Utdanning nr 08-2014

Debatt

Mobbing

Det einaste

Han prøvde å ta igjen, men va kanskje ikkje rå nok. Han va simpelten en fredelig gluint, som prøvde å uinngå å skade nokken. Det einaste han ønska seg, det va å få være i fred. Kver dag håpa han: I morra skjer det ikkje igjen! No må de vel ha fått metta sine behov. Og så blei han den skyldige Læraran forstod ikkje og velgte å straffe han. Mindre bra i orden og oppførsel. Det einaste han ønska seg... Kor va de aille sammen som såg og som vesste, og de som burde vette og forstå? Kor e de i dag? Det einaste han ønska seg ... Plageåndene ga seg ikkje. Hytteturen med klassen blei amputert. Eg spurte ikkje om han gråt... Det einaste han ønska seg...

Han sei han ikkje har fortelt dette te nokken. Ville det ikkje då berre bli verre? Mobbing e jo ikkje så spesielt. Det einaste han ønska seg det va å få være i fred. Det begynte på ungdomsskolen førr 35 år sia. De fant et svakt punkt, nesen, der slo de han til blods. Det einaste han ønska seg, det va å få være i fred.

Plaginga faint nye forma. Utspekulerte va de. De som stod bak, gjekk alltid fri, bortsett frå ein gong: Då ba han for den skyldige: Det va like mykje min feil! Det einaste han ønska seg… Han òg drømte om skolegang og jobb. Han òg drømte om hus med familie. No e han snart 50: det blei ingen jobb og ingen familie. Det einaste han ønska seg… Han kuinne brutt sammen og blitt innlagt. Han kuinne blitt en særing. Det har skjedd førr. Men han har klart seg, som et under. E det humøret som har berga han? Det einaste han ønska seg… Va du og eg medansvarlig førr det han fekk gjennomgå? Koførr greip vi ikkje inn? Kanskje e det ikkje før seint å gjere nokke med det? Det einaste han ønska seg, det va å få være i fred.

Leirskolen fekk han ikkje med seg. E det verkelig mulig å overse sånt? Det einaste han ønska seg ...

Det fortsette på seinare skola. Som om forfølgelsen måtte videreføres. Ka gjorde hanmot dem?Ka e det han ska straffes førr? Det einaste han ønska seg ...

Arne Bertheussen

ILL.FOTO SXC

Til minne

På tur med Jacob Jervell

Jervell sammen med lærerne med sine kunnskaper og sine sosiale egenskaper. Mange av deltakerne ble nære venner av Jervell etter turen. Nå når han ikke er her mer, ser vi hva han har betydd. Vi tak- ker ham i dyp ærbødighet.

Ikke bare var professor Jacob Jervell, som døde den 2. mars 88 år gammel, en fremragende forsker og en engasjerende foreleser. Han var også en usedvanlig forkynner og et varmt medmenneske og venn. Jacob Jervell elsket å provosere og han var en humørfylt debattant. I 1981 sa han ja til å være med en gruppe kris- tendomslærere for å lede dem i Paulus’ fotspor i Hellas. Det var det daværende Lektorlags Lands- seksjon for kristendomslærere som arrangerte turen. Vi reiste fra by til by som Paulus hadde skrevet brev til: menighetene i Tessaloniki, Korint med mer. For hvert sted foreleste Jervell om det aktuelle brevet, og lærerne fikk den etterutdan- nelse som er helt nødvendig for å kunne fungere godt som lærer. På turen mellom byene sprudlet

Victor Hellern tidligere rektor ved Valler videregående skole

Jacob Jervell, fotografert i 1987. FOTO HELGEMIKALSEN/VG/NTBSCANPIX

48 | UTDANNING nr. 8/25. april 2014