کسروی و بهائیگری او
ﺗﻮﺍﻥ ﺍﻋﺘﻘﺎﺩﺍﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺳﺮﺍﺳﺮ ﺧﺮﺍﻓﻪ ﻧﺎﻣﻴﺪ ﻭ ﺁﻧﮕﺎﻩ ﺑﺎ ﭘﻴﺮﻭﺍﻥ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺩﻳﺎﻥ ﺑﻪ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﻭ ﺳﮕﺎﻟﺶ ﺑﺮﺍﻯ " ﭘﻴﺸﺮﻓﺖ ﺩﺍﺩﻥ ﺑﻪ ﻫﺎ، ﻭ ﺍﻓﺰﻭﺩﻥ ﺑﻪ ﺗﮑﺎﻥ ﺧﺮﺩﻫﺎ " ﭘﺮﺩﺍﺧﺖ، ﺁﻥ ﻫﻢ ﺑﺮﺍﻯ " ﺍﺳﺘﻮﺍﺭﻯ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﭘﺎﮐﺪﻳﻨﻰ ﮐﻪ" ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﮔﺬﺍﺭ ﺁﻥ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﻧﮏ)؟ ! (. ۸٤ . ﺹ: ﺗﻮﺍﻥ ﺩﻡ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺯﺩ ﮐﻪ " ﺁﺩﻣﻰ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﮤ ﺁﻓﺮﻳﺪﮔﺎﻧﺴﺖ ﻧﮏ" ) . ( ٥٤.ﺹ ﻭ ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﻝ ﻧﻴﻤﻰ ﺍﺯ ﺁﺩﻣﻴﺎﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﺯﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﻧﮥ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺯﻭﺩ ﺧﻮﺭﻧﺪ ﺍﺯ ﺷﺮﮐﺖ ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻫﺎﻯ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻰ ﻣﺤﺮﻭﻡ ﺳﺎﺧﺖ ﻭ ﺻﺮﻳﺤﴼ ﻧﻮﺷﺖ " ﭘﺎﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺍﺯ ﮐﺎﺭﻫﺎﻯ ﮐﺸﻮﺭﺩﺍﺭﻯ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺩﻭﺭﺗﺮ ﺑﻬﺘﺮ ﻧﮏ )؟" (. ٢٢ . ﺹ. ﺁﻳﺎ ﺯﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﺁﺩﻣﻴﺎﻥ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ؟ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﮐﺮﺩﻩ ﮐﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﻔﺎﻫﻢ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﻰ ﻭ ﻋﺸﻘﻰ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﺑﻪ ﺍﻧﺴﺎﻧﻴﺖ، ﺳﻮﺍﻯ ﺍﻋﺘ ﻘﺎﺩﺍﺕ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻣﺴﻠﮑﻰ ﻭ ﺳﻮﺍﻯ ﺟﻨﺲ ﻭ ، ﻧﮋﺍﺩ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﮐﺎﺭﺳﺎﺯ ﮔﺮﺩﺩ . ﺍﻳﻦ ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺭﺍ ﻧﺎﺩﻳﺪﻩ ﺍﻧﮕﺎﺷﺘﻦ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻧﻘﻞ ﮐﺮﺩﻥ ﺩﺍﺳﺘﺎﻥ ﮐﻮﺳﻪ ﻭ ﺭﻳﺶ ﭘﻬﻦ ﺭﺍ ﺑﻴﺎﺩ ﺁﻭﺭﺩ ﮐﻪ ﻭﺭﺟﺎﻭﻧﺪ ﺑﻨﻴﺎﺩ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﻧﻤﻮﺩﺍﺭ ﺭﻭﺷﻨﻰ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ . ﺁﻳﺎ ﻓﻘﻂ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋ ﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻭﻯ ﭼﻨﻴﻦ ﺭﻭﺷﻰ ﻏﻴﺮ ﻋﻠﻤﻰ، ﭘﺮ ﺗﻌﺼﺐ ﻭ ﺭﻳﺎﮐﺎﺭﺍﻧﻪ ﺑﮑﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻳﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﺍﻣﺮ – ﻳﻌﻨﻰ ﻗﻀﺎﻭﺗﻰ ﺳﻄﺤﻰ، ﻳﮏ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﻭ ﻣﺮﺩﻡ ﻓﺮﻳﺐ – ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﺛﺎﺭﺵ ﻧﻴﺰ ﺻﺎﺩﻕ ﺍﺳﺖ؟ ﭘﺎﺳﺦ ﺍﻳﻦ ﺳﻮﺍﻝ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻭ ﭘﮋﻭﻫﻨﺪﮔﺎﻥ ﺁﺛﺎﺭ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﻭﺍ ﻣﻰ . ﮔﺬﺍﺭﻳﻢ ﻟﻐﺰﻧﺪ ﻭ ﻓﺮﻳ
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ
ﺩﺍﻧﺶ
ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻰ
ﺐ ﻣﻰ
ﻣﻰ
ﻫﻤﻪ
ﻣﻰ
60
Made with FlippingBook - professional solution for displaying marketing and sales documents online