کسروی و بهائیگری او

ﻭﺭﺯﻯ ﺑﺎ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻣﻌﺮﻭﻑ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺳﻔﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﺠﺎﺭﺕ ﺑﻪ ﺍﻳ ﺮﺍﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﺑﺮﺧﻰ ﺍﺯ ﺍﻓﺴﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻭ ﺍﺳﺎﻃﻴﺮ ﮐﻬﻦ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﻰ ﺗﺮﺟﻤﻪ ﻧﻤﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﻗﺮﺁﻥ ﺑﺮ ﻗﺮﻳﺶ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺩﻋﺎ ﮐﺮﺩ ﮐﻪ ﺷﻴﺮﻳﻦ ﺗﺮ ﻭ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺯ ﻗﺮﺁﻥ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ . ﻫﻤﻴﻦ ﺟﻬﺖ ﺁﻳﻪ ﺍﻯ ﺑﺮ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﺎﺯﻝ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺫﻭ ﺍ” ُُﺍ ﺗﺘﻠﻰ ﻋﻠﻴﻬﻢ ﺁﻳﺎﺗﻨﺎ ﻗﺎﻟﻮﺍ ﻗﺪ ََُِﺳﻤﻌﻨﺎ ﻟﻮ ﻧﺸﺎء ﻟﻘﻠﻨﺎ ﻣﺜﻞ ﻫﺬﺍ ﺍﻥ ُّﻫﺬﺍ ﺍﻻ ﺍﺳﺎﻃﻴﺮ ﺍﻻﻭﻟﻴﻦ ﺍﻧﻔﺎﻝ ) ، ٣١ .( ﻳﻌﻨﻰ : ﭼﻮﻥ ﺁﻳﺎﺕ ﺑﺮ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺷﻮﺩ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺷﻨﻴﺪﻳﻢ ، ﺍﮔﺮ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﭼﻮﻥ ﺍﻭ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﻭ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﻠﻤﺎﺕ ﺑﻴﺎﻭﺭﻳﻢ ، ﻧﻴﺴﺖ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﺎﺕ ﻣﮕﺮ ﺍﻓﺴﺎﻧﮥ ﭘﻴﺸﻴﻨﻴﺎﻥ ﻭ ﻗﺼﻪ ﻫﺎﻯ ﮔﺬﺷﺘﮕﺎﻥ .“ ﻫﺎﻯ ﻣﺘﻮﺳﻂ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺑﻪ ﺗﺪﺭﻳﺞ ﮐﻪ ﻟﻐﺖ ﻋﺮﺏ ﻧﻀﺞ ﻭ ﻗﺪﺭﺗ ﻰ ّﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺩﺳﺘﻮﺭ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﺮ ﺍﺳﺎﺱ ﻣﻌﻴﻦ ) ﻭ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺩﺭ ﺗﻄﺒﻴﻖ ﺑﺎ ﻗﺮﺁﻥ ( ﺗﺪﻭﻳﻦ ﻳﺎﻓﺖ ، ﺁﺛﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻧﻈﻢ ﻭ ﻧﺜﺮ ﻋﺮﺑﻰ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ ﻭ ﺑﺰﺭﮔﺎﻥ ﻋﺮﺏ ﺑﺎ ﺷﻌﺮ ﻭ ﺷﺎﻫﮑﺎﺭﻫﺎﻯ ﺍﺩﺑﻰ ﻋﺼﺮ ﺧﻮﺩ ﺁﺷﻨﺎ ﺷﺪﻧﺪ . ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﭘﻴﺶ ﺁﻣﺪ ﮐﻪ ﭘﺎﻳﮕﺎﻩ ﻗﺮﺁﻥ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺍﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﭼﻴﺴﺖ؟ ﺍﺯ ﺁﻧﺠﺎ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻧﻔﻮﺫ ﮐﻼﻡ ﻗﺮﺁ ﻥ ﻭ ّﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺑﻴﻦ ﻋﺎﻣﮥ ﺧﻠﻖ ﺗﺮﺩﻳﺪﻯ ﻧﺒﻮﺩ ﺍﻳﻨﺎﻥ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻓﮑﺮ ّ ﻣﺘﻔﻖ ﺷﺪﻧﺪ ﮐﻪ ﻣﺤﺒﻮﺑﻴﺖ ﻭ ﻣﻌﺠﺰﮤ ﻗﺮﺁﻥ ﺩﺭ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻭ ﺑﻼﻏﺖ ﺁﻧﺴﺖ . ﺩﺭ ﺁﻳﺎﺕ ﻗﺮﺁﻧﻰ ﺧﺼﺎﻳﻞ ﻣﺘﻌﺪﺩﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﻼﻡ ﺍﻟﻠﻪ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺁﻧﮑﻪ ” ﻗﺮﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺣﻤﺖ ﻭ ﻣﻮﻋﻈﻪ ﺍﺳﺖ “) ﻋﻨﮑﺒﻮﺕ، ﻧﺬﻳﺮ ”؛ (٢٥ ﺑﻴﻢ) ﺩﻫﻨﺪﻩ

ﮐﻴﻨﻪ

ﺩﺭ ﻗﺮﻥ

ﻭ ﺗﺮﺳﺎﻧﻨﺪﻩ ﺍﺯ] ﻋﺬﺍﺏ ﺁﺧﺮﺕ ﺍﺳﺖ[ “) ﻋﻨﮑﺒﻮﺕ ٥١ ( ﻭ ﺍﻣﺜﺎﻝ ﺁﻥ ﺍﻣﺎ . ﻧﻪ ّﺩﺭ ﺧﻮﺩ ﻗﺮﺁﻥ، ﻧﻪ ﺩﺭ ﺻﺪﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻭ ﻧﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﻭﻥ ﺍﻭﻟﻴﮥ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﻫﻴﭻ ﻣﺘﻦ ﻳﺎ ﺭﻭﺍﻳﺖ ﻳﺎ ﺣﺪﻳﺜﻰ ﺳﺨﻦ ﺍﺯ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻭ ﺑﻼﻏﺖ ﻗﺮﺁﻥ ﻧﻤﻰ ﻳﺎﺑﻴﻢ . ﻣﻴﺴﻴﻮﻧﺮﻫﺎﻯ ﻣﺴﻴﺤﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ّﻫﺎﻯ ﺍﺧﻴﺮ ﺑﺮ ﺍﺳﻼﻡ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﺍﻧﺪ

ﻣﻮﺿﻮﻉ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻗﺮﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻮﺭ ﺩ ﺍﻋﺘﺮﺍﺽ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻣﻰ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ﮐﻪ ﻓﺼﺎﺣﺖ ﻭ ﺑﻼﻏﺖ ﺩﺭ ﻳﮏ ﺍﺛﺮ ﭼﻴﺰﻯ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻥ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺎ ﻣﻘﺎﻳﺴﻪ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺭﺯﺷﻤﻨﺪ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻥ ﺍﺭﺝ ﻭ ﻣﻘﺎﻣﻰ ﻣﻌﻴﻦ ﮐﺮﺩ ﻫﺮ . ﺍﺛﺮﻯ ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻫﻢ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺳﻮﻯ ﮔﺮﻭﻫﻰ ﻓﺼﻴﺢ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺑﻠﻴﻎ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺷﻴﻮﺍﺗﺮﻳﻦ

108