PanPost nummer 2 juni 2017

Club Pan-European Nederland | nummer 2 | juni 2017

Zoals gezegd kwam de Galibier een beetje uit het niets vallen. In het dorpje St. Martin d’Arc is er een afslag, waarbij staat aangegeven dat de pas Galibier open is. En dan begint de lol! Vrijwel meteen ga je met haarspeldbochten flink de hoogte in om steeds dichterbij de top te komen. Het laatste stukje top heeft een kortsluiting via een tunnel om de pas langer begaanbaar te houden, als de top zelf al vol sneeuw ligt. Die moet je vooral niet nemen! Als je serieus genomen wil worden als ‘bergsteiger’, neem dan de route over de top. Prachtige uitzichten vallen je ten deel en mooie haarspeldbochten dagen je uit ideale lijntjes te rijden. En dan denk je alles gehad te hebben, komt daar de Alpe d’Huez na een tijdje nog eens achteraan. Was de Galibier een doorgaande route, Alpe d’Huez is op en neer. Dezelfde weg heen als terug. Minder spectaculair en ruig dan de Galibier, maar ook niet voor niets een uitdaging voor de wielrijder! Het is toch écht anders als je je eigen spieren moet gebruiken om ergens te komen, dan dat je de ‘muscles’ van je motorblok daar- voor inzet. Om niet helemaal dezelfde afdaling te maken moet je in het dorpje Huez afslaan om op een klein weggetje uit te komen waar geen twee auto’s elkaar zomaar kunnen passeren. Er zijn passeerplekken uitgebouwd en gelukkig reed een camper, die al een tijdje voor me reed, zo’n ruimer uitgevallen plek op om me voorbij

diegenen die de uitdaging aangaan om de Ventoux per fiets te beklimmen! Het kan een regelrechte beproeving zijn, los van de berg zélf. Behalve klimmende wielrijders zag ik ook waaghalzen met de ‘kloten op de stang’ bergaf me tegemoet komen. Kicken om op een racefiets of mountainbike dergelijke snelheden te halen! Alleen vraag ik me af hoezeer de remmen van zulke fietsen zijn berekend op dergelijke hellingen? In de haarspeldbochten zag ik geen hopen slachtoffers liggen, dus zal het wel meevallen. Maar tóch! Na de Ventoux ging de weg via het ‘ Lac de Serre-Poncon ’ en de pas van Guillestre naar Briançon . Deze pas was weer heerlijk verkeersluw. Tot dan toe was het toch wel redelijk druk geweest op de doorgaande wegen. Hier zaten ook weer van die onmogelijke kortsluitweggetjes in de route, waarbij je elk moment verwacht dat het asfalt overgaat in onverhard. Niettemin lag er veel steenwerk en gruis op die weggetjes en kon er maar één auto tegelijk overheen. Bij tegenliggers was het dus even puzzelen hoe langs elkaar te komen. Maar je kwam zo wél langs de gorges, waar kayakkers in de diepte hun vaardigheden ver- toonden. Prachtig om te zien! Eenmaal op hoogte rijd je over wegen met links en rechts de kiezelhellingen van puin. Het zag eruit alsof elk moment een deel over de weg kon gaan schuiven. En het was er weer koud, 9 graden!

Maar het einde was in zicht voor vandaag. Voor je het weet, rijd je Briançon binnen en kun je op zoek gaan naar je hotel. Het mijne was een schattig chaletje naast een verhuur van fietsen, rafts, canyoning tochten en een kabelbaan. Weer een oase in een grote stad! En 10 minuutjes lopen vanaf het centrum, met diverse eetgelegenheden! De voorlaatste etappe was een volwaardige afsluiting van deze tocht door verschillende gebergtes van Spanje en Frankrijk. Van laag naar steeds hoger, met als finale de Galibier en de Alpe d’Huez . Maar voordat die bergen in beeld kwamen, zag het er helemaal niet zo ruig uit, eerder lieflijk. De tunnel van Fréjus brengt je snel in het volgende deel van de Alpen en laat je zo’n 13 km midden door de berg rijden: een knap staaltje techniek, al die lange tunnels! Wat hier vreemd was, was het temperatuurverloop. Normaal zou je verwachten dat het dieper de berg in steeds kouder wordt, om daarna weer snel op buiten- temperatuur te komen. Hier ging ik er echter met 26 graden in, maar liep de temperatuur steeds hoger op tot een 32 graden. Pas dicht bij de uitgang zakte die weer naar 16 graden, de temperatuur van het nieuwe dal. Misschien dat al die motoren van auto’s zoveel warmte afgeven, dat die niet voldoende wordt afgevoerd? Bijzonder om te ervaren in ieder geval.

25