Arjan Dieleman en Fedor de Beer (red.) - De eigen wereld van het kind

1

‘Wasdewereldvroeger inzwart-wit’, vraagt eenkleinmeisjeaanhaar vaderbijhet zien van eenoudehistorischefilm.

Jonge kinderen kunnen volwassenen soms verrassenmet hun vreemde vragen en uitspraken. Het kleine meisje uit bovenstaand voorbeeld, dat alleen kleurenfilms kent en nog weinig notie heeft van geschiedenis en technologische ontwikkeling, kijktmet nieuwsgierige ogendewereld in. Kinderen zijnbezigmet het ontdekken van eenwerelddiedoortrokken is vankennis, gewoonten en routinesdievoor vol wassenen zovanzelfsprekend zijndat zeer al langnietmeerbij stilstaan.Daardoor ishet voorhenvaakmoeilijk zich te verplaatsen inhet perspectief van eenkind en dewerelddoor zijnogen te aanschouwen. Kinderenmissenkennis, ervaring enoefening. Eeuwenlangheeftmen zoaangeke ken tegen kinderen. Ze werden beschouwd als kleine volwassenen in zakformaat, die het nog ontbrak aan de zelfcontrole en de kennis om een deugdzaam leven te leiden. Behalve kennismoestenhundaaromook gehoorzaamheid endiscipline wordenbijgebracht, enwel door onwenselijk gedrag te beteugelen en goed gedrag teprijzen en tebelonen. Dat betekent niet dat er geen andere geluiden tehorenwaren. Filosofen enop voeders hebben er regelmatig op gewezen dat kinderen veel meer zijn dan kleine ‘gebrekkige’ volwassenen,maar de invloed vandeze andersdenkendenwas betrek kelijkgering.

14