Roeipraet 3-2018

R O E I

P R A E T

J U N I

2 0 1 8

Nu is het de beurt aan Angelique Stokvis om terug te blikken op haar Utrechtse verleden en stil te staan bij haar Eindhovense heden. In de volgende Roeipraet komt Roelof Kleppe aan het woord. Angelique, hoe ziet jouw Utrechtse roeiverleden eruit?

Ik ben in 1983 bij Orca begonnen met wedstrijdroeien en een paar jaar lid gebleven. In eerste instantie twijfelde of ik wel iedere dag wilde trainen. Uiteindelijk heb ik toch een heel fijne wedstrijdperiode gehad. Na het oplopen van een gescheurde pees in mijn bovenarm (niet roeigerelateerd) heb ik nog een tijdje aan toerroeien gedaan, maar daarbij miste ik het intensieve trainen. Kun je iets vertellen over je belevenissen in die tijd?

Mijn mooiste herinneringen zijn verbonden aan het trainen. De wedstrijden waren voor mij een beetje bijzaak. Maar als een training goed verliep en dan in een acht geheel zen over het water varen … super! Ik vond (en vind) het tijdens trainingen altijd leuk om de fysieke grenzen op te zoeken en die ook te verleggen.

Aanvankelijk hadden we slechts één coach die misschien wel goed was in het aanleren van de roeihaal, maar communicatief niet zo sterk was. Hij controleerde vooral veel. Onder andere of we wel op tijd in ons bed lagen. Hoe? Door ’s avonds laat op te bellen. We hebben tijdenlang gedacht dat we te maken hadden met een hijger. Tot dat

hij zich een keer versprak. Van de weeromstuit hebben we de avond voor de eerstvolgende wedstrijd met de hele ploeg gegeten (zonder coach) en een fikse fles wijn achterovergeslagen. De dag daarna wonnen we… De sfeer en onze prestaties verbeterden aanzienlijk toen er een tweede coach bij kwam, Marias van Dorp. Als ik me goed herinner, was hij toen net van de KMA

19