PanPost nummer 3 september2019

Club Pan-European Nederland | nummer 3 | september 2019

ZOMERTOER Zondag 14 juli 2019

Tekst/Foto’s : Adrie van Weeghel

Al maanden geleden wisten we, dat toercommissaris Wim Tammel ons blij zou maken met een extra lange toertocht, omdat de dagen lekker lang zijn, we wel houden van wat tempo en vooral willen proeven van de deutsche Gemütlichkeit.

O m goed voorbereid te zijn, zorgden we ervoor vooraf de nodige rust te nemen (= a ) , de billen te trainen voor de lange zit (= b ) en natuurlijk een schietgebedje naar boven om ons vooral een droge rit te geven (= c ). Degenen die ons spraken bij het inschrijven, kwamen er al snel achter dat a niet echt gelukt was, omdat we een latertje in Maas- tricht hadden de avond/nacht ervoor. Helaas bleek ook b wel getraind te zijn, maar niet met die middagrit zonder pauzes, maar daarover straks meer. En c : ja dat bleek wel goed gere- geld te zijn! De lucht zag er niet fraai uit toen we wegreden, maar we hielden het droog. En als het dreigend werd, duwden we de stapelbuien gewoon door naar de thuisblijvers. Het Weesgegroet, als katholiek meisje vroeger vele malen opge- zegd, kwam ook op tijdens de rit. Want hoe uniform doen we dat groeten toch als motorrijders onder elkaar. We steken handen op, groeten met een knik, of er komt een voet van de pedalen,

die richting de ontvanger wordt gestoken. Land van herkomst maakt niet uit, huidskleur ook niet en ik heb ook geen verschil gemerkt welk merk motor wordt gereden. Kortom: een sociale bezigheid dat motorrijden! Bij de inschrijving bleken er al diverse Panners elkaar gevonden te hebben en lekker aan de koffie met gevulde koek of appelflap te zitten. Wim en Joke zorgden voor een goede administratie van de inschrijvingen en uitgifte van de koffiebonnen. Toen de groep compleet was, vertrokken we onder leiding van voorrijder Hans meteen over leuke landelijke weggetjes met veel bochten. Wat zagen we veel maïsvelden en graan. Hier en daar een aantal grazende koeien in de wei en regelmatig vlogen wat vogels over. Terwijl de ene na de andere kilo- meter van de ruim 300 kilometer lange rit werd gereden, moest ik denken aan het populaire lied van Henk Wijngaard: Omdat niet iedereen het meteen zal kennen hierbij wat tekstregels:

Het zwarte asfalt glijdt onder mij door, En als de nacht valt (in ons geval rijden we gelukkig overdag), volg ik zijn spoor En voor mijn ogen, lacht de baan mij toe Het zwarte asfalt, maakt mij niet moe. Op een korte golf, een mooie zon En de smaak van koffie, glijdt over mijn tong Een mooie dame (in ons geval… motor/auto/?) schiet snel voorbij Ze maakt reclame, ik voel me vrij. Dit al mijmerend blijken we rond 12 uur al aan de lunch te zullen beginnen. Ik ben verbijsterd: we hebben nog helemaal niet zoveel kilometers gereden en nu al lun- chen? Mij word snel duidelijk gemaakt dat Duitsers houden van Pünktlich- keit en we anders waarschijnlijk helemaal geen lunch zullen krij- gen! Nadat de bestelling is opgenomen kletsen we bij over vakanties die achter de rug zijn, die nog moeten komen, de volgende motorrit die uit Kampen zal vertrekken etc. De koffie en het bestelde eten laten we ons goed smaken en daarna

26