کسروی و بهائیگری او

ﻣﺘﻦ ﮐﺴﻰ ﺗﻮﺟﻪ ﻧﻤﻰ ﮐﺮﺩ ﮐﺠﺎﻯ ﺟﻤﻠﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﻮﺽ ﺷﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﺑﻪ ﻋﺮﺑﻰ ﻭ ﻳﺎ ﺑﺮ ﻋﮑﺲ ﺍﺯ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﮔﺮﺍﻳﻴﺪﻩ ﺍﺳﺖ . ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺩﺑﻰ ﻣﺸﻬﻮﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﺟ ﻤﻠﻪ ﺷﺎﻫﮑﺎﺭ ﺳﻌﺪﻯ ﮔﻠﺴﺘﺎﻥ، ﺯﻳﺒﺎﺋﻴﺶ ﺩﺭ ﺑﮑﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﺍﺳﺘﺎﺩﺍﻧﻪ ﻫﻤﻴﻦ ﺳﺒﮏ ﺍﺳﺖ " : ﺧﻄﻴﺒﻰ ﮐﺮﻳﻪ ﺍﻟﺼﻮﺕ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺧﻮﺵ ّﺁﻭﺍﺯ ﭘﻨﺪﺍﺷﺘﻰ ﻭ ﻓﺮﻳﺎﺩ ﺑﻴﻬﺪﻩ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻰ ﮔﻔﺘﻰ ﻧﻐﻴﺐ ﻏﺮﺍﺏ ﺍﻟﺒﻴﻦ ﺩﺭ ﭘﺮﺩﮤ ّﺍﻟﺤﺎﻥ ﺍﻭﺳﺖ ﻳﺎ ﺁﻳﺖ ﺍﻥ ﺍﻧﮑﺮﺍﻻﺻﻮﺍﺕ ﺩﺭ ﺷﺎﻥ ﺍﻭ ". ﻭ ﻳﺎ ﺩﺭ ﺟﺎﻯ ﺩﻳﮕﺮ : " ﻳﺪﮔﻮ ﻣﻰ ِﻋﺎﻟﻢ ﻧﺎﭘﺮﻫﻴﺰﮔﺎﺭ ﮐﻮﺭ ﻳﺴﺖ ﻣﺸﻌﻠﻪ . ﺩﺍﺭ ﻳﻬﺪﻯ ﺑﻪ ﻭ ﻫﻮ ﻻﻳﻬﺘﺪﻯ ". ﻭ ﺍﺯ ﺣﺎﻓﻆ ﻳﺎﺩ ﮐﻨﻴﻢ : ّﺍﻻ ﻳﺎ ﺍﻳﻬﺎﺍﻟﺴﺎﻗﻰ ﺍﺩﺭ ﮐﺄﺳﴼ ﻭ ﻧﺎﻭﻟﻬﺎ ّﮐﻪ ﻋﺸﻖ ﺁﺳﺎﻥ ﻧﻤﻮﺩ ﺍﻭ ﻝ ﻭﻟﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻣﺸﮑﻠﻬﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺯﺑﺎﻥ ﺍﺩﺑﻰ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﻮﺩ ﺑﻠﮑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻓﻘﻂ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻮﺩ ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻄﻠﺒﻰ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻪ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻧﮕﺎﺷﺘﻪ ﻣﻰ ﺷﺪ ﺍﺯ ﻧﻈﺮ ﻋﺎﻣﻪ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ّﺳﻨﺪﻳﺖ ﻭ ﺍﺭﺯﺵ ﻣﻰ ﺍﻓﺘﺎﺩ . ۱ ﺑﻨﻴﺎﻥ ﮔﺬﺭﺍﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ، ﺩﺭ ﻫﻤﺎﻥ ﺳﺎﻟﻴﺎﻥ ﺍﻭﻟﻴﻪ ﺍﻳﻦ ﻧﻬﻀﺖ ، ﺑﻪ ﻋﺮﺍﻕ ﮐﻪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯﻫﺎ ﺟﺰﺋﻰ ﺍﺯ ﺗﺮﮐﻴﻪ ﻋﺜﻤﺎﻧﻰ ﺑﻮﺩ ﺗﺒﻌﻴﺪ ﺷﺪﻧﺪ ﻭ ﻃﺒﻌﴼ ﺑﺴﻴﺎﺭﻯ ﺍﺯ ﻣﺨﺎﻃﺒﺎﻥ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺩﺭ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻭ ﻋﺮﺍﻕ ﺍﻳﻦ ﺩﻭ ﺯﺑﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻃﻮﺭ ﻳﮑﺴﺎﻥ ﻣﻰ . ﺩﺍﻧﺴﺘﻨﺪ ﻋﻠﻤﺎء ﻭ ﺭﻭﺣﺎﻧﻴﻮﻧﻰ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍ ﺑﺘﺪﺍﻯ ﻇﻬﻮﺭ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻬﺎﺋﻰ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﺁﻭﺭﺩﻧﺪ ﻭ ﺑﻪ ﻧﻮﺑﮥ ﺧﻮﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺗﻮﺩﮤ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﺭﻭﺍﺝ ﺩﺍﺩﻧﺪ، ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﻭ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﻭ ﻣﻀﺎﻣﻴﻦ ﺩﻳﻨﻰ ﺁﻥ ﺁﺷﻨﺎﺋﻰ ﮐﺎﻣﻞ ﺩﺍﺷﺘﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺧﻰ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﺑﺎﻥ ﮐﺘﺎﺏ ﺗﺎﻟﻴﻒ ﻣﻰ ﻧﻤﻮﺩﻧﺪ . ﺑﻨﺎ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻋﺠﺒﻰ ﻧﻴﺴﺖ ﮐﻪ ﺑﺮﺍﻯ ﺍﻧﺘﻘﺎﻝ ﺭﻫﻨﻤﻮﺩﻫﺎ ﻭ ﺗﻌﺎﻟﻴﻢ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﮔﺮﻭﻩ، ﺯﺑﺎﻥ ﻣﺎﻧﻮﺱ ﺩﻳﻨﻰ ﺍﻳﺸﺎﻥ ﻳﻌﻨﻰ ﻋﺮﺑﻰ ﺑﻪ ﮐﺎﺭ ﺭﻓﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ . ﺧﺎﺻﻪ ﮐﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻋﺮﺑﻰ ﺯﺑﺎﻧﻰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻭﺳﻴﻊ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﻮﺍﻧﺎﺋﻰ ﺍﺩﺍﻯ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻣﻔﺎﻫﻴﻢ ﺍﺯ ﺟﻤﻠﻪ ﺩﺭ ﻫﺎﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﻭ ﻋﺮﻓﺎﻧﻰ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ . ﺍﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺩﻳﺎﻧﺖ ﺍﻧﻘﻼﺑﻰ ﻭ ﻧﻮ ﺑﺸﻤﺎﺭ ﻣﻰ ﺁﻳﺪ ﺁﻧﺴﺖ ﮐﻪ ﮔﺬﺍﺭﺍﻧﺶ ﺑﺎ ﻧﮕﺎﺭﺵ ﺁﺛﺎﺭﻯ ﺩﻳﻨﻰ ﺑﻪ ﺯﺑﺎﻥ ﻓﺎﺭﺳﻰ ﻭ ﺑﻴﺎﻥ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻫﺎﻯ

ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﻨﻴﺎﻥ

98