van der Wagen-Huijskes & le Fèbre - Met recht begrepen!

Mr. Magazine , 2012/1 Tussen de ballen en oude voetbalschoenen

1

“We waren er natuurlijk behoorlijk verdrietig, pissig eigenlijk over dat we niet meer wisten waar het was opgeslagen. Maar honderd pro cent zeker niet in een afvalcontainer”, zei com mercieel directeur Charles van der Steene van voetbalclub Sparta direct na de vondst tegen de NOS. Toch is dat ongeveer de plaats waar tim merman Gerrit Visser zegt een oud schilderij te hebben gevonden: bij het afval van Sparta, op weg naar het einde. Visser nam het mee. Prettige verrassing: het schilderij blijkt 25.000 euro waard. Onprettige verrassing: Sparta wil het terug. Door: Jurjen Boorsma Het gaat om een schilderij van J.H. van Mas tenbroek, een havengezichtje met wat bootjes, niet direct mooi maar voor Rotterdammers veel waard. Van Mastenbroek werd een populaire havenschilder tussen 1895 en 1910. Bronnen zeggen dat hij ook een Oer-Spartaan was – de Oer-Spartanen waren de voorgangers van de huidige voetbalclub. Sparta heeft het ‘1930’ geda teerde schilderij ooit gekregen van de Oer-Sparta nen en het werkje hing jaren in de bestuurskamer. Volièreschuur Tot de renovatie van 1997. Timmerman Gerrit Visser (die trouwens eerst beweerde dat hij het schilderij al eind jaren tachtig vond) werkte in een schaftkeet achter de tribunes waar ook de afvalcontainer stond. Bouwvakkers liepen af en aan naar de container. “Op een gegeven moment liep een man met een kruiwagen langs met allerlei rommel”, verklaarde hij tegen de rechtbank. In de kruiwagen zaten lekke ballen en verschil lende schilderijen, waaronder het havenschilderij. “De lijst van het schilderij was helemaal kapot. Die man zei: ‘Hier, moet je kijken, je mag het hebben’”, aldus Visser. Hij nam het mee, hing het een jaar lang in de schaftkeet, en nam het bij het opruimen mee naar huis. De deurwaarder trof het schilderij aan in zijn volièreschuur. Het hangt nu bij een gerechtelijk bewaarder. De nu gewezen tussenvonnissen zijn voor nie mand voordelig, maar Visser lijkt een licht veldoverwicht te hebben. Hij stelt als verweer dat

het schilderij een res derelicta is en dat hij er gelet op de omstandigheden op mocht vertrouwen dat Sparta er afstand van had gedaan. Vertrouwensbeginsel Als Visser inderdaad kan bewijzen dat hij het schilderij van de vuilnisbelt heeft gered, en deze geverfde bootjes lijken een onwetende derde niet veel waard – de rechtbank merkt op dat hij zon der enig besef het ding een jaar in de keet ophing – dan is hij inderdaad bezitter te goeder trouw. Sparta’s Commercieel directeur Charles van der Steene wil nu niets meer kwijt, maar zei tegen de NOS dat het schilderij was opgeslagen in een opslagcontainer en toen al een getaxeerde waarde had van 40.000 gulden. “We zijn er wat onzorg vuldig mee omgegaan maar we hebben het zeker niet weggegooid.” Het woord diefstal neemt hij niet in de mond, maar “het is op een niet terechte wijze meegenomen”. Maar Sparta heeft nooit aan gifte gedaan of geprobeerd om het schilderij terug te vinden, zo blijkt uit de procedure. Cadeau In rechte stelt Sparta dat Visser had kunnen we ten dat het geen afval was, omdat het ging om een olieverfschilderij met een koperen plaatje waar op stond dat het een cadeau was. Dat argument overtuigt de rechtbank niet. Ook cadeaus worden weggegooid, “terwijl een olieverfschilderij niet per definitie als bijzondere (waardevolle) zaak kan worden aangemerkt – getuige alleen al de varië teiten die aan de orde komen in televisieprogram ma’s als Tussen Kunst & Kitsch ” (LJN: BS8694, Rechtbank Rotterdam, 370151 / HA ZA 11-86, 07-09-2011, voortgezet op 2-11-2011). De beroe pen van Vissers advocaat op rechtsverwerking en derdenverkrijging te goeder trouw worden afgewezen. Het schilderij zal eind januari door rechtersogen bekeken worden om te beoordelen of het waardevol of waardeloos is. Het is jammer dat Van der Steene niks meer wil zeggen, juist omdat Visser stelt dat hij meerdere schilderijen in de kruiwagen zag. Mist Sparta ook nog een portretje van een Italiaanse madonna met mysterieuze glimlach? Of een vaasje zonne bloemen?

burgerlijk recht

29