PanPost nummer 3 september2019

Club Pan-European Nederland | nummer 3 | september 2019

38º

‘s Avonds lekker een terrasje pakken, genieten van een prach- tige zonsondergang en je lekker laten bedienen met een hapje en een drankje. Het was zoals een zomeravond hoort te zijn. De Elfstedenroute De tweede dag hebben we het noordelijkste deel van de Elfste- denroute gereden. Lekker door al die mooie dorpjes heen en genoten van alle mooie plaatjes, langs de uitgestrekte kustweg en de kneuterige dorpjes met zijn kleine dorpsterrasjes. De temperatuur was inmiddels opgelopen naar wel 35 graden, dus we hebben een gedeelte van de toer overgeslagen. Het werd echt te warm en we zijn terugge- keerd naar ons hotel waar we in de schaduw op ons terras konden zitten. Och heden, dat hebben wij dus weer, we zaten midden in de hittegolf die ons land in juli teis- terde. Thuis zou je er niet over prakkiseren om met zulke tempe- raturen een stukje te gaan rijden.. Naar huis De geplande reis huiswaarts had Ben al bedacht. Wederom bin- nendoor richting Rhenen. In Lemmer de eerste koffiestop bij de brug, die elke minuut openging om de meest mooie boten door te laten. Wat een luxe! Leuk om te zien en ik vroeg me ter plekke af hoe die mensen aan zoveel geld komen om zo’n boot te kunnen kopen en

onderhouden. Het zijn wel veelal pensionado’s , maar ik durfde het ze niet te vragen….. De temperatuur was inmiddels al boven de 35 graden en we beslo- ten om vanaf Lemmer zo snel mogelijk huiswaarts te rijden. Het was geen doen met je volledige motorkleding aan. We hadden echter minimaal twee uur te gaan, dus even doorbijten. Hoe dichter we bij huis kwamen, hoe warmer het werd. De thermo- meter gaf inmiddels 38 gradenaan. Oververhit En dan komt het. Als ik oververhit word, dan raak ik in een soort van verlaagd bewustzijn dat als ik niet uitkijk, overgaat in volledig buiten bewustzijn. Ik probeerde te visua- liseren dat ik onder een koude douche stond, maar elke kilome- ter meer naar huis kwam er steeds eenwarmere vlaagover ons heen. Ben had het gelukkig in de gaten, want ik begin dan kennelijk met mijn vizier tegen zijn helm aan te pikken en dat gebeurt normaal nooit. Hij vroeg opeens ook of het wel goed met me ging. Nee dus! Maar dat kun je zelf al niet meer inschat- ten op zo’n moment. Je zult maar flauwvallen terwijl je achterop zit. Vanuit de polder is over de brug bij Nijkerk aan de linkerkant een forellenkwekerij met een grote parkeerplaats en een restaurant

onder de bomen. Ben reed daar snel heen. Ik wist me geen raad om af te stappen. Even naar binnen. Hopelijk hebben ze airco en even de handen onder de koude kraan en mijn gezicht even nat maken. En toen kwam ik in een nachtmerrie. Staat er op de deur: “WEGENS DE HITTEGOLF ZIJN WIJ GESLOTEN . Sorry voor het onge- mak” . Wat nou sorry voor het ongemak? Ik heb het heet, ik wil afkoelen! Niet te geloven. Bijna zou ik de forellenvijver zijn ingedoken. We hebben onder de bomen staan afkoelen, in hoeverre dat nog kan als het 38 graden is?? Wat lauw sap gedronken en toen moesten we toch verder. We hadden nog drie kwartier te gaan naar huis…. Die drie kwartier leken wel drie uur. Thuis heb ik zo goed en zo kwaad als het kon al mijn kleding uitge- trokken (dat allemaal vastgeplakt zat aan mijn lijf) en ben ik meteen naar boven onder de lauwe douche gegaan. Resumé Het was een superleuk uitstapje. Friesland is gewoon heel bijzonder, het hotel en onze kamer waren geweldig, alleen het weer was absurd. Zo is het altijd wat.

En toch blijft motorrijden wel leuk. �

11