کسروی و بهائیگری او
ﺍﻟﻬﻰ ﺑﺮ ﻗﻠﺐ ﺁﻥ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﺭﺍﺩﮤ ﺧﺪﺍ ﻭﻧﺪ ﺑﺮ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻭﺳﺖ . ﻧﻪ ﺁﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻫﻴﮑﻞ ﺑﺸﺮﻯ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﮔﺮﺩﺩ . ﺑﻪ ﺑﻴﺎﻥ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺭﺍﺑﻄﮥ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮﺍﻥ ﺑﺎ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻣﺜﺎﻝ ﺭﺍﺑﻄﮥ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺑﺎ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺍﺳﺖ . ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﻫﺮﮔﺰ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﺑﺎﻻﻯ ﺧﻮﺩ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﻧﻤﻰ ﺷﻮﺩ، ﺫﺍﺕ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻧﻴﺰ ﻫﺮﮔﺰ ﻭﺍﺭﺩ ﺑﺪﻥ ﺑﺸﺮﻯ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻤﻰ . ﺷﻮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺑﻪ ﻣ ﺎﻧﻨﺪ ﺍﺷﻌﻪ ﺁﻓﺘﺎﺏ ﺍﺯ ﮐﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﻭﺭ ﺑﺮ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﻣﻰ ﺗﺎﺑﺪ، ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻭ ﭘﻴﺎﻡ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺍﺯ ﻣﻘﺎﻡ ﻗﺪﺳﻰ ﻭ ﻧﺎﺷﺪﻧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺁﻳﻴﻨﮥ ﻭﺟﻮﺩ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭﺧﺸﺶ ﻣﻰ : ﻳﺎﺑﺪ ﺍﮔﺮ ﺷﻤﺲ ﺑﺎ ﺗﻤﺎﻡ ﺟﻤﺎﻝ ﻭ ﺟﻼﻝ ﻭ ﮐﻤﺎﻟﺶ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻨﮥ ﺻﺎﻓﻴﻪ ّﻇﺎﻫﺮ ﻭ ﺑﺎﻫﺮ ﺷﻮﺩ ﺗﻨﺰﻝ ﺍﺯ ﻋﺎﻟﻢ ﺑﺎﻻ ﻭ ﺳﻤﻮ ﻣﻘﺎﻡ ] ﻣﻘﺎﻡ ﺑﻠﻨﺪ [ ﺧﻮﺩ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻨﻪ ﺣﻠﻮﻝ ﻧﻨﻤﻮﺩﻩ ﺑﻠﮑﻪ ﻟﻢ ﻳﺰﻝ ] [ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻫﻤﻴﺸﻪ ّﺩﺭ ﻋﻠﻮ ﺗﻘﺪﻳﺲ ﻭ ﺗﻨﺰﻳﻪ ] ﺑﺎﻻﺗﺮﻳﻦ ﺩﺭﺟﻪ ﺗﻘﺪﺱ ﻭ ﭘﺎﮐﻰ [ ﺧﻮﺩ ﺑﻮﺩﻩ ﻭ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ ... ٧ ّﺩﺭ ﻓﻠﺴﻔﮥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻮﻉ ﺗﺠﻠﻰ ﻓﻘﻂ ﻳﮏ ﻣﻌﻨﻰ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻣﻰ ﮔﺮﺩﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﻭ ﻓﻨﺎﻯ ﮐﺎﻣﻞ ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﺩﺭ ﺁﺳﺘﺎﻥ ﺍﻟﻬ ﻰ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﮔﺬﺍﺭﺩﻥ ﺫﺍﺕ ﻭ ﺷﺌﻮﻧﺎﺕ ﻭ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﻭ ﺷﺨﺼﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﻗﻠﺐ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮ ﺗﺎﺑﺶ ﺧﻮﺭﺷﻴﺪ ﻣﻌﻨﻮﻯ ﺍﺳﺖ . ٨ ﺻﺪﻫﺎ ﻣﻨﺎﺟﺎﺕ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺳﺘﺎﻳﺶ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﻭ ﺷﻬﺎﺩﺕ ﺑﻪ ﻓﺮﺩﺍﻧﻴﺖ ﻭ ﻭﺣﺪﺍﻧﻴﺖ ﺍﻭ ﻭ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺟﺰ ﺍﻭ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻓﻬﻢ ﻣﻘﺎﻣﺶ ﻫﻤﻪ ﻋﺎﺟﺰﻧﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺭﻭﺷﻦ ﺍﻳﻦ ﻣﺪﻋﺎﺳﺖ . ﺍﻟﺤﻘﻴﻘﻪ ّ ﺧﺪﺍﻳﻰ ﮐﻪ ﺫﺍﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻴﮑﻞ ﺑﺸﺮﻯ ﻣﺠﺴﻢ ﺳﺎﺯﺩ ﺑﺮ ﻭﻓﻖ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ ﻓﻰ ﺍﻟﺤﻴﻦ ﻧﺴﺒﺖ ﺧﺪﺍﺋﻰ ﺍﺯ ﺍﻭ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﻣﻰ ... ﮔﺮﺩﺩ ّﺗﺠﺴﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺩﺭ ﻋﺎﻟﻢ ﮐﻮﻥ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻋﻘﺎﻳﺪ ّﻭﺣﺪﺕ ﻭﺟﻮﺩ ﻭ ﺗﺠﺴﻢ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻧﺴﺎﻥ ﻣﺨﺎﻟﻒ ﻋﻘﻴﺪﮤ ﺍﻫﻞ ﺑﻬﺎء ﻭ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻗﺒﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺣﻀﺮﺕ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ ﻫ ﺮ ﻳﮏ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ّّﺩﻭ ﻋﻘﻴﺪﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺿﻤﻦ ﺍﻟﻮﺍﺡ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺑﺎﻟﺼﺮﺍﺣﻪ ﺭﺩ ﻭ ﺑﻄﻼﻥ ﺁﻥ
" ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ "
ﺍﻓﻖ
ﺩﺭﮎ
ﻓﻰ
130
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online