کسروی و بهائیگری او

ﮐﺴﺮﻭﻯ ﻣﺪﺭﮎ ﻭ ﺳﻨﺪﻯ ﻣﺒﻨﻰ ﺑﺮ ﺍﻳﻨﮑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺁﺭﺯﻭﻯ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺧﻮﺭﺩﻥ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻧﻤﺎﻳﺪ ، ﻳﺎ ﺁﻧﮑﻪ ﺭﺳﻤﴼ ﻭ ﻋﻠﻨﴼ ﻣﻌ ﺬﺭﺕ ﺑﺨﻮﺍﻫﺪ ﻭ ﺑﮕﻮﻳﺪ ﮐﻪ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﻧﻴﺰ ﺫﺭﻉ ﻧﮑﺮﺩﻩ ﭘﺎﺭﻩ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﻭﻟﻰ ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﮐﺸﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻫﺮﮔﺰ ﭼﻨﻴﻦ ﭼﻴﺰﻯ ﺳﺎﺑﻘﻪ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﻭ ﺣﺎﻝ ﻫﻢ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﻗﺮﻥ . ﻫﺎ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺗﺰﻭﻳﺮ ﻭ ﺭﻳﺎ ﻭ ﺑﺴﺘﻦ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻭ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺑﻄﻦ ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺭﻳﺸﻪ ﺩﻭﺍﻧﺪﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﺍﻣﺮﻯ ﻋﺎﺩﻯ ﺩﺭ ﺁﻣﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺁﻥ، ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺎ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻇﺎﻟﻢ ﭘﺮﻭﺭ ﻭ ﻣﻈﻠﻮﻡ ﮐﺶ ﺍﺳﺖ . ِﮔﺮﮔﺎﻥ ﺩﺭ ﻟﺒﺎﺱ ﻣﻴﺶ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎ ﻗﻴﺎﻓﻪ ﺍﻯ ﺣﻖ ﺑﻪ ﺟﺎﻧﺐ ، ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍﻥ ﻭ ﭘﻴﺸﺮﻭﺍﻥ ﻓﮑﺮﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﺭﺗﺪﺍﺩ ، ﺑﻰ ﺩﻳﻨ ، ﻣﺤﺎﺭﺑ ﻰ ﻪ ﺑﺎ ﺧﺪﺍ ﻭ ﺩﺷﻤﻨ ﺗﻮﺩﻩ ﻰ ﺑﺎ ﻫﺎ ﻣﺘﻬﻢ ﻣﻰ ، ﮐﻨﻨﺪ ﺳﭙﺲ ﺑﺎ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﺑﻮﺩﻯ ﻭ ﮐﺸﺘﺎﺭ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻣﻰ . ﮔﺸﺎﻳﻨﺪ ﺍﺗﻬﺎﻡ ﺩ" " ﻫﺎ ﺷﻤﻦ ﺗﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻭﻟﻴﻦ ﺑﺎﺭ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺮﺩﻩ ﻫﻤﺎﻥ ﺍﺻﻄﻼﺣﻰ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﻫﻢ ﻫﻴﺘﻠﺮ ﻭ ﻫﻢ ﺍﺳﺘﺎﻟﻴﻦ ﺑﺮﺍﻯ ﮐﺸﺘﺎﺭﻫﺎﻯ ﺩﺳﺘﻪ ﺟﻤﻌﻰ ﻭ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﺩﻳﮕﺮﺍﻧﺪﻳﺸﺎﻥ ﺑﮑﺎﺭ ﮔﺮﻓﺘﻨﺪ ﻭ ﻣﻴﻠﻴﻮﻥ ﻫﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺳﻼﺥ ﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﻓﺮﺳﺘﺎﺩﻧﺪ . ﺗﻨﻬﺎ ﺩﻟﻴﻞ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻧﺪ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﮐﻪ ﭼﻮﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﺳﺖ ﻏﻴﺮ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺭﻧﺞ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﻳﺪﻩ ﻭ ﺳﺨﺘﻰ ﻫﺎ ﺗﺤﻤﻞ ﻧﻤﻮﺩﻩ ًﺍﻧﺪ ﻧﺎﭼﺎﺭ ﺑﺎﻳﺪ ﻣﺘﻘﺎﺑﻼ ﺑﺎ ﺁﻧﺎﻥ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ ﺍﻭﺿﺎﻉ ﺑﺮ ﻫﻢ ﺑﺨﻮﺭﺩ ﻭ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﻪ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺑﺮﺳﻨﺪ . ّﺍﻯ ﮐﺎﺵ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﺩﺍﻥ ﻭ ﻣﺤﻘ ﻧﻮﺷﺖ ﻭ ﺭﻭﺷﻦ ﻣﻰ ﮐﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺮﺍﻯ ﻧ ﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﺩﺷﻤﻨﻰ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺻﺪ ﺳﺎﻝ ﮐﻪ ﻧﺘﻮﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﺁﺯﺍﺩﻯ ﺑﺪﺳﺖ ﺁﻭﺭﻧﺪ ﭼﻪ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؟ ﭘﻠﻰ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ؟ ﻗﻄﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺧﻂ ﺧﺎﺭﺝ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؟ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺍﻯ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ؟ ﺳﻴﻨﻤﺎﺋﻰ ﺭﺍ ﺑﺎ ﭼﻬﺎﺭ ﺻﺪ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻴﮕﻨﺎﻩ ﺩﺭ ﺷﻌﻠﻪ ﻫﺎﻯ ﺁﺗﺶ ﺧﺎﮐﺴﺘﺮ ﮐﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ؟ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺯﻳﺮ ﺯﻣﻴﻨﻰ ﮐﺸﻮﺭ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﻧﺤﺼﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﻭ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻏﺎﺭﺕ ﺍﻧﺪ؟ ﺳﭙﺮﺩﻩ ﻳﺎ ﺣﺪ ﺍﻗﻞ ﺁﻳﺎ ﺩﺳﺖ ﺑﻪ ﺧﻮﻥ ﻣﺴﻠﻤﺎﻧﻰ ﺁﻟﻮﺩﻩ ﻳﺎ ﺣﺘﻰ ﺳﻴﻠﻰ ﺑﺮ ﮔﻮﺵ ﻳﮑﻰ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻨﺎﻧﺸﺎﻥ ﻧﻮﺍﺧﺘﻪ ﺍﻧﺪ؟ ﺍﻣﺎ ﻧﻪ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﻭ ﻧﻪ ﻫﻴﭻ ﮐﺲ ﺩﻳﮕﺮ ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﻮﺍﺭﺩﻯ

ﺳﺎﺧﺖ

ﻖ ﻣﻰ

62