Van oerbos tot hooiland

De boer op Om aan hooi te komen gingen de Bruinsen op het Kampereiland de boer op om te vragen of ze hun hooi mochten verhandelen. ‘In de tijd van mijn grootvader en overgrootvader was het veel handjeklap. Toen ik zelf op pad ging had je meer concurrentie en moest je weleens tegen elkaar op bieden’, aldus Bruins. ‘Er waren meer kapers op de kust, zoals Ruitenberg, Lenferink en de coöperatie Barneveld. Die gingen ook allemaal bij de boeren langs. We hadden een aantal vaste leveranciers, maar dat werd op den duur steeds minder.’ De prijs van het hooi kwam tot stand op speciale landbouwbeurzen die in het hele land werden gehouden. In Kampen was er beurs elke maandag op de bovenverdieping van het gebouw van de sociëteit ’t Collegie aan de IJsselkade, waar tegenwoordig de ABN-AMRO bank gevestigd is. Er kwamen veel boeren en handelaren op af. ‘Mijn vader Harm Jan Bruins (1923-2001) ging elke dag naar een beurs toe’, weet Bruins. ‘Op maandag had je Kampen, op dinsdag Groningen, woensdag Sneek, donderdag Emmeloord, vrijdag Zwolle en op zaterdag Utrecht. Daar sprak hij collega’s en informeerde hij naar de prijzen. In Kampen moest het altijd iets duurder zijn. Je had hier zo’n uitspraak van de boeren: “100 gulden voor 1.000 pond”. Maar vaak was dat teveel. De prijs varieerde meestal vanaf 60 gulden, al is er een enkele keer wel boven de 100 gulden betaald. Dat kwam gewoon tot stand door vraag en aanbod. Het kwam ook weleens voor dat je bij een boer de hooiberg in de roes kocht. Dan berekende je de omvang (pi x straal x straal x hoogte) om te schatten hoeveel ton hooi er in zat. Vervolgens kwam je tot een prijs en perste je de berg leeg. Op de beurs werd van alles verhandeld. Hooi, stro, maar ook wel aardappels en graan. We zijn eens een poosje in de aardappels gegaan, maar dat is niet zo goed gelukt. Het was een beetje inbreuk in de gevestigde orde. Dan werd je niet zomaar geaccepteerd. Mijn opa was veehandelaar. Hij was ook altijd op de beurs. Daar werden overeenkomsten gesloten en vaak ook afgerekend, het melkgeld ontvangen, hooigeld ontvangen, dat soort dingen. Dat ging allemaal met dikke portefeuilles. En een borrel erbiJeroenDat ging niet te zuinig, eerlijk waar.’ Persen Nadat het hooiseizoen in augustus was afgelopen en het hooi in de bergen zat ging de firma Bruins naar de boeren toe om hun hooibergen

Fig. x. Harm Jan Bruins (zittend rechts), met de heren Van Rees uit Genemuiden in Rotterdam naar de beurs. (collectie Bruins)

132

Made with FlippingBook - Online catalogs