کسروی و بهائیگری او

ﮐﺎﻣﻞ ﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺟﻠﻮﻩ ﮐﻨﺪ . ﺁﺛﺎﺭ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ، ﺑﺎ ﻫﺰﺍﺭ ﻭ ﭼ ﻬﺎﺭ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺍﺯ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ، ﻃﺒﻌﴼ ﺑﺎ ﺳﺒﮏ ﻗﺮﺁﻥ ﺗﻔﺎﻭﺕ ﺩﺍﺭﺩ ﻟﺬﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﮐﻮﭼﮏ، ﮐﻪ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻮﺩ، ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﻗﺎﺑﻞ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺩﻻﻳﻠﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺩﺍﺭ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺁﻥ ﻣﻰ . ﮔﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺳﺒﮏ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺑﻮﺩﻥ ﺁﻥ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ، ﺍﻋﺮﺍﺏ ﺷﺒﻪ ﺟﺰﻳﺮﻩ ﺍﺯ ﻃﺮﻳ ﻖ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﺑﺎ ﺍﻗﻠﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﻭ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﻋﺮﺏ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﮐﺮﺩﻧﺪ، ﻭ ﺳﭙﺲ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ، ﺑﺎ ﻣﻨﺪﺭﺟﺎﺕ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻭ ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ِّ ﺑﺎ ﺳﻨﺖ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﺗﻮﺳﻂ ﻣﻮﺳﻰ ﻭ ﻋﻴﺴﻰ ﺁﺷﻨﺎﻳﻰ ﭘﻴﺪﺍ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﺩﺭ . ﺗﻮﺭﺍﺕ ﻭ ﺍﻧﺠﻴﻞ ﻣﻌﺠﺰﺍﺗﻰ ﻣﺜﻞ ﺷﮑﺎﻓﺘﻦ ﺩﺭﻳﺎ ﻭ ﮔﺬﺷﺘﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ، ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻋﺼﺎ ﺑﻪ ﻣﺎﺭ، ﭘﺮ ﮐﺮﺩ ﻥ ﺭﻭﻯ ﺯﻣﻴﻦ ﺍﺯ ﻗﻮﺭﺑﺎﻏﻪ، ﻭ ﻳﺎ ﺷﻔﺎ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻴﻤﺎﺭﺍﻥ، ﺯﻧﺪﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﻣﺮﺩﮔﺎﻥ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺁﺏ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﺏ ﻭ ﻏﻴﺮﻩ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻣﺎ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺳﺨﻨﻰ ﺍﺯ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ﭘﻴﻐﻤﺒﺮ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺑﺸﻬﺎﺩﺕ ﺁﻳﺎﺕ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻥ ﺁﻥ، ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﺍﻫﻞ ﻗﺮﻳﺶ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺍﻋﺮﺍﺏ ، ﺍﺯ ﺣﻀﺮﺕ ﻣﺤﻤﺪ ، ﺑﻪ ﺳﻨﺖ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﻗﺒﻞ، ﺗﻘﺎﺿﺎﻯ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ، ﺁﻳ ﻳﺎﻫ ﻪ ﺷﺪ ﻣﻰ ﻰ ﻧﺎﺯﻝ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ّﮐﻪ ﺣﺠ ﺖ ﻣﻦ ﮐﻼﻡ ﻣﻦ ﺍﺳﺖ ﻣﻦ ، ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺜﻞ ﺷﻤﺎ ﻫﺴﺘﻢ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﻣﻦ ﻭﺣﻰ ﻣﻰ ﺭﺳﺪ، ﺍﻧﺎ ﺑﺸﺮ ﻣﺜﻠﮑﻢ ﻳﻮﺣﻰ ﺍﻟﻴﻪ ، ﺍﮔﺮ ﻫﻤﻪ ﺣﺘﻰ ﺟﻦ ﻭ ﺍﻧﺲ ﺟﻤﻊ ﺷﻮﻧﺪ ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﺁﻳﻪ ﺍﻯ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻗﺮﺁﻥ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺑﻮﺩ ، ﺷﻤﺎ ﻣﻌﺠﺰﺍﺕ ] ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ [ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻳﺪ ﻭ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻧﻴﺎﻭﺭﺩﻳﺪ ﻭ ﺍﻣﺜ ﺎﻝ ﺁﻥ . ٣ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻭ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪﺍﻥ ﻗﺮﻳﺶ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﺩﻳﺪﻥ ﻣﻌﺠﺰﻩ ﮐﻮﺗﺎﻩ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﺳﺨﻨﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭﺑﺎﺭﮤ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻣﻰ ﺷﻨﻴﺪﻧﺪ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﺑﺮ ﮐﻴﻔﻴﺖ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻥ ﻭ ﺳﺒﮏ ﻭ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺁﻥ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ . ﮐﺎﺭ ﺣﺘﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻧﺠﺎ ﺭﺳﺎﻧﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺭﺍ ﺷﺎﻋﺮﻯ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺧ ﻮﺍﻧﺪﻧﺪ ﭼﻨﺎﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ :” ََّﻭ ﻳﻘﻮﻟﻮﻥ ﺍﺋﻨﺎ ﻟﺘﺎﺭﮐﻮﺍء ﺍﻟﻬﺘﻨﺎ ﻟﺸﺎﻋﺮ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﻳﻌﻨﻰ . ﻭ ﻣﻰ : ﮔﻔﺘﻨﺪ ﺁﻳﺎ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﺎﻃﺮ ﺷﺎﻋﺮ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺍﻯ ﺩﺳﺖ ﺍﺯ ﺧﺪﺍﻳﺎﻥ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﺩﺍﺭﻳﻢ؟ “ ) (. ٦٣ ﺻﺎﻓﺎﺕ، ﻧﻀﺮ ﺑﻦ ﺣﺎﺭﺙ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻗﺮﻳﺶ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﻭ

ﺧﺪﺷﻪ

107