PanPost nummer 1 januari 2016

Club Pan-European Nederland | nummer 1 | maart 2016

Motorpech in Bulgarije met mijn Pan ST1300

Tekst/Foto’s : Frans Voermans

Het was inmiddels 8 mei en de 17 e dag van onze motortoertocht, o.a. door Turkije met een bezoek aan Ankara en Istanbul. Die dag vertrokken we vanaf Burgus op de terugweg door Bulgarije. Het was een mooie, weliswaar zeer hete dag. Dat bijzonder heet zou mij die dag, nog meer dan gewoonlijk, het zweet doen uitbreken.

Ik reed samen met Jan en Marie- Louise Vissers en soms zagen we andere deelnemers bij de koffie- en/of lunchpauzes, of gewoon “on route” ergens onverwachts. We hadden bijna twee uur door het binnenland gereden zonder een huis te hebben gezien en reden een klein dorpje POPOVO binnen. De weg ging nogal steil omhoog. Men was bezig met het repareren van de weg en er waren heel veel diepe, vierkante gaten uitgehakt. Zelfs zoveel dat je niet overal langs kon rijden. Ik was bezorgd dat ik door het stuiteren de banden/ velgen kapot zou rijden. Door het vaart minderen kwam ik met beide wielen vast te zitten in twee gaten. Na heel veel proberen, en met de hulp van Rob van Esch en twee wegwerkers, kwam ik met veel geweld en slippende koppeling los. Hierna was het verder omhoog rijden, de bochten door, nog verder omhoog, en dat alles afwisselend met slippende koppeling. Plotseling viel de aandrijving stil. De koppelingsplaten hadden het begeven! Ik ben boven in de schaduw van een huisje op een bankje gaan zitten om mijn zonden te

overdenken, dat het over en uit zou zijn en dat ik met het vliegtuig naar huis zou moeten. Enkele metgezellen die inmiddels ook ter plaatse waren, hebben de motor verder omhoog geduwd, in de schaduw gezet om af te koelen en gingen daarna beraadslagen. Toen heb ik de ANWB in Nederland gebeld. Die schrokken erg van de mankementen en het afgelegen dorp POPOVO in Bulgarije. De moeilijke straatnaam werd door mij letter voor letter gespeld. Men zou proberen om nog diezelfde dag een lokale hulp te vinden om te komen kijken. Niet erg bemoedigend(!)

Plots kwam er iemand als geroepen uit een huisje met een Nederlands sprekende vrouw. Ze kende iemand die ook een motor had. Ze belde deze persoon en vroeg hem om langs te komen. Deze biker wist weer iemand die Engels sprak. Inmiddels kwamonze KNMV-begeleider Martijn Ter Wiel met zijn maat Wiet Soonius aanrijden. Het viertal ging naar een 25 km. verderop gelegen autowerkplaats. Daar zouden ze mogelijk iemand kennen die motoren repareerde(??). hadden inmiddels de Nederlands spreken- de vrouw gevraagd of ik kon blijven wachten en slapen. Maar dat werd aarzelend afgewezen. De achterblijvers

27