PanPost nummer 4 oktober 2017

Club Pan-European Nederland | nummer 4 | december 2017

Respect voor Ben, die ogenschijn- lijk zo rustig bleef en zorgde voor een goede afloop. Achteraf gaf Ben toe dat hij het ook even goed benauwd heeft gehad. Gelukkig heeft hij op het cruciale moment zijn aandacht er goed bij weten te houden. DE KANJER! Op een veilig stuk nog even staan bijkomen. We hebben de motor weer in de goede rijrichting gezet, de route opgepakt op weg naar de Sloveense VRCIC pas. Wel met nog steeds de adrenaline gierend door mijn lijf. In de 25 jaar dat wij samen rijden ben ik werkelijk nog nooit zo bang geweest. Bij de grensovergang van Slovenië naar Oostenrijk werden alle auto- mobilisten ompaspoorten gevraagd . “Heb je de paspoorten bij je?”. Nee schat, die liggen op de hotel- kamer.. Nooit aan gedacht om die mee te nemen, maar oh, de beschermengel was nog even bij ons, want de douanier maakte een gebaar dat we door konden rijden. Pffff, hetwas me het dagjewel . Weer terug in ons hotel hoorden we dat de eigenaresse en personeel onder de indruk waren dat er al

sneeuw was gevallen afgelopen nacht. Iedereen in het hotel sprak erover, niet wetende dat wij er al kennis mee hadden gemaakt. De volgende dag Er was föhnwind voorspeld en ook dat hebben we geweten. Forse windstoten waren ons toebedeeld. Het waren gewoon mini tornado’s. De temperatuur was redelijk, maar lekker rijden was er eigenlijk niet bij. Weer in het hotel aangekomen hebben we ons reisplan bijgesteld. De weersvooruitzichten waren dermate slecht, dat wij besloten om niet langer bij de Wörthersee te blijven. Ons oorspronkelijke plan was om na vijf dagen Wörthersee door te reizen naar de Dolomieten en later via de Timmelsjoch weer noord- waarts te gaan. En daar dan een dag of acht over te doen. Lekker van berghut naar berghut. Maar in de Dolomieten werd de eerstkomende drie dagen verse sneeuw voorspeld en temperatu- ren van 3 graden. Na onze ervaring op de Mangartstrasse had ik wel even genoeg van verse sneeuw. Het reisplan wederom bijgesteld.

We gaan dan maar noordwaarts over de Nockalmstrasse . Mooie pas die we al vaker gereden hebben. De passen en de sneeuw Het was 3 graden, dus koud, maar droog. Het nieuwe regenjack over mijn motorjas aangedaan. Beschermt toch wat meer tegen de kou. Op naar de Nockalmstrasse. Vlak voor de tolpoort stonden pilon- nen op de weg en er stonden een paar auto’s geparkeerd. Ben slin- gert om de pillonnen heen en stopt bij het tolpoortje. Dan komt er een vrouw dat hokje uit gestoven en begint te tieren of wij verrückt zijn en wilde gebaren makend ging zij nog even door. Tjee, wat nou weer? Wat altijd helpt is gewoon uit laten razen en vragen wat er aan de hand is. Ze keek ons verdwaasd aan, controleerde ons nummerbord en begon toen heel begripvol uit te leggen dat boven op de pas sneeuw en ijs lag en dat we er beslist niet door konden. We mochten wel een uur wachten totdat de temperatuur was opge- lopen naar 4 graden en het ijs misschien weg was….

28