogic «( ﻗﺎﯾﻞ ﺑﺎﺷﯿﻢ، واژه اﯾﺮان » « ﯾﺎ وﻃﻦ )ﻣﯿﻬﻦ(، ﺗﻨﻬﺎ ﺑﻪ او ﮐﻪ اﯾﻦ واژه را ﺑﺮزﺑﺎن ﻣﯽ آورد و ﯾﺎ ﻣﯽ ﻧ ﻮﯾﺴﺪ ﯾﮑﺠﺎ و درﺑﺴﺖ ﺗﻌﻠﻖ ﻧﺪارد. در زﺑﺎن ﻫﻤﭽﻮن ﺳﺎ ﺘﯽ ﺣ از ﮔﻔﺖ و ﮔﻮ ﻫﻤﻮاره ﻧﯿﻤﯽ از ﻣﻌﻨﺎی واژه ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ دﯾﮕﺮی اﺳﺖ. اﯾﻦ دﯾﮕﺮی ﮐﯿﺴﺖ؟ ﮐﺠﺎﺳﺖ؟ اﯾﻦ دﯾﮕﺮی را در اﯾﻨﺠﺎ ﯾﺎد ) ﺧﺎﻃﺮه( زﺑﺎن ﻧﺎم ﻣﯽ ﮔﺬارﯾﻢ. ﯾﺎداﯾﺎد ﺣﻮزه ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻫﻤﯿﻦ دﯾﮕﺮی اﺳﺖ. اﺳﺎس ﯾﺎدﯾﺎد را ﺗﻮا ﻣﯽ ن ﻫﻤﺎن وﯾﮋﮔﯽ ﭼ ﻨﺪ ﺻﺪاﯾﯽ ) hetroglossic ( ۹۲ ذاﺗﯽ زﺑﺎن داﻧﺴﺖ ؛ آن وﯾﮋﮔﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺑﺴﺘﻪ زﺑﺎن را، ﺑﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﺑﺎﺧﺘﯿﻦ، ﻫﻤﻮاره ﮔﺸﻮده و زاﯾﺎ ﻣﯽ ﮐﻠﻤﻪ آﻧﮕﺎه از آن ﮐﺴﯽ ﺷﻮ ﻣﯽ د ﮐﻪ او آن را ﺑﺎ ﻗﺼﺪ ﺧﻮد، ﺑﺎ ﻟﻬﺠﻪ ﺧﻮدش، اﻧﺒﺎﺷﺘﻪ ﮐﻨﺪ؛ زﻣﺎﻧﯿﮑﻪ او )ﺳﺨﻨﮕﻮ( ﮐﻠﻤﻪ را از آن ﺧﻮد ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، آن را ﺑﺎ ﻗﺼﺪ ﻣﻌﻨﺎﺷﻨ ﺎﺧ ﺘﯽ ﺧﻮد ﺳﺎزﮔﺎر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. ﭘﯿﺶ از اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ ) ﺳﺨﻨﮕﻮ ﮐﻠﻤﺎت ﺧﻮد را از ﻗﺎﻣﻮس ﻟﻐﺖ ﺑﺮداﺷﺖ ﻧ ﻤﯽ ﮐﻨﺪ(، ﮐﻠﻤﻪ در ﺑﺎﻓﺘﮕﺎن ﻋﯿﻨﯽ، ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ دﯾﮕﺮان، در ﺧﺪﻣﺖ ﺑﯿﺎن

ﻫﺎ

ای

ﺳﺎزد:

ﻫﺎی

٩١

10

اﺻﻄﻼﺣﯽ او از دﯾﮕﺮی

ﺑﺮاﺑﺮ ﺻﺪاﯾﯽ

اﺳﺖ ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﭼﻨﺪ

Dialogic اﺻﻄﻼﺣﯽ از ﺑﺎﺧﺘﯿﻦ و

٩٢

Hetroglossic .

٦٥