Dar Hazrat-e Raz-e Vatan

اﻧﺪازی ﮔﺴﺘﺮده ﺧﺼﻠﺖ ﺑﻨﯿﺎدﯾﻦ ﺧﻮد زﺑﺎن و ﻣﺘﻦ ادﺑﯽ ﺗﻮا ﻣﯽ ن داﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ روح دارد و ﻧﻪ ﺗﻦ، اﻣﺎ ﻫﺮ دو را درﺑﺮ ﻣﯽ ﮔﯿﺮد و ﻫﻤﻮاره ﭼﯿﺰی را ﺑﯿﺎن ﮐﻨ ﻣﯽ ﺪ ﮐﻪ ﻏﯿﺮ از آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺧﻮاﻧﺪه ﺷﺪن ﯾﺎ ﺷﻨﯿﺪه ﺷﺪن در ﭘﯿﺶ . ﻧﻬﺪ ﻣﯽ ا ﮔﺮ ﺑﺘﻮان ﺑﺮای راز ﻫﻤﭽﻮن ﯾﮏ دال ، ﻣﺪﻟﻮل ﯾﺎ ﻣﻔﻬﻮ را ﻣﯽ

ﯾﮏ ﻋﻄﺮ، ﺧﻮد ﻋﻄﺮ ... اﯾﻦ راز در

آن ﻣﺪﻟﻮل ﻫﻢ ﻫﺴﺖ و ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺖ، ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻃﺮ

یه

ﺟﺴﺘﺠﻮ ﮐﺮد

و«

، ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ راز ﯾﮏ ﻣﻠﯿﺖ اﺳﺖ. ﯾﮑﺠﺎ ﻫﻢ اﻓﺎده ای از ﻣﻌﻨﺎی ﻓﺮاﻣﻮﺷﯽ » و ﻫﻢ ﮐﻨﺪ ﻣﯽ« ﯾﺎد»

ﻧﯿﺴﺘﯽ، ﺑﺎ ﻣﺮگ، آﻏﺸﺘﻪ اﺳﺖ . در ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻣﺮگ

رﺳﺎﻧﺪ از ﮐﻪ

ﻣﻌﻨﺎﯾﯽ از ﻣﯽرا ی ا ﻫﺴﺘﯽ

اﯾﻨﮑﻪ، ﻫﻢ

را ِ :ﺳﺖﻫﺎ راز ز

» ازﯾﻦ راز ﺟﺎن ﺗﻮ آﮔﺎه ﻧﯿﺴﺖ . «

ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ اﯾﻦ راز ﯾﺎ روح دل زﻣﺎﻧﻪ اﺳﺖ، » زﻣﺎﻧﻪ ﺑﻪ دل در ﻫﻤﯽ داﺷﺖ راز و « از زﻣﺎﻧﻪ ای ﺑﻪ زﻣﺎﻧﻪ ای ؛ رودﯽﻣ دﯾﮕﺮ ﮔﻔﺘﮕﻮﯾﯽ اﺳﺖ ﺧﺎﻣﻮش در ای دﯾﻌﻪ و ؛ ﮐﻠﻤﻪ اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻧﺴﻠﯽ ﺑﻪ ﻧﺴﻞ د. ﺷﻮ ﻣﯽ ﺳﭙﺮده ﺑﺪﯾﻦ ﻣﻌﻨﺎ ﺗﻮا ﻣﯽ ن ﮔﻔﺖ ﮐﻪ اﯾﺮان و اﯾﺮاﻧﯿﺖ در ﺷﺎﻫﻨﺎﻣﻪ ﻟﺤﻈﻪ ای از راز اﺳﺖ. ﭘﺮﺳﺸﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻮﯾﺖ ﺳﻮﮔﻮار اﯾﺮاﻧﯽ ﻫﻤﻮاره ﻣﻄﺮح ﻣﯽ ﺳﺎزد و ﻫﻢ در ﻋﯿﻦ ﺣﺎل ﭘﺎﺳﺨﯽ اﺳﺖ ﻧﻪ از ﺳﺮ » ﭘﺎﺳﺦ ﮔﻮﯾﯽ « ﺑﺪان ﭘﺮﺳﺶ. آﻧﭽﻪ در ﺻﻮرت و ﯾﺎ ﺟﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺷﺮط ادب ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ دﺳﺖ ﮔﺮﻓﺖ ﭘﮋوا ﮐﯽ از ﻫﻤﯿﻦ ﻟﺤﻈﻪ راز را در ﺧﻮد دارد ﺑﺎده : ای ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻧﺎﺧﻮرده در رگ ﺗﺎک ... اﯾﻦ ﻟﺤﻈﻪ راز ﮔﻮﻫﺮ ﯽ ﮔﻨﻮﺳ یه )ﻣﺰداﯾﯽ( ﺷﻌﺮ ﺣﺎﻓﻆ را ﺗﺸﮑﯿﻞ ؛ دﻫﺪ ﻣﯽ و آن ﭼﯿﺰی اﺳﺖ ﮐﻪ راوی ﺑﻮف ﮐﻮر ﻧ ﺗﻮا ﻤﯽ ﻧﺪ ﻧﺎم آن را ﺑﺮ زﺑﺎن ﺑﯿﺎورد: ﻟﻄﯿﻔﻪ ای در ﺳﺨﻦ ﮐﻪ ﻧﺎم ﻧ ، ﭘﺬﯾﺮد ﻤﯽ اﻣﺎ ﻧﺎﻣﯿﺪه ﺷﻮ ﻣﯽ د ﻫﻤﭽﻮن در ﻏﺰل « آن» ﻟﻔﻆ ﻣﺪﻟﻮل ﺣﺎﻓﻆ ﯾﺎ ﺳﻌﺪی ای واژه ، دورﮔﻪ ﮐﻪ ﻫﻢ و ﺿﻤﯿﺮ اﺷﺎره ﻫﻢ ﻧﺎم اﺳﺖ و ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻧﺎم ) اﺳﻢ( ﻧﻪ ﺑﻪ ﻣﻔﻬﻮﻣ

دﯾﮕﺮ

وﯾﮋه ﺑﯿﺎﻧﯽ ﺷﺎﻋﺮان دﯾﮕﺮ ﭘﺲ از ﻓﺮدوﺳﯽ در اﺳﺘﻌﺎراﺗ » ﻫﻤﭽﻮن ﺧﺎ ک آﺑﺴﺘﻦ «، » ﺧﻮن ﺷﯿﺮﯾﻦ آﻣﺪه «

ﻫﺎی

ﯽ

ارﺟﺎع ﻣﯽ دﻫﺪ و ﻧﻪ ﺑﻪ ﻋﯿﻨﯿﺘﯽ ﻣﺎدی و ﻗﺎﺑﻞ ﻟﻤﺲ . ﺑﺎ اﯾﻦ ﺣﺎل ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ واژه ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻧﺎم ، داﻟﯽ ﯾﮑﺴﺮه ﻨﺎ ﻧﯿﺴﺖ ﻌ از ﻣ ﺗﻬﯽ . ﻃﻠﻌﺖ ﺧﻮد آرزو ﺷﺪ ﺟﻤﺎل ﻣﺤﺒﻮب اﺳﺖ در ﮐﺴﻮت ﯾﮏ واژه.

ﯽ ﻣﻌﯿﻦ

یه

٩٨