Allemaal Uitblinkers KNVB E-PUPILLEN

Bram meent te zien dat hun lichaamstaal iets anders zegt – het gaat helemaal niet goed – en besluit niet te wachten op het antwoord dat hij verwachtte te horen. Tenslotte heeft hij maar drie minuten de tijd om deze groep weer op de rails te krijgen. Pedagogisch verantwoord henzélf de oplossing laten aandragen? Natuurlijk, maar nu even niet. Het is erop of eronder. Alleen zijn peptalk kan nog helpen. ‘Nee jongens, het gáát ook niet slecht. Maar we moeten ons niet zo laten wegduwen. Terugduwen! Want wij zijn beter! Maar dat moeten we wel laten zien! Als Tom de bal niet naar Sem passt maar de bal bréngt, kan Sem nooit de bal krijgen. We moeten voetballen. Naar vóren voetballen. Agressiever! Ja? Ik wil dat we winnen, anders is het niks!’ Een omstander zou kunnen denken dat Bram winnen heel belangrijk vindt. Niets is minder waar, vindt hij. Hij vindt wel dat zijn spelers hun stinkende best moeten doen. Dat ze moeten halen wat er te halen valt. Maar als een tegenstander echt beter is, is verliezen niet erg. Die gedachte draagt hij normaal gesproken graag uit. Maar nu hebben ze nog een helft te gaan, en alles is nog mogelijk. Eigenlijk deed Diemen de eerste helft niets onreglementairs, moet Bram toegeven als hij terugloopt naar zijn plek langs de lijn. Het zijn gewoon flink grotere jongens dan die van hem – mogelijk zitten er wat tweedejaars bij – maar het zíet er wel ongelijk uit. Is het goed dat de kinderen er nu ook zo over denken? Ach, WV-HEDW is al zo’n nette club. Een beetje meer weerbaarheid kan geen kwaad. Vlak voor zijn neus krijgt Mendel een cakie, hij stort ter aarde en barst in tranen uit. Bram loopt op hem af, buigt zich over hem heen. Zijn rood aangelopen zoon is volledig overstuur. ‘Kom maar even naar de kant.’ ‘Klootzak!’, schreeuwt Mendel richting de verdediger. ‘Nee, stil eens even. Je bent meer kwaad dan dat het pijn doet.’

E-pupillen | 79