کسروی و بهائیگری او

ﺻﺪ ﺷﻬﻴﺪ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺯﻧﺪﮔﺎﻧﻰ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺟﺎﻳﮕﺎﻩ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﻠﻨﺪﻯ ﻳﺎﺑﻨﺪ، ﭼﻪ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﮑﺎﺭﻫﺎﻯ ﻧﻴﮏ ﺩﻳﮕﺮ ﭘﺮﺩﺍﺯﻧﺪ؟ ! ﭼﻪ ﻧﻴﺎﺯ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺑﺪﻳﻬﺎ ﻭ ﮔﻨﺎﻫﻬﺎ ﭘﺮﻫﻴﺰﻧﺪ؟ ! ﮐﺴﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺟﻨﮓ ﻫﺎﻯ ﺑﺎﺑﻴﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﺎﺯ ﻧﺪﺭﺍﻥ ﻭ ﺯﻧﺠﺎﻥ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺎﻫﺎ ﮐﺸﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻓﺮﻳﺐ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻭ ﺯﻳﺎﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺑﻴﭽﺎﺭﮔﺎﻥ ﻳﮏ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺒﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﻣﺰﺩ ﻳﮏ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ . ﻭﻟﻰ ﻓﻼﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺧﻮﺷﮕﺬﺭﺍﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻯ ﻳﮏ ﺑﺎﺭ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺧﻮﺍﻧﺪ ﻭ ﻫﻨﮕﺎﻣﻴﮑﻪ ﭘﻴﺮ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻤﻴﺮﺩ، ﻣﺰﺩ ﺻﺪﻫﺰﺍﺭﻫﺎ ﺷﻬﻴﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻳﺎﻓﺖ ..

ﺑﻌﺪ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ :

ﮐﺴﺮﻭﻯ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻣﺜﺎﻝ ﻫﺎﻯ ﻧﺎﻭﺍﺭﺩﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻰ : ﺩﻫﺪ

ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ ﺳﻮﮔﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﻣﻰ ﺧﻮﺭﺩ ﮐﻪ ﺍﮔﺮ ﮐﺴﻰ ﺩﺭ ﺳﺨﺘﻰ ﺑﺎﺷﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺩﭼﺎﺭ ﺍﻧﺪﻭﻫﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﺪ ﺧﺪﺍ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺳﺨﺘﻰ ﻭ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺭﻫﺎ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ ... ﺍﻳﻦ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﺍﺯ ﺟﻬﺎﻥ ﻭ ﺍﺯ ﺁﻳﻴﻦ ﮔﺮﺩﺵ ﺁ ﻥ ﺁﮔﺎﻩ ﻧﻤﻰ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺑﺪﺍﻧﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ ﻳﺎ ﺣﺪﻳﺚ ﮐﺴﺎء ﮐﺴﻰ ﺍﺯ ﺳﺨﺘﻰ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﻧﻴﺎﻳﺪ، ﺑﺪﺍﻧﺪ ﮐﻪ ﭼﺎﺭﻩ ﺳﺨﺘﻰ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﻩ ﺭﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﺭﺍﻫﺶ ﮐﺮﺩ . ﺑﻬﺎﺋﻴﮕﺮﻯ ، ۲۵- ۱۵ ﺻﺺ ﺑﺮﺍﻯ ﭘﺎﺳﺦ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺩﻭ ﺭﺍﻩ ﺩﺍﺭﻳﻢ . ﻳﮑﻰ ﺍﺳﺘﻨﺎﺩ ﺑﻪ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺣ ﺪﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻗﺪﺍﻡ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﻯ ﻭ ﻳﺎ ﺑﻴﺎﻥ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻯ ﻭ ﺯﻳﺎﺭﺕ ﻣﻘﺒﺮﻩ

ﺍﻯ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺍﺟﺮ ﺻﺪ ﺷﻬﻴﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺨﺸﻴﺪﻥ ﺑﻬﺸﺖ ﺑﻪ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﺮﺍﺑﺮ ، ﺍﻧﺪ ﺩﺍﻧﺴﺘﻪ ﻭ ﺑﺎ ﻧﻘﻞ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﮕﻮﻳﻴﻢ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﺑﻪ ﻟﻮﺡ ﺍﺣﻤﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺍﺣﺎﺩﻳﺚ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﻫﻢ ﻭﺍﺭﺩ ﺍﺳﺖ . ﻭﻟﻰ ﻣﺎ ﺑﻪ ﺩﻻﻳﻠﻰ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺟﺎﻯ

111