کسروی و بهائیگری او

. ﺩﺍﺭﺩ ّﺩﺭ ﺑﺎﻻ ﮔﻔﺘﻴﻢ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﮐﺘﺎﺑﻰ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺭﺩ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﻧﺎﻡ ﺑﻬﺎﺋﻴﮕﺮﻯ ﻧﮕﺎﺷﺖ . ﺍﻓﺮﺍﺩﻯ ﮐﻪ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﭘﮋﻭﻫﺸﮕﺮ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻧﻮﻳﺴﻰ ﻗﺎﺑﻞ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻥ ﻣﻰ ﺷﻨﺎﺳﻨﺪ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﺎﺑﻘﮥ ﻓﮑﺮﻯ ﺑﻬﺎﺋﻴﮕﺮﻯ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻯ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻰ ﮔﻴﺮﻧﺪ ﻃﺒﻌﴼ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺑﻴﻦ ﺍﻳﻦ ﮐﺘﺎﺏ ﻭ ّﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻳﻰ ﮐﻪ ﺩﻳﮕﺮ ّﻣﻼﻳﺎﻥ ﺑ ﺮ ﺩﻳﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻣﻰ ﻧﻮﻳﺴﻨﺪ ﻓﺮﻗﻰ ﺑﺎﺷﺪ، ﻟﺬﺍ ﺑﻪ ﺩﻳﺪﮤ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺕ ﻣﺮﺩﻯ ﺍﺳﺖ ﺩﺍﻧﺸﻤﻨﺪ ﻭ ّﻣﺤﻘﻖ، ﮐﻪ ﺳﻮﺍﻯ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻦ ﺑﻪ ﺗﺎﺭﻳﺦ، ﻋﻤﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﺎ ﺧﺮﺍﻓﺎﺕ ﻭ ﮐﮋﺍﻧﺪﻳﺸﻰ ﻫﺎ ﮔﺬﺭﺍﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﮔﺮ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﮕﺮﻯ، ﻣﻄﻤﺌﻨﺎ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﻨﻔﻰ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺑﻪ ﺁﻳﻴﻦ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻗﺮﺍﺭ ﺧﻮﺍﻫﻨﺪ ﮔﺮﻓﺖ ﻭ ﺑﺎ ﺍﻃﻤﻴﻨﺎﻧﻰ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺍﻭ ﻭ ﺁﺛﺎﺭ ﻋﻠﻤﻴﺶ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﺣﻘﺎﻳﻖ ﺑﻴﺸﺘﺮﻯ ﺩﺭ ﻣﻮﺭﺩ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻰ ﻧﻴﺎﺯ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻰ . ﮐﻨﻨﺪ ﻧﮕﺮﻧﺪ . ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﺑﻬﺎﺋﻴﮕﺮﻯ

ﻣﻰ

ﺑﺎ ﻯ

ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺕ ﻣﻨﻔﻰ ﻭ ﺷﺎﻳﻌﺎﺕ ﮔﻮﻧﺎﮔﻮﻧﻰ ﮐﻪ ﻣﺎ ﺍﻳﺮﺍﻧﻴﺎﻥ ﺩﺭ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺍﺯ ﺩﻭﺭﺍﻥ ﮐﻮﺩﮐﻰ ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﻳﻢ ﭘﻴﺶ ﺯﻣﻴﻨﮥ ﻣﻨﺎﺳﺒﻰ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻳﻦ ﻗﻀﺎﻭﺕ ﻳﮏ ﺟﺎﻧﺒﻪ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﻧﻤﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ . ﺍﻳﻨﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻰ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﺣﺘﻰ ﺭﻭﺷﻨﻔﮑﺮﺍ ، ﻥ ﻣﺎ ﻳﻌﻨﻰ ﻗﺸﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﺎ ﺁﺛﺎﺭ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﺁﺷﻨﺎﺳﺖ، ً ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎ ﺷﺎﻧﻪ ﺑﺎﻻ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻦ ﻭ ﺧﻮﻧﺴﺮﺩﻯ ﺍﺯ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻣﺮﺑﻮﻁ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﻣﻰ ﮔﺬﺭﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻬﺎﺋﻴﺎﻥ ﺑﺎ ﺣﺎﻟﺘﻰ ﺍﺯ ﺗﺮﺣﻢ ﻭ ﻧﺎﺑﺎﻭﺭﻯ، ﮐﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻓﺮﻳﺐ ﭼﻨﻴﻦ ﺩﻳﺎﻧﺘﻰ ﺭﺍ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻣﻰ ﻧﮕﺮﻧﺪ . ﮔﺮﻭﻫﻰ ﺩﻳﮕﺮ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺑﻬﺎﺋﻴﺖ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻭ ﻳﺎ ﺧﻮﺩ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﺑﺎ ﺧﻮﺍﻧﺪﻥ ﭼﻨﺪ ﺻﻔﺤﮥ ﺍﻭﻝ ﮐﺘﺎﺏ ﺩﺭ ﻣﻰ ﻳﺎﺑﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﺘﺎﺏ ﺑﻬﺎﺋﻴﮕﺮﻯ ﮐﺴﺮﻭﻯ ﭼﻴﺰﻯ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻳﮏ ء ّﺭﺩﻳﻪ ﻣﻌﻤﻮﻟﻰ ّﻭ ﺭﺩﻳﻪ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮﻯ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺪﺍﺩ ﻓﺮﺍﻭﺍﻥ ّﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻼﻳﺎﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﮔﺎﻩ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺑﻪ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﮐﺘﺎﺏ

7