Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

ﻣﻘﺎﺻﺪ دﯾﮕﺮان ) ﻣﺮدم( ﻣﻌﻨﺎ دﻫﯽ ﻣﯽ ﮐﺮده اﺳﺖ. از آﻧﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻮا ﻣﯽ ن ﮐﻠﻤﻪ را ﺑﺮﮔﺮﻓﺖ و آن را از آن ﺧﻮد ﺳﺎﺧﺖ . ۹۳

ﻣﻔﻬﻮم ﯾﺎداﯾﺎد ﺷﺎﯾﺪ ﺑﺎ ﭘﺎره ای ﺗﻌﺎرﯾﻒ ﺑﯿﻨﺎﻣﺘﻨﯿﺖ ﻫﻤﺨﻮاﻧﯽ ﻧﺪاﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، اﻣﺎ ﺑﻪ ﯾﺎد ﺑﯿﺎورﯾﻢ ﮐﻪ ﺑﺮﺳﺮ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﯾﮑﺴﺎﻧﯽ از اﺻﻄﻼح ﺑﯿﻨﺎﻣﺘﻨﯿﺖ ﻫﻢ اﺗﻔﺎق ﻧﻈﺮ ﭼﻨﺪاﻧﯽ ﻧﯿﺴﺖ. ﺑﯿﺎﻣﺘﻨﯿﺖ و ﯾﺎ ﯾﺎداﯾﺎد زﺑﺎن راﺑﻄﻪ دروﻧﯽ ﯾﮏ ﻣﺘﻦ اﺳﺖ ﺑﺎ دﯾﮕﺮ ﻣﺘﻦ در ﯾﮏ ﻓﺮﻫﻨﮓ؛ ﯾﺎ ﺑﻪ ﺳﺨﻦ دﯾﮕﺮ ، ﮔﻔ ﺘﮕﻮی واژه اﺳﺖ ﺑﺎ ﮐﻞ ﭘﯿﮑﺮه زﺑﺎن. ﭼﻪ اﺻﺎﻟﺖ را ﺑﻪ ﺧﻮاﻧﻨﺪه ﺑﺪﻫﯿﻢ و ﭼﻪ ﺑﻪ ﺧﻮد ﻣﺘﻦ، اﯾﺮان » « در ﻣﺘﻦ ادﺑﯽ ﻓﻘﻂ ﯾﮏ واژه ﻧﯿﺴﺖ ، ای ﻋﺮﺻﻪ ﻟﻐﺰش» از ﻫﺎی« ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ اﺳﺖ. ﺗﻮا ﻣﯽ ن ﺑﺎ ﮐﻢ رﻧﮓ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺑﺎرﻫﺎی اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، و ﭘﺮ رﻧﮓ ﮐﺮدن ﺑﺎرﻫﺎی ﻓﺮﻫﻨﮕﯽ، اﯾﻦ » ﻟﻐﺰش ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ را « » ﻫﻤﺎن ﻓﺤﻮای ﮔﻔﺘﮕ « ﻮﯾﯽ و ﯾﺎ ﻣﺠﺎدﻟﻪ ﺧﺎﻣﻮش در ﯾﮏ ﮐﻠﻤﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺒﯿﺮ ﺑﺎﺧﺘﯿﻦ داﻧﺴﺖ. ﺑﺎ ﻫﺮﺑﺎر ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪن اﯾﻦ واژه ﺳﻠﺴﻠﻪ ای از ﯾﺎدﻫﺎ ﯾﺎ رﺷﺘﻪ ای از ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻣﯿﺎن ﮔﺬﺷﺘﻪ و ﺣﺎل از ﻫﻢ ﮔﺸﻮده ﺷﻮ ﻣﯽ د. در اﯾﻦ واﮔﺸﺎﯾﯽ، در ﻫﻨﮕﺎﻣ اﯾﻦ ﯾﺎداﯾﺎد اﺳﺖ ﮐﻪ اﯾﺮاﻧﯿﺖ ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻣﻼزﻣﺎﺗﺶ، در ﺑﯿﺎن ﺑﯿﻨﺎﻣﺘﻨﯿﺖ در اﯾﻨﺠﺎ، ﺑﺮﺧﻼف ﺑﺮداﺷﺘﯽ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﯽ ادﺑﺎی داﻧﺸﮕﺎﻫﯽ اﯾﺮاﻧﯽ ازﯾﻦ اﺻﻄﻼح اﻧ ﮐﺮده ﻣﯽ ﺪ و ﮐﻨﻨﺪ، در واﻗﻊ ﭼﯿﺰی ﺑﯿﺶ از، و ﻣﺘﻔﺎوت از، ﺗﻠﻤﯿﺢ و اﺷﺎره، ﯾﺎ ﺗﺎﺛﯿﺮ و ﺗﻮارد اﺳﺖ. ﺑﯿﻨﺎﻣﺘﻨﯿﺖ ﺑﻪ ﻻﯾﻪ ژرﻓﺘﺮی از دﻻﻟﺖ در زﺑﺎن ﺑﺮﻣ ﯽ ﮔﺮدد و ﺣﺪ و ﺑﺴﺘﯽ ﻧﻤﯽ ﺗﻮان ﺑﺮای ﻣﻌﻨﺎ دﻫﯽ آن ﻣﻌﯿﻦ ﮐﺮد. ﻣﻬﻢ ﺗﺮ اﯾﻨﮑﻪ، ﺑﺮﺧﻼف ﺗﻠﻤﯿﺢ و ﯾﺎ اﺷﺎره )و ﻧﯿﺰ ﮐﻨﺎﯾﻪ( ﮔﻮﯾﻨﺪه ﺳﺨﻦ ﺧﻮد از آ ﮔﺎه ﻧﯿﺴﺖ و آن را ﻋﺎﻣﺪاﻧﻪ اﻓﺎده ﻧﮑﺮده اﺳﺖ. ا ﮔﺮ ﭼﻨﯿﻦ ً اﯾﻦ دﻻﻟﺖ ژرﻓﺎﯾﯽ ﻟﺰوﻣﺎ ﺑﻮ ﻣﯽ د ﺑﺎ ﺧﻮاﻧﺪن ﺷﺮح ﺗﻠﻤﯿﺤﺎت و اﺷﺎرات در ﯾﮏ ﻣﺘﻦ از ﻧﻮع ) ﺷﺮوﺣﯽ ﮐﻪ ﺑﺮﺣﺎﻓﻆ و دﯾﮕﺮان ﻧﻮﺷﺘﻪ اﻧﺪ ،( ﮐﺎر دﻻﻟﺖ در آن ﻣﺘﻦ ﯾﮏ ﺑﺎر و ﺑﺮای ﻫﻤﯿﺸﻪ ﭘﺎﯾﺎن ﻣﯽ ﮔﺮﻓﺖ. ﺑﯿﻨﺎﻣﺘﻨﯿﺖ ﺑﻨﺎ ﺑﻪ ﯾﮏ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻫﻤﻪ آن ﻧﻘﻞ ﻗﻮل ﺑﺪون ﻋﻼﻣﺖ ﻧﻘﻞ ﻗﻮل در ﯾﮏ ﻣﺘﻦ اﺳﺖ؛ ﯾﺎ ﻫﻤﭽﻮن درﯾﺎﻓﺖ ﺣﺴﯽ ﺷﻬﻮاﻧﯽ ﺑﺎزﻧﻤﻮده ﻧﺸﺪه ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮﺧﻼف ﻧﻈﺮ ﮐﺮﯾﺴﺘﻮا واﺿﻊ اﯾﻦ اﺻﻄﻼح، ﺑﯿﻨﺎﻣﺘﻨﯿﺖ ﺗﻨﻬﺎ از آن ﻣﺘﻦ ﻣﺪرن ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺖ و ﭼﻨﺎﻧﮑﻪ روﻻن ﺑﺎرت ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ ﺗﻮا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ، ن آن را در ﻫﺮ ﻣﺘﻨﯽ ﯾﺎﻓﺖ. ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻋﺎرف را ن ﺗﻮا ﻣﯽ ادﺑﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾ ﮏ ﺑﯿﻨﺎﻣﺘﻨﯿﺖ ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﻋﻤﻞ ﻣﯽ )اروﺗﯿﮏ( از ﯾﮏ ﻣﺘﻦ اﺳﺖ آﻧﮕﺎه ﮐﻪ ﻫﯿﭻ ﺻﺤﻨﻪ ای ﺷﻬﻮی )اروﺗﯿﮏ( ﻣﺘﻦ در

ﻫﺎ

یﻪ

ﮐﻨﺪ.

ﻫﺎی

ﻫﺎی

93 Mikhail Bakhtin: The Dialogic Imagination , University of Texas press 1981, 294

٦٦