Allemaal Uitblinkers KNVB E-PUPILLEN

In het eerste elftal van RVC’33 was Richard ooit een controlerende middenvelder. Het liefst pakte hij de bal af en gooide hij daarbij stevig de beuk erin. Dat deed zijn coach tenslotte ook bij hem. Eigenlijk hield hij er wel van stevig te worden aangepakt. Daar werd-ie alleen maar beter van. Met die overtuiging werd hij coach van de E-selectie. Dat was even omschakelen! Bloedfanatiek was-ie langs de lijn. Lief en leed gooide hij erin, winst of verlies trok hij zich persoonlijk aan. Deed een veldspeler niet meteen wat hij hem opdroeg? Eruit. Lang- zaam ging hij inzien dat het hier om kinderen gaat. Ze moeten fouten mogen maken. Je kunt ze niet zomaar ergens op afrekenen. ‘Pim, wissel!’ Niet dat ze hem aardig moeten vinden. Daar gaat het niet om. Zo hanteert hij aan het begin van elk seizoen nog altijd strenge regels. Eérst je hand opsteken als je iets wilt vragen. Nu hoeft dat niet meer, want ze snappen dat ze vanzelf aan de beurt komen als ze er netjes op wachten. ‘Zien jullie het nu? Zij spelen wel fel en strak. Jullie zijn steeds net te laat bij de bal. Jij ook Maaike. Luister, Pim. Speel rustig. Probeer simpel te voetballen. Bij de volgende uitbal mag jij weer terug in de spits. Mees! Doe eens rustig! Maaike, kijk. Zie je nu het verschil tussen jou en Mees? Zie je het nou? Hij wil steeds naar voren lopen met de bal. Maar je moet wel kijken wat wel en niet kan. Ja?’ Maaike knikt onzichtbaar. ‘Kom ik er pas weer de tweede helft in?’, vraagt ze zacht. Ze is net hersteld van een keelontsteking. Uit een corner scoort CVC 2-0. ‘Kom op jongens! Kop omhoog!’ Richard wendt zich tot zijn wissels Pim en Maaike.

‘Wat zeg je?’ ‘Kom ik pas...’ ‘Ja.’

De voorhoede laat het afweten vandaag. Pim is niet fel, Niels slaapt, Camillo loopt zich steeds vast. Vlak voor rust breken ze onverwacht toch bijna door de achterhoede van CVC, waarvan de centrale verdediger andere spelers goedbedoeld aan het coachen was. De coach van CVC ontploft. ‘Hééé!’, brult de man over het veld. ‘Let nou ‘s op man! Lekker lopen ouwehoeren hè!’ ‘Dat hebben wij niet gehoord’, fluistert Richard tegen zijn wissels.

Met een stevige arm om Niels loopt hij terug naar de kleedkamer. Hij praat op zijn belangrijke speler in. Zonder diens invallen heeft dit team het moeilijk.

142 | E-pupillen De zaterdagwedstrijd