CZW20120184

Laura voelt zich nauw betrokken bij Marjolein. Elke dag dat ze op Oker werkt, besteedt ze aandacht aan het uitbreiden vanMarjoleins vaardigheden. Vandaag probeert Laura met een eenvoudige oefening het gebruik van taal te verbeteren. Ze bekijken samen een plaatjesboek met alledaagse dingen. Laura wijst de plaatjes aan en benoemt ze rustig. Marjolein wijst ook met haar vingertje naar de plaatjes en probeert op haar manier de klanken te herhalen. Een boeiende interactie!

Pieter komt opgewekt binnen voor zijn late dienst. Hij werkt als verzorgende op een groep mensenmet eenmatig verstandelijke beperking. Een leuke groep, vindt hij: geen dag is hetzelfde. Zijn werkplek is een kleinschalig wooncomplex in een compleet nieuwe wijk. Daar heeft de stichting ’Pajana’ een tweetal woningen aangekocht en deze onderling verbonden met een tussendeur. In beide woongedeeltes wonen drie cliënten. Mark, een collega van Pieter, is in de woning. Hij heeft vanochtend de cliënten geholpen met het opstarten van de dag. Mickey, een bewoner met het syndroom van Down, is vandaag thuis. Hij is in de super boodschappen aan het doen. Op het moment dat Mark de zorgoverdracht doet, komt Mickey binnenmet de boodschappen, ploft ze neer en vliegt direct Pieter om de nek. Micky is gek op Pieter. “Je stikt me!” roept Pieter lachend, als Mickey met zijn volle 70 kilo om z’n nek hangt. Daar moet Mickey hard om lachen. Mickey vertelt volop wat hij allemaal beleefd heeft. Pieter hoort het even aan en zegt dan tegenMickey: “Hartstikke spannend, Mickey, maar ruimen we nu eerst de boodschappen even samen op? Anders smelt het ijs voor het toetje van vanavond.” Met een stoere klap op de schouder en knipoog, besluit Mickey dat Pieter gelijk heeft en pakt de tas met boodschappen op.

VERDIEPEN IN DE BRANCHE: DE ZORG VOORMENSENMET EEN VERSTANDELIJKE BEPERKING 7