آیین جهانی بهایی

[Alt+R for Date]

[Document Title]

32

ﺻﻔﺤﮫ

ﻧﻈﺎم ﻧﺎﺳﯿﻮﻧﺎﻟﯿﺴﺘﯽ ﺟﮭﺎن را ﺑﮫ ﻧﻈﻢ و اﻧﺘﻈﺎم و ﺗﺴﺎوی و ﻗﺎﻧﻮن ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﻣﺒﺪل ﻣﯿﺴﺎز د ﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽ ﺷﻤﺎرﻧﺪ. ِﯾﻦ ﻣﻄﻠﺐ در رﺳﺎﻟﮫ ﻣﺪﻧﯿﮫ ﻧﯿﺰ ﺗﻮﺳﻂ ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء ﺑﯿﺎن ﺷﺪه اﺳﺖ: 56 ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺮ اﯾﻦ ﻧﮑﺘﮫ ﺗﻮﺟّﮫ ﮐﺮد ﮐﮫ ﻋﻠّﺖ آﻧﮑﮫ ﺟﻨﮓ ھﺴﺘﮫ ای ﻣﯿﺎن اﻣﺮﯾﮑﺎ و روﺳّﯿﮫٴ ﺷﻮروی در ﻧﯿﻤﮫٴ دوّم ﻗﺮن ﺑﯿﺴﺘﻢ ﺻﻮرت ﻧﮕﺮﻓﺖ اﯾﻦ واﻗﻌﯿّﺖ ﺑﻮد ﮐﮫ ھﺮ دو واﺣﺪ ﺳﯿﺎﺳﯽ در ﻓﮑﺮ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻮد ﺑﻮده و ﺑﺼﻮرﺗﯽ ﻗﺎطﻊ از ﻣﺮگ

ھﺮاﺳﯿﺪﻧﺪ. در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﮫ ﺑﺎ ﮔﺴﺘﺮش ﺳﻼح ھﺎی ھﺴﺘﮫ ای در ﺟﮭﺎن و دﺳﺘﯿﺎﺑﯽ ﮔﺮوه ھﺎی اﻓﺮاطﯽ ﻣﺬھﺒﯽ و ﺳﯿﺎﺳﯽ ﺑﺪان ﻧﮫ ﺗﻨﮭﺎ اﻣﮑﺎن ﺻﻠﺢ اﻓﺰاﯾﺶ ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺑﺪ ﺑﻠﮑﮫ اﻧﮭﺪام ﺟﮭﺎن ﻧﯿﺰ ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻣﯽ ﮔﺮدد. در ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺮاﺋﻄﯽ اﺳﺖ ﮐﮫ ازاﻟﮫٴ ﺟﮭﺎن از ﺳﻼح ھﺎی ھﺴﺘﮫ ای و ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﺻﺮﻓﺎً و ﺻﺮﻓﺎً از طﺮﯾﻖ ﺗﺤﻘّﻖ ﻧﮭﺎدھﺎی ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﯾﻌﻨﯽ ﺣﺮﮐﺖ در ﺟﮭﺖ وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮﺳﺖ. اﻣّﺎ ﭼﻨﺎﻧﮑﮫ دﯾﺪﯾﻢ اﻣﺮ ﺑﮭﺎﺋﯽ ﻣﺴﺌﻠﮫٴ ﺻﻠﺢ را ﻧﮫ در ﭼﺎرﭼﻮب ﯾﮏ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﺤﺪود ﺑﻠﮑﮫ در ﭼﺎرﭼﻮب ﻣﺠﻤﻮﻋﮫ ای

ﺧﻮﯾﺶ ﻣﯽ

از ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺘﻌﺎﻣﻞ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ دھﺪ. در ﻧﺘﯿﺠﮫ ﺣﻀﺮت ﺑﮭﺎءﷲّ ۱٥۰ ﺳﺎل ﻗﺒﻞ د ر ﺑﺮرﺳﯽ ﺻﻠﺢ ھﻢ ﺑﮫ ﻋﺎﻣﻞ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ، ھﻢ ﺑﮫ ﻋﺎﻣﻞ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﺗﮏ ﺗﮏ ﮐﺸﻮرھﺎ و ھﻢ ﺑﮫ ﻋﺎﻣﻞ ﻓﺮھﻨﮓ و ارزش ھﺎ و اﻋﺘﻘﺎدات اﻓﺮاد ﺟﻮاﻣﻊ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن ﺗﻮﺟّﮫ ﻓﺮﻣﻮده و ﺗﺤﻘّﻖ ﺻﻠﺢ را ﻣﺴﺘﻠﺰم ﺗﺤﻮّﻟﯽ ﺑﻨﯿﺎدی در ھﺮ ﺳﮫ رﺗﺒﮫ ﻣﺤﻘّﻖ ﻣﯽ آﻧﺎن ﮐﮫ ﻧﻈﺮ ﺑﮫ ﺟﮭﻞ و ﻏﺮض دﻋﻮت ﺑﮫ ﻋﺪاﻟﺖ اﻗﺘﺼ ﺎدی و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، دﻋﻮت ﺑﮫ دﻣﮑﺮاﺳﯽ ﺳﯿﺎﺳﯽ، دﻋﻮت ﺑﮫ وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ، دﻋﻮت ﺑﮫ ﺣﮑﻮﻣﺖ ﻗﺎﻧﻮن ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ و ﻧﮭﺎدھﺎی دﻣﮑﺮاﺗﯿﮏ ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ، دﻋﻮت ﺑﮫ ارﺗﻘﺎء ﻓﺮھﻨﮕﯽ و اﻗﺘﺼﺎدی، دﻋﻮت ﺑﮫ ﺧﺮدﮔﺮاﺋﯽ و ﻋﻠﻢ و ﺻﻨﻌﺖ، دﻋﻮت ﺑﮫ ﺗﺤﺮّی ﺣﻘﯿﻘﺖ و آزادی و اﺳﺘﻘﻼل ھﻤﮫٴ اﻧﺴﺎن ھﺎ، و ﻧﯿﺰ دﻋﻮت ﺑﮫ ﻣﻌﺎﺷﺮت و وداد ﺑﺎ ھﻤﮫٴ ادﯾﺎن و اﻗﻮام و ﻣﻠﻞ را اﻣﺮی ﻧﺎﻣﻄﻠﻮب ﺷﻤﺮده و ﭼﻨﯿﻦ ﻧﻈﺮی را دﻓﺎع از اﺳﺘﻌﻤﺎر و ھﺎی ﺧﺎرﺟﯽ ﻗﻠﻤﺪاد ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ اﻣﯿﺪوارﻧﺪ ﮐﮫ ﺑﺎ ﭼﻨﯿﻦ ﻧﻮع دروغ و اﻓﺘﺮاﺋﯽ ﺟﻮاﻣﻊ ﺧﺎورﻣﯿﺎﻧﮫ را از ﮐﺎروان ﺗﻤﺪّن و ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺑﺎزداﺷﺘﮫ، ﻋﺎﻣّﮫٴ ﻣﺮدم را از اﻧﺪﯾﺸﮫٴ آزادی و ﺗﺤﺮّی ﺣﻘﯿﻘﺖ ﻣﺤﺮوم ﻧﻤﻮده، ﺳﻨّﺖ ﮔﺮاﺋﯽ ﻣﺬھﺒﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﻧﻔﯽ آزادی وﺟﺪان و ﻋﻘﯿﺪه را ﮔﺴﺘﺮش ﺑﺨﺸﯿﺪه و ﺑﺠﺎی ﺗﮑﺎﻣﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و ﺑﺴﻂ ﻓﺮھﻨﮓ ﺻﻠﺢ و وداد، اﻓﺰاﯾﺶ ﻋﻘﺐ اﻓﺘﺎدﮔﯽ ﻓﺮھﻨﮕﯽ و اﻗﺘﺼﺎدی اﯾﻦ ﺟﻮاﻣﻊ را ﺗﻀﻤﯿﻦ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﺗﺎ آﻧﮑﮫ ﺑﺠﺎی ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﺮدم، اﻏﺮاض و ﺳﻮدﺟﻮﺋﯽ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺧﻮﯾﺶ را ّﺑﮫ ﻗﯿﻤﺖ ﺗﮑﺎﻣﻞ و ﺻﻠﺢ دﻧﺒﺎل ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. اﻣّﺎ ﮐﺎروان ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻼ ق ﺗﺎرﯾﺦ را ﻧﻤﯽ ﺗﻮان ﺑﺎ دروغ و اﻓﺘﺮاء ﻣﺘﻮﻗّﻒ ﺳﺎﺧﺖ. وﺣﺪت ﻋﺎﻟﻢ اﻧﺴﺎﻧﯽ و ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﯽ ھﻢ ﻣﻘﺘﻀﺎی ﺗﮑﺎﻣﻞ و ﺗﺤﻮّل ﺗﺎرﯾﺦ اﺳﺖ و ھﻢ ﺑﺎزﺗﺎﺑﯽ از اراده و ﻣﺸﯿّﺖ اﻟﮭﯽ ﺑﺮای ّﺑﺸﺮﯾّﺖ در اﯾﻦ ﻋﺼﺮ ﺧﻼ آﻧﮕﯿﺰ. آﯾﻨﺪ ّهٴ ﺗﺎﺑﻨﺎک اﯾﺮان و ﺗﮑﺎﻣﻞ ﺧﻼ ق آن ارادهٴ اﻟﮭﯽ اﺳﺖ و ھﯿﭻ ﭼﯿﺰ ﻧﻤﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در ﻣﻘﺎﺑﻞ اﯾﻦ ﻣﺸﯿّﺖ اﻟﮭﯽ ﺑﺎﯾﺴﺘﺪ. دﺷﻤﻨﺎن ﺣﻘﯿﻘﺖ ﺑﺮای ﻣﺴﺦ ﺣﻘﯿﻘﺖ از واژه ھﺎی ﺟﺎﻣﻌﮫ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﺑﺮای ﺑﺴﻂ دروغ ھﺎی ﺧﻮد اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﯾﮑﯽ از اﯾﻦ ﺗﺤﻠﯿﻞ ھﺎی ﻣﻤﺴﻮخ ﻣﯽ ﮔﻮﯾﺪ ﮐﮫ اﺳﺘﻌﻤﺎر دول ﺧﺎرﺟﯽ در ﻗﺮن ۱۹ از اﻣﺮ ﺑﺎﺑﯽ و ﺑﮭﺎﺋﯽ ﺑﺮای اﯾﺠﺎد ﺗﻔﺮﻗﮫ و اﺧﺘﻼف ﻣﯿﺎن اﯾﺮاﻧﯿﺎن ﻣﺴﻠﻤﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد ﺗﺎ ﻣﺮدم اﯾﺮان را از ﺗﻮﺟّﮫ ﺑﮫ ﻋﻠﻤﺎی ﻣﺬھﺒﯽ روی ﺑﺮﮔﺮداﻧﺪ و اﯾﺮان را ﺿﻌﯿﻒ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﭼﻨﯿﻦ ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ را اﮔﺮ ﺑﮫ ظﮭﻮر ﺣﻀﺮت ﻣﺴﯿﺢ اطﻼق ﮐﻨﯿﻢ ﺑﺎﯾﺪ ﺣﻀﺮت ﻣﺴﯿﺢ را ﺳﺎﺧﺘﮫ و ﭘﺮداﺧﺘﮫٴ اﺳﺘﻌﻤ ﺎر روﻣﯽ ﺑﺪاﻧﯿﻢ ﭼﺮا ﮐﮫ آن ﺣﻀﺮت ﻧﻈﺎم ﻓﮑﺮی و دﯾﻨﯽ ﺣﺎﮐﻢ در ﻣﯿﺎن ﯾﮭﻮدﯾﺎن را ﻣﻮرد ﺳﺌﻮال ﻗﺮار داد و ﺗﺤﮑّﻢ ﻋﻠﻤﺎء ﯾﮭﻮد را ﻣﺘﺰﻟﺰل ﺳﺎﺧﺖ و وﺣﺪت ﯾﮭﻮدﯾﺎن را ﺧﺪﺷﮫ دار ﮐﺮد! ﺳﺨﺎﻓﺖ اﯾﻦ ﻧﻮع ﺗﺤﻠﯿﻞ وﻗﺘﯽ روﺷﻦ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﮫ ﺑﯿﺎد آورﯾﻢ ھﺮ ﭘﯿﺎﻣﺒﺮی ﻓﺮھﻨﮓ ﻗﺒﻞ از ﺧﻮد را ﻣﻮرد ﺳﺌﻮال و ا ﻧﺘﻘﺎد ﻗﺮار داد و در ﮐﻮﺗﺎه ﻣﺪّت وﺣﺪت آن ﻗﻮم را ﮐﺎھﺶ ﻣﯽ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ: ﺑﻠﯽ ﺗﻤﺪن ﺣﻘﯿﻘﯽ وﻗﺘﯽ در ﻗﻄﺐ ﻋﺎﻟﻢ ﻋﻠﻢ اﻓﺮازد ﮐﮫ ﭼﻨﺪ ﻣﻠﻮک ﺑﺰرﮔﻮار ﺑﻠﻨﺪ ھﻤﺖ ﻋﺎﻟﻢ ﻏﯿﺮت و ﺣﻤﯿﺖ ﺑﺠﮭﺖ ﺧﯿ ﺮﯾﺖ و ﺳﻌﺎدت ﻋﻤﻮم ﺑﺸﺮ ﺑﻌﺰﻣﯽ ﺛﺎﺑﺖ و را ﯾ ﯽ راﺳﺦ ﻗﺪم ﭘﯿﺶ ﻧﮭﺎده ﻣﺴﺌﻠﮫ ﺻﻠﺢ ﻋﻤﻮﻣﯽ را در ﻣﯿﺪان ﻣﺸﻮرت ﮔﺬارﻧﺪ و ﺑﺠﻤﯿﻊ وﺳﺎﺋﻞ و وﺳﺎﺋﻂ ﺗﺸﺒﺚ ﻧﻤﻮده ﻋﻘﺪ اﻧﺠﻤﻦ دول ﻋﺎﻟﻢ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ و ﯾﮏ ﻣﻌﺎھﺪهٴ ﻗﻮﯾﮫ و ﻣﯿﺜﺎق و ﺷﺮوط ﻣﺤﮑﻤﮫ ﺛﺎﺑﺘﮫ ﺗﺎﺳﯿﺲ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ و اﻋﻼ ﻧﻤﻮده ﺑﺎﺗﻔﺎق ﻋﻤﻮم ھﯿﺌﺖ ﺑﺸﺮﯾﮫ ﻣﺆﮐﺪ ﻓﺮﻣﺎﯾﻨﺪ اﯾﻦ اﻣﺮاﺗﻢ اﻗﻮم را ﮐﮫ ﻓﯽ اﻟﺤﻘﯿﻘﮫ ﺳﺒﺐ آﺳﺎﯾﺶ آﻓﺮﯾﻨﺶ اﺳﺖ ﮐﻞ ﺳﮑﺎن ارض ﻣﻘﺪس ﺷﻤﺮده ﺟﻤﯿﻊ ﻗﻮای ﻋﺎﻟﻢ ﻣﺘﻮﺟﮫ ﺛﺒﻮت و ﺑﻘﺎی اﯾﻦ ﻋﮭﺪ اﻋﻈﻢ ﺑﺎﺷﺪ و در اﯾﻦ ﻣﻌﺎھﺪه ﻋﻤﻮﻣﯿﮫ ﺗﻌﯿﯿﻦ و ﺗﺤﺪﯾﺪ ﺣﺪود و ﺛﻐﻮر ھﺮ دوﻟﺘﯽ ﮔﺮدد و ﺗ ﻮﺿﯿﻊ روش و ﺣﺮﮐﺖ ھﺮ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﺷﻮد و ﺟﻤﯿﻊ ﻣﻌﺎھﺪات و ﻣﻨﺎﺳﺒﺎت دوﻟﯿﮫ و رواﺑﻂ و ﺿﻮاﺑﻂ ﻣﺎﺑﯿﻦ ھ ﺌﺖﯿ ﺣﮑﻮﻣﺘﯿﮫ ﺑﺸﺮﯾﮫ ﻣﻘﺮر و ﻣﻌﯿﻦ ﮔﺮدد و ﮐﺬﻟﮏ ﻗﻮ ه ﺣﺮﺑﯿﮫٴ ھﺮ ﺣﮑﻮﻣﺘﯽ ﺑﺤﺪی ﻣﺨﺼﺺ ﺷﻮد ﭼﮫ اﮔﺮ ﺗﺪارﮐﺎت ﻣﺤﺎرﺑﮫ و هﻗﻮ آﻓﺘﺎب 56 ﺣﻀﺮت

ﺷﻤﺎرﻧﺪ.

ﺳﯿﺎﺳﺖ

ق ﺷﮕﻔﺖ

ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء

رﺧﺸﻨﺪهٴ

ن

ﻣﻌﻠﻮم ﻋﺴﮑﺮﯾﮫ دوﻟﺘﯽ ازدﯾﺎد ﯾﺎﺑﺪ ﺳﺒﺐ ﺗﻮھﻢ دول ﺳﺎﺋﺮه ﮔﺮدد ﺑﺎری اﺻﻞ ﻣﺒﻨﺎی اﯾﻦ ﻋﮭﺪ ﻗﻮﯾﻢ را ﺑﺮ آن ﻗﺮار دھﻨﺪ ﮐﮫ اﮔﺮ دوﻟﺘﯽ از دول ﻣﻦ ﺑﻌﺪ ﺷﺮطﯽ از ﺷﺮوط را ﻓﺴﺦ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﮐﻞ دول ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺮ اﺿﻤﺤﻼل او ﻗﯿﺎم ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ ﺑﻠ ﮑﮫ ھﯿﺌﺖ ﺑﺸﺮﯾﮫ ﺑﮑﻤﺎل ﻗﻮت ﺑﺮ ﺗﺪﻣﯿﺮ آﻧﺤﮑﻮﻣﺖ ﺑﺮ ﺧﯿﺰد اﮔﺮ ﺟﺴﻢ ﻣﺮﯾﺾ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﯾﻦ ودار ی اﻋﻈﻢ ﻣﻮﻓﻖ ﮔﺮدد اﻟﺒﺘﮫ اﻋﺘﺪال ﮐﻠﯽ ﮐﺴﺐ ﻧﻤﻮده ﺑﺸﻔﺎی ﺑﺎﻗﯽ داﺋﻤﯽ ﻓﺎﺋﺰ ﮔﺮدد ﺣﻀﺮت ﻋﺒﺪاﻟﺒﮭﺎء، رﺳﺎﻟﮫ ﻣﺪﻧﯿﮫ، ص ٥۲-٥۳