Van oerbos tot hooiland

in de fik stond! Dat was sensatie in Hasselt! Alle boeren uit de buurt hielpen mee om het hooi eruit te halen. Ze prikten de schuur met de vork leeg en reden met karrevrachten brandend en smeulend hooi naar een stuk land buiten de stad. Daar kiepten ze het neer en lieten ze het uitbranden. De volgende dag was het Euifeest in Hasselt. Toen de schuur leeg was gingen ze met z’n allen een borrel drinken. Na de brand kwam de burgemeester bij m’n vader: “Moed, nou is het mooi geweest. Kunnen we niet uitruilen? Buiten de stad komt er land vrij”. De gemeente had 30 hectare grond in het Vree, maar daar stopten wat boeren. We hebben toen onze percelen in de stad verkocht en konden land in het Vree terugkopen. In december 1963 zijn we aan de Wolfshagenweg komen wonen. De gemeente had onze grond in de stad nodig voor woningbouw. Het zal ook wel met de veiligheid te maken hebben gehad. De bebouwing in het centrum was natuurlijk heel dicht op elkaar. De brand bleef gelukkig beperkt tot de hooischuur, maar het had heel anders af kunnen lopen!

Natuurhooi Er wordt altijd hoog opgegeven van het hooi van het Kampereiland, maar het hooi van de buitenlanden bij Hasselt was net zo goed. Voordat de Afsluitdijk er was had je eb en vloed in het Zwartewater. Het verschil was wel 40 centimeter. Met een stevige noordenwind werd het water van de Zuiderzee zo hier naar toe gestuwd en stond alles blank. Ook tegenwoordig staan bij hevige regenval en noordwesten wind de uiterwaarden van het Zwartewater weleens onder water. Dat is goed voor het hooi. Het meegevoerde slib zorgt voor vruchtbare grond. We pachten al jarenlang twee stukken grond aan de dijk naar Genemuiden. Die percelen zitten vol kievitsbloemen en andere kruidenrijke plantensoorten. We spuiten daar niet, gebruiken geen kunstmest en maaien pas rond 15 juni. Dat hooi ruikt lekker! Het is gewoon natuurhooi. Vorig jaar hebben we er zeventien grote vierkante balen vanaf gehaald. Ik legde dat hooi vaak achteruit voor de koeien. Als een koe ziek was, voerde ik dat hooi en knapte ze helemaal op. Wanneer een kalfje ziek was, deden we kokend water en wat hooi in een emmer om thee te maken. Als hij dat dronk werd hij ook weer beter.

Fig. x. Hasselter stadsboeren helpen mee om de brandende hooischuur van de familie Moed leeg te halen, 18 augustus 1961. (collectie Moed)

Fig. x. Hooien in de Hasselter buitenlanden, juni 1958. (collectie Moed)

142