کسروی و بهائیگری او
ﺍﻳﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﻫﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺷﮑﺎﻑ ﻭ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﺳﺎﺧﺘﻪ ، ﺍﻧﺪ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺳﻴﺎﺳﺖ ﺩﻭﻟﺖ ﺟﻤﻬﻮﺭﻯ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﮤ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﺬﺍﻫﺐ ﺍﺳﻼﻣﻰ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺍﻫﻞ ﺗﺴﻨﻦ ﻭ ﻳﺎ ﻓﺮﻗﻪ ﻫﺎﻯ ﺍﻟﻠﻬﻰ ﻭ ﻧﻌﻤﺖ ﺍ ﻟﻠﻬﻰ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻪ، ﺭﻧﮓ ﻣﻰ ﺑﺎﺯﺩ . ﺑﺎﻭﺭ ﻧﮑﺮﺩﻧﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﻧﺪﻫﻨﺪ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺑﺰﺭﮔﻰ ﻣﺜﻞ ﺗﻬﺮﺍﻥ ﺍﻫﻞ ﺗﺴﻨﻦ ﺣﺘﻰ ﻳﮏ ﻣﺴﺠﺪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ . ﻋﺠﺒﺎ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺍﺳﺎﺳﺶ ﺑﺮ ﺍﺣﺘﺮﺍﻡ ﺑﺮ ﻫﻤﮥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﻭ ﻋﻘﺎﻳﺪ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺍﺯ ﺍﺧﺘﻼﻑ ﻭ ﺩﻭ ﺩﺳﺘﮕﻰ ﺑﺸﺪﺕ ﺩﻭﺭﻯ ﺟﻮﻳﺪ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﮑﺎﻑ ﻭ ﺗﻔﺮﻗﻪ ﺩﺭ ﺍﺳﻼﻡ ﻣﻰ ﺩﺍﻧﻨﺪ، ﻭﻟﻰ ﻧﻤﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺟﻨﮓ ﻫﻔﺘﺎﺩ ﻭ ﺩﻭ ﻣﻠﺖ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺣﺎﻓﻆ ﻫﻔﺘﺼﺪ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻣﻰ ﻧﺎﻟﻴﺪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﭘﺎﻯ ﮐﺪﺍﻡ ﺁﻳﻴﻦ ﻧﻮﺷﺖ؟ ﺣﺮﻑ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺗﻴﺮﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺫﻫﻦ ﻣﺮﺩﻡ ﻣﻰ ﮔﻮﻳﻨﺪ ﺣﻀﻮﺭ ﻣﺮﮐﺰ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﺍﺳﺖ . ﺩﺭﺳﺖ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﮐﺰ ﺟﻬﺎﻧﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﺳﺮﺍﺋﻴﻞ ﮐﻨﻮﻧﻰ ﻭ ﺩﺭ ﺷﻬﺮ ﺣﻴﻔﺎ ﺩﺭ ﺩﺍﻣﻨﮥ ﮐﻮﻩ ﮐﺮﻣﻞ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺭﺩ ﻭﻟﻰ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺣﺎﺻﻞ ﻳﮏ ﺳﻠﺴﻠﻪ ﻭﻗﺎﻳﻊ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﺗﺮﮐﺎﻥ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﻭ ﺧﻼﻓﺖ ﺳﻼﻃﻴﻦ ﺁﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺑﺎﺯ ﻣﻰ . ﮔﺮﺩﺩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺁﻧﮑﻪ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺍﺵ ﻧﺰﺩﻳﮏ ﺑﻪ ﻳﮑﺼﺪ ﻭ ﺷﺼﺖ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ، ﺩﺭ ﺯﻣﺎﻥ ﻧﺎﺻﺮﺍﻟﺪﻳﻦ ،ﺷﺎﻩ ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻕ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﮔﺸﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺍ ﻓﺰﻭﻧﻰ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺟﻤﻌﻴﺖ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺑﻐﺪﺍﺩ، ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﺩﺭ ﻣﺮﺯﻫﺎﻯ ﮐﺸﻮﺭ ﺧﻮﺩ ﺩﭼﺎﺭ ﻧﮕﺮﺍﻧﻰ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ ﺍﺯ ﺩﻭﻟﺖ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺯﻣﺎﻥ ﻋﺮﺍﻕ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺗﺼﺮﻑ ﺩﺍﺷﺖ ﺩﺭﺧﻮﺍﺳﺖ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﺣﺪﻭﺩ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺩﻭﺭ ﺳﺎﺯﻧﺪ . ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﻫﻤﺮﺍﻫﺎﻧﺶ ﺍﺑﺘﺪﺍ ﺑﻪ ﺍﺳﺘﺎﻧﺒﻮ ﻝ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺍﺩﺭﻧﻪ ﻭ ﺳﺮﺍﻧﺠﺎﻡ ﺑﻪ ﺧﺮﺍﺑﻪ ﺷﻬﺮﻯ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﻋﮑﺎ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ . ﺩﻭ ﺗﻦ ﺍﺯ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﮔﺬﺍﺭﺍﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﻦ ﻳﻌﻨﻰ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﻋﺒﺪﺍﻟﺒﻬﺎء ﺩﺭ ﻋﮑﺎ ﻭ ﺷﻬﺮ ﻣﺠﺎﻭﺭ ﺁﻥ ، ﺣﻴﻔﺎ ﺩﺭﮔﺬﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺪﻳﻨﺘﺮﺗﻴﺐ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﺁﻣﺪ . ﻫﻤﮥ ﺍﻳﻨﻬﺎ ﻫﺸﺘﺎﺩ ﺳﺎﻝ ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺗﺸﮑﻴﻞ ﺩﻭﻟﺘﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﺍﺳﺮﺍﺋ ﻴﻞ ﻭ ﻗﻮﺕ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﻬﻀﺘﻰ ﺑﻨﺎﻡ ﺻﻬﻴﻮﻧﻴﺴﻢ ﺑﻮﺩ .
ﻋﻠﻰ
ﻣﻰ
ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ
164
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online