کسروی و بهائیگری او
ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﻣﻰ . ﺩﺍﻧﺪ
ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺷﺎﻳﺪ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻧﺴﺖ ﺑﻬﺎﺋﻴﮕﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﺒﮏ ﻣﻌﺘﺪﻝ ﺗﺮﻯ ﻧﻴﺰ ﺑﻨﻮﻳﺴﺪ ﻭﻟﻰ ﺷﺎﻳﺪ ﭼﻨﺪ ﭼﻴﺰ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻪ ﻧﺎﺳﺰﺍﮔﻮﻳﻰ ﻭﺍﺩﺍﺷﺖ . ّﻳﮑﻰ ﺳﻨﺖ ّﻣﻼﻳﺎﻥ ﮐﻪ ﻭﻯ ﺳﺎﻟﻬﺎ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻰ ﺯﻳﺴﺖ ﻭ ﻋﻠﻰ ﺭﻏﻢ ﺍﻧﺰﺟﺎﺭﻯ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻗﻮﻡ ﺩﺍﺷﺖ، ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﻤﺎﻥ ﻧﻔﺮﺕ ﻭ ﮐﻴﻨﮥ ﺩﻳﮕﺮ ﻣﻼﻳﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩ . ﺩﻳﮕﺮﻯ، ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻰ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﻟﻴﻞ ﺍﺻﻠﻰ ﺩﺍﻧﺴﺖ، ﻭﻗﻮﻑ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺑﻰ ﭘﺎﻳﮕﻰ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻫﺎ، ﻭ ﺑﺮ ﺁﺏ ﺑﻮﺩﻥ ﺗﻬﻤﺖ ﻫ ﺎﻯ ﻧﺎﺟﻮﺍﻧﻤﺮﺩﺍﻧﻪ ﺍﺵ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺑﺮ ﮐﺮﺳﻰ ﻧﺸﺎﻧﺪﻥ ﺣﺮﻑ ﺧﻮﺩ ﺭﺍﻫﻰ ﺟﺰ ﻧﺎﺳﺰﺍﮔﻮﻳﻰ ﻭ ﺗﻮﻫﻴﻦ ﻭ ﺍﺳﺘﻬﺰﺍء ﺟﻠﻮﻯ ﭘﺎﻯ ﺍﻭ ﻧﻤﻰ ﮔﺬﺍﺷﺖ . ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺣﺮﻑ ﺁﺧﺮﺵ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺑﺘﺪﺍﻯ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎﺋﻴﮕﺮﻯ ﺯﺩﻩ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺣﺮﻑ ﻣﺸﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ، ﻭ ﻫﺪﻓﺶ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺁﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻓﺸﺎ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ : ﺑﻪ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ ﻳﮏ ﺗﻮﺩﻩ ﺑﺎ ﭼﻬﺎﺭﺩ ﻩ ﮐﻴﺶ ﺯﻧﺪﮔﻰ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﮐﺮﺩ ﻭ ﺍﻳﻦ ﻧﺎﭼﺎﺭﻳﺴﺖ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﮐﻴﺸﻬﺎﻯ ﺑﻰ ﭘﺎ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺷﻮﺩ ... ﮐﺴﺎﻧﻰ ﺍﮔﺮ ﻣﻴﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻣﻌﻨﻰ ﺭﺍﺳﺖ ﺩﻳﻦ ﺭﺍ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﮐﺘﺎﺏ ﻭﺭﺟﺎﻭﻧﺪ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﺭﺍ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﭘﺎﮐﺪﻳﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﺑﺨﻮﺍﻧﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺪﺍﻧﻨﺪ ﺩﻳﻦ ﺑﻪ ﭼﻪ ﻣﻌﻨﻰ ﻭﺍﻻﻳﻴﺴﺖ ﻭ ﺍﻳﻦ ﮐﻴﺸﻬﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺗﺎ ﭼﻪ ﺍﻧﺪ ﺍﺯﻩ ﭘﺎﻳﻴﻦ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﺍﺯ ... ﻫﺮ ﺑﺎﺭﻩ ﺍﻳﻦ ﮐﻴﺸﻬﺎ ﺑﻪ ﺯﻳﺎﻥ ﺟﻬﺎﻧﺴﺖ ﻭ ] ﺷﻮﻧﺪ ﺑﻰ ﻋﻠﺖ [ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ
ﺑﻰ
ﻣﺎ ﺍﻳﻨﻬﻤﻪ ﮐﻮﺷﺶ ﺑﻪ ﺑﺮﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﺁﻧﻬﺎ ﻣﻰ ﮐﻨﻴﻢ .
ﺑﻬﺎﺋﻴﮕﺮﻯ ، ﻣﻘﺪﻣﻪ، ﺹ ٥ ﺍﻳﻦ ﺟﻤﻠﻪ ﻧﻴﺎﺯﻯ ﺑﻪ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻭ ﻫﺪﻑ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻰ ﮐﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﻣﻰ ﮐﻨﺪ
ﺗﻬﻰ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻣﻨﻄﻖ ﻭ ﺩﻟﻴﻞ ﻭ ﺍﻧﺼﺎﻑ . ﺳﺖﺍ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺩﺭ ﭘﻰ ﺑ ﺮﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﻫﻤﮥ )ﻫﺎ ﮐﻴﺶ ﺑﻪ ﻗﻮﻝ ﺧﻮﺩﺵ ( ﻭ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺑﺎ ﺁﻳﻴﻦ ﭘﺎﮐﺪﻳﻨﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ " ﺑﺮﺍﻧﮕﻴﺨﺘﻪ ] " ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ [ ﺁﻥ ﻣﻰ . ﺩﺍﻧﺪ ﻟﺬﺍ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﺎ ﺳﺎﻃﻮﺭ ّﻗﻠﻢ ﺑﻪ ﺳﻼ ﺧﻰ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﭘﺮﺩﺍﺯﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﺩﻳﮕﺮﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ﻭ
ﻣﻰ
36
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online