Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

ﮐﻪ اﯾﺪون ﺑﻪ ﻣﺎ ﺧﻮار ﺑﮕﺬاﺷﺘﻨﺪ

ﻫﺮ ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ ﮐﺎرﮐﺮدی از زﺑﺎن اﺳﺖ. ﻣﯽ ﭘﺮﺳﯿﻢ اﯾﺮاﻧﯿﺖ اﯾﻦ ﻫﻮﯾﺖ ﭘﯿﭽﯿﺪه ، ﻣﺘﻨﺎﻗﺾ، ﮐﻪ از ﻫﺮ ﺗﻌﺮﯾﻔﯽ ذات ﮔﺮاﯾﺎﻧﻪ ﻣﯽ ﮔﺮﯾﺰد و ﺑﻪ ﺳﺎدﮔﯽ در ﻗﺎﻟﺐ ﺗﺼﻨﻌﺎت ﻣﻌﺎﻧﯽ ﺑﯿﺎﻧﯽ ﻧﻤﯽ ﮔﻨﺠﺪ ۱۱۹ ، ﭼﮕﻮﻧﻪ در ﺳﺨﻦ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﺑﺎز ﻧﻤﻮده ﺷﺪه اﺳﺖ ؟ ا ﮔﺮ ﻣﺠﺎزی را در ﺑﯿﺎن اﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ در ﮐﻞ ﺳﺨﻦ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﺑﺘﻮان ﭘﯿﺪا ﮐﺮد، اﯾﻦ ﻣﺠﺎز را ﻧﯿﻢ ﺗﻮا ﻣﯽ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ . ﮐﻨﯿﻢ آﯾﺎ زﺑﺎن ﺗﻌﺮﯾﻔﯽ ﺑﺮای آن

ﻫﺴﺖ؟

در ﭼﻨﺪ وﯾﮋﮔﯽ ﻣﻬﻢ ﺳﺨﻦ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ درﻧﮓ ﮐﻨﯿﻢ. در

ﺑﺮای ﯾﺎﻓﺘﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﺎ ﺑﺎﯾﺴ ﻧﺨﺴﺖ ﺖ

، ﭼﯿﺰ دﯾﮕﺮ ﯾﮏ ﻓﻀﺎی رواﯾﯽ اﺳﺖ. اﯾﺮاﻧﯿﺖ

ﺧﻮاﻧﺶ ﻣﺎ ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻫﻤﭽﻮن ﯾﮏ ﻣﺘﻦ ، ﭘﯿﺶ از ﻫﺮ

ﺗﻮا ﻤﯽ را ﻧ ن از ﻣﺎدﯾﺖ اﯾﻦ ﻓﻀﺎ، از زﺑﺎن آن، ﺟﺪا ﮐﺮد. زﺑﺎن در اﯾﻦ ﻣﺘﻦ ﺧﻮد ﺑﺨﺸﯽ از ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ. اﯾﺮاﻧﯿﺖ ﻫﻤﭽﻮن ﯾﮏ ﭘﯿﺎم در ﻣﺎدﯾﺖ وﯾﮋه اﯾﻦ زﺑﺎن اﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﯿﮑﺮه ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ. اﯾﻨﮑﻪ ﻓﺮ دوﺳﯽ » را ﭘﺪر زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ « داﻧﺴﺘﻪ، و ﭘﺲ آﻧﮕﺎه، او را از اﯾﻦ ﻣﻘﺎم ﭘﺪری ﺪ، اﻧ ﮐﺮده ﻋﺰل ﻫﺮدو ﺣﮑﻢ ﻟﻐﻮی اﺳﺖ. زﺑﺎن ﻫﻤﯿﺸﻪ زﺑﺎن ﻣﺎدر اﺳﺖ ؛ زﺑﺎن ﻣﺎدری اﺳﺖ؛ اداﻣﻪ ﺗﻦ ﻣﺎدر اﺳﺖ. آری، داﯾﺮ

یه

واژﮔﺎن ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ، ﺗﺎ ﺣﺪ اﻣﮑﺎن ﺑﺮ روی واژه ﺑﯿﮕﺎﻧﻪ ) ﻋﺮﺑﯽ( ﺑﺴﺘﻪ اﺳﺖ ، اﻣﺎ اﯾﻦ ﺑﺪان ﻣﻌﻨﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﮐﺎر ﺳﺮاﯾﻨﺪه ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ در ﻓﺮاﻫﻢ ﮐﺮدن ﻗﺎﻣﻮﺳﯽ ﻣﻨﻈﻮم از واژﮔﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﺧﻼﺻﻪ د. ﺷﻮ ﻣﯽ ﻓﺮاﻫﻢ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﭼﻨﺎن ﻗﺎﻣﻮﺳﯽ ﻫﯿﭻ ﺗﻀﻤ ﯿﻨﯽ ﺑﺮای ﻣﺎﻧﺪﮔﺎری و اداﻣﻪ ﺣﯿﺎت زﺑﺎن ﻓﺎرﺳﯽ ﻧﻤﯽ . ﺑﻮد اﯾﻦ ﻓﺮوﺑﺴﺘﻦ داﯾﺮه واژﮔﺎن ﺑﺮ روی ﻟﻐﺎت و ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت ﻏﯿﺮ ﻓﺎرﺳﯽ و ﭘﺮاﮐﻨﺪن » ﺗﺨﻢ ﺳﺨﻦ ﮐﻨﺸﯽ « آ ﮔﺎﻫﺎﻧﻪ ﺑﺮای اﺣﺮاز ﯾﮏ ﻫﻮﯾﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﻣﺮگ و ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ. ﺗﻮا ﻣﯽ ن ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﯾﺮاﻧﯿﺖ ﭘﯿﺶ از آﻧﮑﻪ در ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﺑﯿﺎن ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ در ﻣﺎدﯾﺖ زﺑﺎن ﻣﺘﻦ آن ﺑﻪ اﺟﺮا درآﻣﺪه اﺳﺖ :

ﻫﺎی

ﺟﻬﺎن از ﺳﺨﻦ ﮐﺮده ام ﭼﻮن ﺑﻬﺸﺖ ازﯾﻦ ﺑﯿﺶ ﺗﺨﻢ ﺳﺨﻦ ﮐﺲ ﻧﮑﺸﺖ

119 Davis, « Iran and Aniran ... », 38

٨٥