کسروی و بهائیگری او
ﺍﮔﺮ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺑﺎﺑﻴﺎﻥ ﻭ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺍﺯ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﭼﻪ ﻟﺰﻭﻣﻰ ﺑﻪ ﺗﺮﮎ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻣﻰ . ﺩﻳﺪﻧﺪ ﻭﻟﻰ ﻳﮏ ﻗﺮﻥ ﻭ ﻧﻴﻢ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﻣﻮﺭﺩ ّﺣﻤﻠﮥ ﻣﻼﻳﺎﻥ ﻭ ﺩﻭﻟﺖ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺩﺭ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺍﺧﻴﺮ ﺩﻳﺪﻳﻢ ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﺮﺍﮐﺰ ﻣﻘﺪﺱ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺨﻰ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﺜﻞ ﺧﺎﻧﮥ ﺑﺎﺏ ﺩﺭ ﺷﻴﺮﺍﺯ ﻣﻮﺭﺩ ﻫﺠﻮﻡ ﻭ ﺣﻤﻠﻪ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﻗﺮﺍﺭ ﮔﺮﻓﺖ ﺩﻩ . ﻫﺎ ﮔﻮﺭﺳﺘﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﺎ ﻫﺠﻮﻡ ﻣﺸﺘﻰ ﻧﺎﺁﮔﺎﻩ ﻣﻮﺭﺩ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻭﺍﻗﻊ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺷﮑﺴﺘﻦ ﺳﻨﮓ ﻗﺒﺮ ﻭ ﺷﮑﺎﻓﺘﻦ ﻗﺒﺮﻫﺎ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﺑﻪ ﻣﺮﺩﮔﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺑﻮﺩ ﺭﻭﻯ ﺩﺭ ﺧﺎﮎ ﭘﻮﺷﻴﺪﻩ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﮔﺮﺩﻳﺪ ﻭ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﻭﻳﺴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺟﻮ
ﻫﺎ ﺑﻮﺩﻩ
ﻫﺎﻯ ﺍﻋﺪﺍﻡ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﺷﺪﻧﺪ . ﮐﺴﺮﻭﻯ ﻭ ﭼﻨﺪ ﺗﻦ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻋﺒﺎﺭﺍﺕ ﻋﺮﺑﻰ ﺩﺭ ﺁﺛﺎﺭ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺍﻳﺮﺍﺩ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﺮ ﺁﻥ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﻭﺍﺭﺩ ﺳﺎﺧﺘﻪ . ﺍﻧﺪ ﻣﺎ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﺭ ﻓﺼﻞ ﻣﺮﺑﻮﻃﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﮐﺮﺩﻳﻢ ﻭﻟﻰ ﻣﻰ ﭘﺮﺳﻴﻢ ﺁﻳﺎ ﺗﻮﺍﻥ ﻣﻰ ﺑﻪ ﻣﻀﻤﻮﻥ ﻭ ﻣﻔﻬﻮﻡ ﺁﻥ ﺑﻴﺎﻧﺎﺕ – ﺣﺘﻰ ﺍﮔﺮ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑ ﺎﺷﺪ – ﺍﻋﺘﺮﺍﺿﻰ ﺩﺍﺷﺖ؟ ﺍﻳﻦ ﺟﺎﺭ ﻭ ﺟﻨﺠﺎﻝ ﮐﻪ ﭼﺮﺍ ﺑﻬﺎءﺍﻟﻠﻪ ﻭ ﺑﺎﺏ ﺑﺮﺧﻰ ﺁﺛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﻰ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ، ﺍﻧﺪ ﻭ ﺑﮑﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺁﻥ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺣﺮﺑﻪ ﺍﻯ ﮐﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺭﻭ ﮔﺮﺩﺍﻥ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪ ، ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻰ ﻣﺎﻧﺪ ﮐﻪ ﮐﺴﻰ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﺍﻧﺸﺘﻦ ﮐﻪ ﻳﻬﻮﺩﻯ ﺁﻟﻤﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﺗﺌﻮﺭﻯ ﻧﺴﺒﻴﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑ ﻪ ﺍﻧﮕﻠﻴﺴﻰ ﮐﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﻭ ﻧﺒﻮﺩ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻭ ﺩﺭ ﺁﻥ ﭼﻨﺪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﻳﺎﻓﺖ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ، ﻟﺬﺍ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻮﺵ ﺑﺮ ﺣﺮﻑ ﻫﺎﻯ ﺍﻭ ﺑﺴﺖ . ﺳﻮﺍﻯ ﺁﻥ ﺩﺭ ﻫﺮ ﺍﺛﺮ ﺍﺩﺑﻰ ﻳﺎ ﺩﻳﻨﻰ ﮐﻪ ﺑﻨﮕﺮﻳﻢ ﺧﻮﺍﻫﻴﻢ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﺑﻴﺎﺑﻴﻢ . ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﻗﺮﺁﻥ ﺍﺷﺘﺒﺎﻫﺎﺕ ﺩﺳﺘﻮﺭﻯ ﮐﻢ ﺍﺳﺖ؟ ﻣﮕﺮ ﺩﺭ ﻣﺜﻨﻮﻯ ﻣﻮﻻﻧﺎ ﺭﻭﻣﻰ ﺑﺎﺭﻫﺎ ﺍﺯ ﻗﻮﺍﻋﺪ ﻋﺮﻭﺽ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺳﺮﭘﻴﭽﻰ ﻧﺸﺪﻩ؟ ﺁﻳﺎ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﻥ ﺩﻭ ﺍﺛﺮ ﺟﺎﻭﺩﺍﻧﻰ ﺭﺍ ﺗﺤﻘﻴﺮ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﮔﺮﻓﺖ ﮐﻪ ﺑﻌﻀﻰ ﺟﺎﻫﺎ ﺯﺑﺎﻧﺶ ﺩﺭﺳﺖ ﻧﻴﺴﺖ ، ﺁﻥ ﻫﻢ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﮔﺮﺍﻣﺮﺵ ) ﺩﺳﺘﻮﺭﺵ ( ﺳﺎﺧﺘﮥ ﻓﮑﺮ ﺑﺸﺮ ﺍﺳﺖ؟ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺍﻳﺮﺍﺩﻫﺎ ﮐﻪ ﻫﻴﭻ ﻳﮏ ﺑﻪ ﺍﺳﺎﺱ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺁﻳﻴﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻰ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ّ ﻳﺎﻓﺖ ﻭ ﺩﺭ ﻫﺮ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺩﻳﻪ ﺍﻯ . ﺷﻮﺩ ﻣﻰ ﺩﻳﺪﻩ ﺣﺘﻰ
ﺧﻪ
165
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online