کسروی و بهائیگری او
ﺍﻣﺜﻠﻪ، ﺍﺣﺎﻃﮥ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ ﺍﻭ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﻯ ﻣﻘﺪﺱ ﻳﻬﻮﺩﻳﺎﻥ ﻣﺴﻴﺤﻴﺎﻥ ﻭ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﺎﻥ ، ﺍﺯ ﻧﻮﺍﺩﺭ ﻭ ّ ﺣﺘ ﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺩﻰ ﻧﮋﺍﺩﺍﻥ ﺍﻭ ] ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ [ ﮐﻪ ﺁﮔﺎﻩ ﺑﺮ ﻧﮑﺎﺕ ﻭ ﻟﻄﺎﺋﻒ ﻣﺴﺎﺋﻠﻨﺪ ﺑﻰ ﻧﻈﻴﺮ . ﺑﻮﺩ ﺍﻳﻦ ﺻﻔﺎﺕ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺭﻓﺘﺎﺭﻯ ﺷﮑﻮﻫﻤﻨﺪ ﻭ ﭘﺮ ﻟﻄﻒ ﻭ ﻣﻬﺮﺑﺎﻧﻰ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﻮﺩ ﻫﻤﮥ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻣﺮﺍ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﻋﺒﺎﺱ ﺍﻓﻨﺪﻯ ﺣﺘﻰ ﻣﺎﻭﺭﺍء ﺣﻮﺯﮤ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﭘﺪﺭ ﺧﻮﺩ ﺍﺯ ﭼﻨﻴﻦ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﻭ ﺳﺘﺎﻳﺸﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺑﺮﻃﺮﻑ ﮐﺮﺩ . ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺰﺭﮔﻮﺍﺭﻯ ﻭ ﻋﻈﻤﺖ ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﻫﺮ ﮐﺲ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﻳﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﻧﻤﻰ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺮﺩﻳﺪﻯ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻩ ﺩﻫﺪ . ّﻋﻼ ﻣﻪ ﻣﺤﻤﺪ ﻗﺰﻭﻳﻨﻰ ﮐﻪ ﺷﺮﺡ ﺩﻳﺪﺍﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﭘﺎﺭﻳﺲ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﺪ : ... ﻣﻦ ﭼﻨﺪ ﺳ ﺆ ﺍﻝ ﺭﺍﺟﻊ ﺑﻪ ﺍﺳﻤﺎﻋﻴﻠﻴﻪ ﺍﺯ ﺍﻭ ﮐﺮﺩﻡ ، ﭼﻮﻥ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﻴﻦ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﻃﺒﻊ ﺟﻠﺪ ﺳﻮﻡ ﺟﻬﺎﻧﮕﺸﺎﻯ ﺟﻮﻳﻨﻰ ﺑﻮﺩﻡ . ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﻫﻤﻪ ﺭﺍ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﺘﻴﻦ ﻭ ﺻﺤﻴﺢ ﺩﺍﺩ ... ﺍﻳﻨﮏ ّﺑﺮﺍﻯ ﻧﻤﻮﺩﻥ ﺷﻴﻮﮤ ﺭﺩﻳﻪ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﻫﻤﺎﻥ ﻟﻮﺣﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﻭ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎﺋﻴﮕﺮﻯ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﺎﻓﻨﺪﮔﻰ ﻣﻰ ﻧﺎﻣﺪ ﺩﺭ ﺯﻳﺮ ﻣﻰ ﺁﻭﺭﻳﻢ ﻭ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻮﺍﻧﻨﺪﮔﺎﻥ ﻭﺍ ﻣﻰ . ﺍﺭﻳﻢ ﮔﺬ ﺍﻳﻦ ﻟﻮﺡ ﺧﻄﺎﺏ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎﺩﮐﻮﺑﻪ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺟﻨﮓ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺍﻭﻝ ﺑﺮﺍﻯ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺭﺳﺎﻝ ﺷﺪﻩ : ﺍﻯ ﻋﺎﮐﻔﺎﻥ ] [ ﺳﺎﮐﻨﺎﻥ ﮐﻮﻯ ﺩﻭﺳﺖ، ﺍﻯ ﻋﺎﺷﻘﺎﻥ ﺭﻭﻯ ﺩﻭﺳﺖ، ُﻗﻔﻘﺎﺯﻳﺎ ﺟﻤﻴﻌﴼ ﺗﺎﺑﻊ ﺭﻭﺩ ﺍﺭﺱ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺻﺤﺎﺏ ﺭ ﺱ ﺗﻌﺒﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺟﻤﻌﻰ ﺍﺯ ﺍﻧﺒﻴﺎء ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻗﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﺧﺒﺮﺷﺎﻥ ﻣﻨﻘﻄﻊ ﺷﺪﻩ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺍﻗﻠﻴﻢ ﻣﺒﻌﻮﺙ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻋﺎﻟﻢ ﺍﻧﺴﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻔﺤﺎﺕ ﺭﺣﻤﺎﻧﻰ ﻣﻌﻄﺮ ٰﻧﻤﻮﺩﻧﺪ، ﻭ ﻫﻤﭽﻨﻴﻦ ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﺍﺧﻴﺮ ﺣﻀﺮﺕ ﺍﻋﻠﻰ ﺭﻭﺣﻰ ﻓﺪﺍ ﺑﺎﺏ ]ﻩ [ ُﺑﻪ ﭼﻬﺮﻳﻖ ﺳﺮﮔﻮﻥ ﺗﺒﻌﻴﺪ ] [ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎ ﻣﺴﺠﻮﻥ ﺯﻧﺪﺍﻧﻰ ] [ ﮔﺸﺘﻨﺪ . ﺣﺎﻓﻆ ﺷﻴﺮﺍﺯﻯ ﺭﺍﻳﺤﻪ ﺍﻯ ﺑﻪ ﻣﺸﺎﻣﺶ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻏﺰﻝ ﺭﺍ ﮔﻔﺖ : ﺍﻯ ﺻﺒﺎ ﮔﺮ ﺑﮕﺬﺭﻯ ﺑﺮ ﺳﺎﺣﻞ ﺭﻭﺩ ﺍﺭﺱ
ﻫﻢ
148
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online